görmesem bile biliyordum artık, senin tarafından fark edilmiştim. içimde bilinmez bir duygu sarmıştı etrafımı, nedense kaçıp gitmek istemiştim o an, senden, bu şehirden.
kaçtığım gibi, hafızandan yok olmak istemiştim. yok edebilir misin tanımadığın birini zihinden?
edersin elbet, milyonlarca insanın arasında elbet bulamazsın beni.
fakat ellerimde ki kavanoz öyle söylemiyordu taehyung. o benim aksine, sana deli gibi aşık olduğunu bağırıyordu.
ve ben bu gerçekten kaçmak istedim.
kaçtım.
alnımdan terler dökülürken soluk soluğa aldığım nefes bile yetmemişti bana. tişörtümün kapatamadığı her bir nokta üşüyordu. ellerimde ki titremeyi durduramıyordum. olmamalıydım burada, seninle bu saatte.
koşabildiğim kadar koştum. kaçtım. arkama bile bakmadan gittim. zihnimde bağıran lalisa kaçmam için zorlyordu beni. kalbim ise nefes alışverişlerimizin aynı anda duyulduğu o an'a dönmeyi diliyordu tekrar.
bu ikilem beni çıkmaza sokarken tekrar duydum aynı derin sesi.
"neden kaçıyorsun?"
ellerimden yavaşça kayan kavanoz kaldırımda parça parça belirdi. sigara izmaritleri döküldü ayaklarımın ucuna. bende en az onlar kadar dağılmış ve kırılmıştım. ve bu parçalar asla birleşmeyecek, tekrar eskisi gibi bir bütün oluşturmayacaktı.
ve bende eskisi gibi sana olan sevgimi gizleyemeyecektim.
yaklaşıyordun, adımların zemini çiğnercesine geliyordu bana. başımdan kaynar sular döküldü, çünkü kulaklarım adımlarının tam arkamda durduğunu söylüyordu.
başka bir seçeneğim kalmamıştı artık.
yaralı bacaklarımı sana çevirdim. izmaritler söylemişti artık seni sevdiğimi. benim açıklamama izin vermemişlerdi.
zihnimde o kadar çok düşünce dönüyordu ki, beni polise bile verebileceğini bir sapık olarak ihbar edebileceğini bile düşünür olmuştum.
fakat döndüğüm gibi kahvelerinle karşılaşacağımı bilseydim eğer, dua ederdim tanrı'ya, beni bu kadar sevdiği için.
"ben.." dilimi yutmuş gibiydim, vücuduma yayılan korku büyük bir leke gibi yayılırken zihnimde, gözlerine tekrar bakmaya cesaret edemedim. kim cesaret edebilirdi ki bu sıcak bakışların altında kalmaya?
rüya gibiydi dünya, tüm bu karmaşaya rağmen sen vardın tam karşımda, ve ben tüm bu seslere kulak kesmiş sadece sessizliğine odaklanmıştım. her an bitebileceğini bildiğim sessizliğine.
sana karşı kaybettiğimi görüyorsun artık, taehyung, benim sırrım buraya kadar ilerleyebilmişti.
"bizi buluşturan kalplerimiz olsa gerek"
"ya da yaralarımız" dedi gözleriyle dizlerimi göstererek.
evet taehyung bizi kalbimizde ki yaralar buluşturmuştu, benim senin için aldığım yaralar yolun sonunda seni bulmuştu.
fakat ben senin yaralarını bilmiyordum ki hiç
seni bilecek kadar henüz tanıyamamıştım seni.
seni sevecek kadar bilememiştim.
ve buna rağmen kuytu bir sokakta bir araya gelmişti, kalplerimiz.
