Sonsuz

Başlangıç

Tamamen hissizim. Yoğun duygularım, bastırıldığı yerden aklımı kaybedeceğim ve yeryüzüne çıkacakları günü bekliyorlardı. Karanlık bir odada gözlerimin görmediği, kulaklarımın duymadığı boşluğun içinde çırpınıyorlardı. Dudaklarımı bile kıpırdatamayacak kadar halsizdim. Aklım, beynim, ruhum benden ayrıydı. Hiçbir şeyi kontrol edemiyordum. Ellerim soğuk ve uyuşmuş bedenimle ahenk içindeydi. Aklım durmuş, son derece sakin olan beni boş gözlerle izliyor gibiydi. Tenim kopup bin bir parçaya bölünmüş, ifadesiz suratıma ters düşüyordu.

Ama ben buydum. Yıllar önce kendimi saklamanın ve herkesten uzak tutmanın yolunu bulmuştum. Acıyla başa çıkmanın en iyi yöntemi buydu benim için. Boğazım düğüm düğüm olsa da, kurumuş dudaklarımdan tek bir kelime çıkmazdı.

Soğuk, tuhaf, alaycı bir ifade. Dışardan bakıldığında tamamen farklı göründüğümü farkındaydım. Ama gerçek benliğim bir daha ortaya çıkmamak üzere derin kapalı kapılar ardında çaresizce bekliyordu. Yumuşamamın bir yolu yoktu, olamazdı, izin vermemeliydim.

En ufak bir dal beni çekip çıkarmak için yeter miydi? Günışığı yüzüme vurursa yanardım. Yok olurdum. Ben yerin binlerce kat altına sığınmış, çaresiz biriydim. Sessizliğin derinliğinde kaybolmuş.

Yağmur, ateşle alev almış bedenime yakar gibi derin yaralar açıyordu. Hızlı değildim, aksine son derece sakin. Etrafta koşuşturan insanlara aldırmadan ilerliyordum. Acelem yoktu ve her zamanki gibi kimsenin umurunda değildim. Hayalet ya da şeffaf hissediyordum kendimi. Hiçbir zaman kimsenin dönüp bile bakmadığı. Kendim bile kendimden kaçıp kurtulmak isterken, insanlardan bir şeyler bekleyemezdim.

Adımlarımı iyice yavaşlatıp durdum. Kollarımı iki yana açıp yağmurun beni yıkamasına izin verdim. Gözlerim sımsıkı kapalıydı. Zaten etraf yeterince karanlıktı, bir şey görmeye ihtiyacım yoktu. Etraftaki meraklı bakışlara kafa yoracak halim yoktu.

Her şeyi bir kenara atıp sadece ne kadar özgür olduğumu düşünmeye çalıştım. İki avucuma birden dolan ve yüzümden gözyaşı misali akan damlaları hissetmeye odaklandım. Yeryüzünden ve tüm bu insanlardan çok uzakta olmayı diledim.

 

Beni bekleyen her şeyden habersizce.