The truth behind your eyes

16) onverwacht

Pov. Louis
Ik sta op voordat Liam harry zowat om de keel kan vliegen en houd hem tegen. 'Liam.' Zeg ik waarschuwend maar hij duwt me aan de kant. 'Wat had ik je gezegd!' Ik loop naar Harry's stoel en neem zijn arm.

'Harry ga even naar mijn kamer.' Harry staat op en luistert ook naar me. 'Wat! Jou kamer?' I knik wanneer Liam tegen me staat te roepen en doe mijn best om kalm te blijven.

'Liam ophouden!' Roep ik nu zelf uit. 'Harry is niet zo slecht als zijn vader, oke!'

Hij kijkt me ongeloofwaardig zijn. 'Louis, we willen al jaren dat zijn zoon dezelfde pijn als ons ondergaat!'

'En wat is er van ons voortgekomen he? Ik heb een fucking eetprobleem en nachtmerries en jij werkt je woede uit op iemand die nooit een vlieg zou kwaad doen.'

'Hoe ben je daar zo zeker van.' Vraagt Liam en ik slik. 'Harry heeft Louis geholpen, Li.' Hoor ik Niall zachtjes zeggen.

'Wat helpt die sukkel dan!' Ik hoor zijn stem trillen van woede. 'Kan je alsjeblieft stoppen met schreeuwen.' Zegt Zayn opeens en liam's blik valt op mij en hij knikt.

'Hij heeft Louis laten eten! Wie zat er hier naast Louis terwijl hij eigenlijk niet wilde eten maar hem het toch liet doen! Dat was harry. Wie heeft Louis geknuffeld na een van zijn vele nachtmerries? Harry!' Als Zayn kwaad word, meent hij het ook en dat is duidelijk te horen nu. Al wat hij moet doen is zijn stem verheffen en het is duidelijk hoe kwaad hij is.

'Liam, geef harry een dag misschien twee en kijk hoe hij is. Kijk hoe hij om Louis geeft terwijl hij door hem hier beland is. Ook door jou natuurlijk maar hij is hier, ziet niemand van zijn familie nog maar besluit Louis toch te helpen!'

'Alleen zodat hij denkt dat hij hier weg geraakt.' Snuift Liam en Zayn neemt zijn schouders beet. 'Geef die jongen een dag om dat te bewijzen!' Liam zucht. 'Oke dan!'

Uiteindelijk loop ik naar mijn kamer nu er toch een rustiger gesprek word gevoerd. Ik tref alleen geen Harry aan in mijn kamer. Ik loop naar 'zijn' kamer om hem daar huilend aan te treffen. 'Harry?' Ik loop naar hem toe en leg een hand op zijn rug. 'Waarom huil je?'

'Ik mis thuis gewoon.' Hij verbergt zijn hoofd in zijn kussen en zijn schouders schokkken. Ik ga naast hem liggen en wrijf met mijn hand over zijn been, niet wetend wat te zeggen. 'Is Liam kwaad op je?' Ik haal mijn schouders op en zeg: 'maakt me niets uit. Hij moet je niet zo behandelen.' Wanneer hij opkijkt glimlach ik en veeg zijn natte wangen droog. 'Heb je zin om wat te doen?' Hij schud zijn hoofd en zegt: 'wat dan?'

'Zullen we een wandeling gaan maken buiten?'

Hoi! Dit is echt een kort hoofdstukje en sorry hiervoor... ik dacht dat ik het langer had gemaakt dus is heel vreemd. Misschien heeft wattpad weer wat verwijderd of heb ik het vergeten op te slaan🙈 wat vinden jullie van het boek? Tell me😊