Dans eden kelebekler
Yillar onceydi babamın bana verdiyi hediye. Kendi yaptıgini ve bana ozel oldugunu soylemisti. Her seyin ince ayrintisina kadar kendi yapmis yani bana oyle soyledi. O, zaman 10 yasim vardi ve simdi babam hayatta değil. Onu oyle ozluyorum ki. Bazen annemin sakladigi babamin kiyafetlerini gizlice alip kokluyorum . Bir kere anneme yakalandim . Gelip bana sarildi ve kulagima fisilti ile soyledi . Guzel kızım, meleyim sen daha çocuksun ama babana özlemini gidermek icin koklarken onu duşun sanki ona sarılıyorsun . Annemden ayrıldıkta gözleri dolmuştu taki benim son sözlerime kadar akmıyordu ;
Sen de mi böyle yapıyorsun annecim.
Şimdi benim tam 20 yaşım var. Babam öleli 5 yıl oldu . Mezarlığına hic gitmedim çunku korkuyorum. Neden korktuğumu ben bile bilmiyorum ama cesaret edmiyorum. Bahar temizlizliyi yapiyorduk bana tavan arasi geldi. Tavan arasinda kutulari duzenliyordum kutunun birinin uzerinde Ediz yazisini gordum . Bu babamin ismiydi hemen elimdekileri bırakıp kutuya yakınlaşıp açtım. Icinde babamın kiyafetleri vardi . Tek-tek kokladım ama babam gibi kokmuyordu. Çok uzuldum gözlerim dolmaya ve inci tanesi gibi akmaya başladı. Kıyafetlerin hepsini elime alıp kokladım. Belki bir umut hiss ederim babamın kokusunu ama nafile. Sonra muzik kutusunu gördum. Kalbim hızlandı ve hızla göz yasımı silip elime aldım muzik kutusunu . Uzerinde Mavi Yıldız yazıyordu . Babamın bana verdiyi zaman geldi aklıma
