İyi adamlar yanlızlıktan ölüyor,İyi kadınlar ise kötü adamların balkonundan gökyüzüne bakarken......
Dostoyevski
Giray karşısındaki kadınların istediği herşeyi kabul etmişti ama onunda bir şartı vardı şimdi bunu söylemeliydi ki ilerde olacakların ö...
Baharda kışı,kışında baharı özler İnsan. Ne uzaksa onu özler. Kavuşmak şart mı? Boş ver...Bazı şeyler yokken güzel. Özdemir Asaf
Her insanın masum günahsız tertemiz olduğu tek zaman çocukluk zamanıdır. Mesala sebepsiz severiz sevmek için neden aramayız çocukken. Ne tuhaf çocukken herşeyimizi sevgi üzerine kurarız.
Karşımızdaki kim olursa olsun severiz ondan hiç bir beklentimiz olmadan. Leyal'de küçükken her çocuk gibi karşısındakini karşılıksız severdi. Kim olursa olsun herkesin sevilmeyi hak ettiğini düşünürdü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Taki bir bayram sabahına kadar. O günü dün gibi hatırlıyordu hem nasıl unutsun ki gülen yüzünüde o gün yediği tokatın acısınıda hala ilk günki gibi bir sızı olarak yüzünde taşıyordu. Bütün aile Kurban bayramı sabahı dedesigilde toplanmıştı. Annesi onun için yepyeni kıyafetler ve ayakkabı almıştı.
Uzun zamandan sonra ilk ve son defa babasıda onlarla birlikte bayramı kutluyacaktı o gün Leyal'den mutlusu yoktu. Ailenin erkekleri bayram namazından gelecek sonrada kurban için bahçedeki koçu keseceklerdi.
Ama Leyal'in çocuk kalbi onun kesilmesinden yana değildi. Dedesi ile konuşmuştu kesilmesini istemediğini söylemişti fakat Eyüp dedesi dinimizin gereği diyerek illa kesecekti. Hatta torununa Kurban bayramında niçin kurban kesildiğini bile anlatmıştı.
Leyal dinlerken çok duygulanmıştı ama yinede istemiyordu işte. Onun küçük kalbi dünya üzerindeki hiç bir canlıya zarar gelmesine dayanamıyordu.
Babasıgil camiden gelmişti ve kahvaltıya oturmadan herkes sanki zorunlu bir şekilde birbiri ile bayramlaşıyordu. Ailenin şimdilik sadece iki torunu vardı biri kendisi diğeri amcasının kızı Beril en küçük üyede annesinin karnındaki erkek kardeşi idi.
Ailede çocuk azlığından dolayı bayramları hep bol harçlıkla geçerdi. İki küçük kızda büyüklerin ellerinden öpüp bolca harçlık almıştı. Gerçi her sene olduğu gibi amcası onunla dalga geçer gibi yine eline on lira tutuşturmuştu.
Leyal amcasının bu tutumunu anlamıyordu. Halbuki arkadaşı Ezgi'nin amcası Ezgi'yi çok seviyordu. Bol bolda harçlık veriyordu. Onun amcası niye diğer amcalar gibi onu sevmiyordu ki acaba? Yoksa kötü bir çocukmuydu çok mu yaramazdı ki amcası onu sevmiyordu.
Ama babası Beril'i çok seviyordu her zaman onun başını okşayıp oyunlar oynuyor bolçada harçlık veriyordu. İçinden galiba ben çok yaramazım amcam beni o yüzden sevmiyor diye geçirmişti.
Bayramlaşma faslından sonra herkes sofraya oturmuş kahvaltısını ediyordu. Leyal'in o sırada lokmalar boğazından zor geçiyordu. Biliyordu yemekleri bitince kapıdaki koçu keseceklerdi. Düşündü buna asla izin veremezdi. O yüzden birden çişim geldi diyerek tuvalete gitmek istediğini söyleyip sofradan kalkmıştı.
