ေဆာင္းရာသီရဲ့ သဘာဝအရ ညဘက္ ေရာက္သည္ႏွင့္
တျဖည္းျဖည္း ေအးစိမ့္လာတာေၾကာင့္
ရြာကလူမ်ားက ေျပာင္းဖူး႐ိုးေတြကို မီး႐ိုွ့ၿပီး
အေႏြးဓာတ္ပိုရေအာင္ ထိုမီးပံုနားမွာ စုေဝးထိုင္ေနၾကသည္။
ရိေပၚ အိမ္အျပင္ဘက္ထြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
မီးပံုေတြကို ေတြ႔ရတာေၾကာင့္ မီးေတြေလာင္ေနလားလို႔ေတာင္ ထင္မိသြားတယ္။
အနားမွာ လူေတြစုထိုင္ေနတာေတြ႔ေတာ့မွသာ
မီးလံႈေနတယ္ဆိုတာကို သိသြားသည္။
" အဲ့ကို သြားၾကမလား"
ေဘးနားကို ေရာက္လာတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ေၾကာင့္
ရိေပၚ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
ေရွာင္းက်န့္က
လူေတြစုၿပီး ထိုင္ေနတဲ့ မီးပံုနားမသြားပဲ တျခားေျမလြတ္တဲ့ေနရာကို
သြားသည္။
" ဘယ္ကို သြားဖို႔လဲ"
" ခနေလး "
ေ႐ွာင္းက်န္႔က ေျပာင္ဖူးဖက္ေတြကို ေျမမွာခ်ၿပီး
တျခားမီးပံုမွ မီးစကိုယူၿပီး႐ို္႔လိုက္သည္။
တျခားသစ္ရြက္ေျခာက္ေတြလဲ ထည့္ကာ ႐ို႔ေသးသည္။
" လာထိုင္လို႔ရၿပီ "
" အင္း..."
မီးစေလးေတြ ေလေပၚတလြင့္လြင့္ျဖစ္ေနတာကိုၾကည့္ရင္း
ေ႐ွာင္းက်န္႔က
" ေနာက္ နည္းနည္းဆုတ္ၿပီး ထိုင္ မီးစေတြထိအံုးမယ္"
" အင္း "
" အမွန္ေတာ့ ေျပာစရာရိွလို႔ ဒီဘက္မွာ
မီးဖိုလိုက္တာ "
" ေျပာေလ "
" ဘုရင္ေနရာကို ေရာက္ခ်င္လို႔ ေ႐ွာင္းရန္႔ကိုသတ္လိုက္တာမဟုတ္ဘူး
ဒီအတိုင္း ဓားကသူ႔ဘာသာ ျဖစ္သြားတာ
ေဒါသထြက္သြားလို႔ ျဖစ္သြားတာထင္တယ္
အဲ့ဒါကို ဘုရင္ေနရာရခ်င္လို႔ ေ႐ွာင္းရန္႔ကိုသတ္လိုက္တယ္လို႔
လူေတြက ထင္ေနတယ္
အဲ့ ဒါ ရိေပၚ ေရာ ဘယ္လိုထင္လဲ"
" မေတာ္တဆ ျဖစ္သြားတယ္လို႔ပဲ ထင္တယ္ "
" အင္း ေက်းဇူးပါ ရိေပၚ"
" ငါတို႔ၾကားမွာ ေက်းဇူးတင္စရာမလိုပါဘူး "
" ေနာက္ဆို အဲ့ဓားနဲ႔ လူမသတ္ေတာ့ဘူး"
