Ben kim miyim ben Efsun Barlas,17 yaşında kendi halinde bir lise öğrenciydim taa ki annemle babam boşanana kadar ;
Her zamanki gibi annem ve babamın sesleriyle uyanmıştım ,bu sefer çok daha farklıydı kavga sebepi tüm sesleri çok net duyabiliyordum,her zamanki yaptığımı yaptım normal insanlar belki kavgayı durdurmak için birşey yapardı ama benim onu yapmaya bile halim yoktu, kulaklığı takıp müzik dinlemeye başladım ama sesleri bir türlü bastıramadin,kulaklığımda ki anlamam nedenini üzmüşler bebeğimi sesiyle irkildim , sonra bir anda kapım açıldı ve annem odaya daldı, kapıyı sert bir şekilde kapattı her ne kadar annemle sevgi bağlarımız kuvvetli olmasa da bu sefer olay gerçekten çok ciddiye benziyordu ve annemi dinlemem gerekiyordu , önce boğazını temizledi annem "Efsun babanla bu evliği yürütemediğimizi biliyorsun,ve biz boşanma kararı aldık",o an sanki başımdan aşağı kaynar sular döküldü,ve tekrar etti annem "ve ben bu evde daha fazla duramam eşyalarımı toplayıp gideceğim", şaşırmadım ama her an gözlerimden bir yaş firar edebilirdi tam ağzımı açacakken "birşey deme zaten birşey demen için demedim sana bunları",o an hıçkırarak ağlamak istiyordum annem usul usul kapıyı açtı ve çıktı ve benimde yataktan fırlamam bir oldu ne olursa olsun annemin gitmesine izin veremezdim,bende hemen odamın kapısı açtım ve annemin yanına koştum,babam evde yoktu zaten ne zaman kavga etseler babam giderdi,ben tam bunları düşünürken annemin odasından annemin biriyle konuştuğunu duydum "Diyorum ya Hakan bezdi artık çoluğu da çocuğu da malı da mülkü de onun olsun ben xx cafe de seni bekliyorum gel al beni ,evet eminim"bunları duyunca şokum ikiye katlandı ,odaya daldım,annem beni görünce hemen telefonu kapattı "duydun işte inkar etmeyeceğim", artık gözlerim bu kadar acıya dayanamayacaktı, gözyaşlarım artık firar etmeye başlamıştı,"anne lütfen yapma bunu bize ,gitme lütfen"annem kahkahayı koyuverdi "bize mi komikleşme Efsun",elindeki valizi kapatıp gideceği sırada yüzüme baktı gözlerime uzun uzun baktı sanki bu yaptığını çok normalmiş gibi bir de yarım ağız acırmış gibi gülümsedi o zaman acım ikiye katlandı,annemin odadan çıkışını izledim başka ne yapabilirim ki zaten, dış kapının kapanma sesini duyunca gözyaşlarım daha da arttı , yatağa uzandım ağladım ağladım belki saatlerce ağladım,babam gelince ona ne diyeceğim onu düşündüm artık beynim uyuşmaya başlamıştı uykuyla uyanıklık içinde kapının sesini duydum ama kalkmaya mecalim yoktu uykuma daha fazla karşı koyamadım ....
