Louis and i

beklenmeyen duygular

"(ismin) son kez emin olmak istiyorum öyle anlatmaya başlayacağım." "louis elli kere sordun ellinci kez söylüyorum söylemeyeceğim!" "bak josh'ı merak ediyorsundur diye düşünüyorum. josh benim annemin arkadaşının oğlu." "ee senden ne istiyor peki?" "bak onu anlatıyorum işte, bu josh benim kendimi bildim bileli abimdir, yani abimdi. bana 5 yıl önce gelip 'louis bana birikmiş paranı ver ileride çok zengin olacağız' dedi ve ben de aptal gibi bütün paramı verdim. ne yapacağı hakkında hiçbir fikrim yoktu. dedim ya abim gibiydi ama para yeterli bir para değildi ve benden insanlar evde yokken eve girip paralarını almamı yoksa beni döveceğini söylerdi, ben de korkup çalardım. bu 2 yıl kadar devam etti, haberler çete vs. gibi flash haberler yayınlıyorlardı ama biz bir şey bilmiyormuş gibi hep omuz silkiyorduk. günlerden bir gün josh'ın o bana söylemediği şeyi yapabilmek için çok az miktarda para kalmıştı tam her şey hazırdı eve girip son hırsızlığımızı yapacaktık ki bir adam bizi yakalayıp ihbar etti. işte karakolda ifade falan verdik babamın bir arkadaşı avukattı o 'yanlış anlaşılma çocuklar kostüm partisine gidiyordu' tarzında bahanelerle bizi kurtardı. josh da uzun bir süre ortalardan kayboldu. ben de okul değiştirmek zorunda kaldım çünkü adım çıkmıştı herkes beni 'hırsız' olarak zorbalık yapıyordu. bu olaylardan 1 yıl sonra -yani 2 yıl önce- josh beni tekrardan aradı ve her şey için özür dileyip açtığı mekanı ve ortak olup olmamam için bana bir teklif sundu. en son hırsızlık olayından sonra ailemle aram pek iyi değildi.ben de onlardan kaçarım hem param birikirse de ayrı evim olur düşüncesiyle kabul ettim. zaten öyle oldu ama josh bu mekanı 'yasa dışı yollarla' yürütüyormuş. yani tam olarak ne bilmiyorum ama bir gece çok sarhoş olduğunda söylemişti. ben de kendimi bu işten kurtarmaya çalışıyorum ama nasıl bilmiyorum."

saatlerce louis'i dinledim bütün hikayeyi bitirdiğinde güneş doğuyordu. ve parçalar yerine net oturmuştu. sadece tek bir şey takılmıştı aklıma sebepsiz yere 'yattığı kızlar' o konuyu ne louis ne de ben açmıştım. içim içimi kemiriyordu meraktan ama sormaya cesaretim yoktu. "ben artık gitsem iyi olacak (ismin)" "louis zaten güneş doğdu burada kal." "olmaz josh katliyn'i almaya gelecek." "josh'ı hiç sevmedim belki bir şey falan olur ben de geleyim" " sen benden ayrılamıyor musuuun?" "ne alakası var louis! sadece o insanlara güvenmiyorum ve her an başına iş açabilecek potansiyel görüyorum onlarda" "sen beni merak mi ediyorsuuun yoksaaa?" "of louis hiç komik değilsin!" louis kocaman bir kahkaha patlattıktan sonra ona bakarak gözlerimi devirdim. ayakkabımı ve paltomu giyerek dışarı çıktım. bu kadar olay üzerine temiz hava çok iyi gelmişti. louis de gelince evine doğru yürümeye başladık. tam louis anahtarla kapıyı açacaktı ki katliyn kapıyı açtı.

"selaaaaammm aşıklar n'apıyorsunuz?" aşıklar mı? sadece yutkundum ve "merha-" "katliyn o öküz abin hala almadı mı seni?" diyerek sözümü kesti. aşıklar demesi onun hoşuna gitmemiş miydi acaba? "abim hakkında düzgün konuş yoksa o kızı becerdiğim gibi seni de beceririm!" dedi sırıtarak. louis tiksinmiş olacak ki yüzünü buruşturup "istemez." dedi. "josh'ı arayacağım başıma 2. bir iş aşmadan seni alsın." louis josh'ı aramak üzere oda değiştirince katliyn ile odada tek kaldık. bu kızla louis'in deyimiyle 'sürtük' ile aynı odada kalmak istemiyordum. tam ayağı kalkıp louis'in yanına gidecekken katliyn beni engelledi ve koltuğa oturdu. "eee hiç yattınız mı?" dedi sırıtarak. ne alaka, ayrıca onu ilgilendiren bir konu muydu? "yatmadık ve bu senin neden umrunda?" katliyn histerik bir şekilde güldükten sonra "aaa louis'e hiç yakıştı mı şimdi bu?" dedi. bunların hepsi neyden bahsediyordu? içten içe nedense kıskanıyordum. yutkunarak "neden so-" katliyn sözümü keserek "ay, benimkisi de merak işte! sen bana şeyi söyle çıkıyor musunuz bari?" dedi meraklı gözlerle. hayır çıkmıyorduk ve ben louis'e hala bir cevap vermemiştim açıkçası onun anlık bir hoşlantı olduğunu düşünüyorum çünkü daha yeni sayılabilecek kadar kısa süredir birbirimizi tanıyorduk. ilk gece aramızda geçenleri saymazsak tabii!