Viper Series 1: Persephone

12

Read at your own risk!

I received a message from Anastacia, told me that don't look for her na siyang pinagtaka ko. Maybe something happened na ayaw niya ipaalam sakin or samin. Well I respect her decision and I know when the time has come she will not hesitate to tell us her problem.

Its been 2 weeks and  4 days nalang ay malapit akong maging reyna ng Ishikawa and since then nagsisimula na akong makareceive ng death threats from different organization or from someone that I did not know.

And since then, wala na akong balita doon sa lalaking nangidnap saakin na nag-ngangalang Sebastian Carver. I like to tell it to Tacia but this happened I don't want to be a burden to them plus Ate Joseph is starting to think if she wants to go home, as in go home sa mismong bahay at pamilya niya.

And me, is being me is having a hard time to adapt being the soon to Queen dahil kapag nangyari iyon ay hindi na ako magugulat at sinusundo na pala ako ni kamatayan.

Napalingon ako sa salamin na nakadikit lamang sa kabinet ko. Maputla ang bibig at maiitim ang ilalim ng mga mata ko. I still don't know who am I, ang alam ko lang ako ang taga pag-mana ng Ishikawa and the rest is my name. Isa pang pumapasok sa isip ko ang sinabi ni Carver na huwag magtitiwala lalo na dito sa tao sa bahay.

I didn't waste a time, tumayo na ako at dumiretso sa banyo upang maligo. My  anxiety is eating me again, and I hate it. Kuya will be mad at me kung nandito siya, he hates it when he see me stressed.

'I Miss You Kuya'

Afterwards, natagpuan ko nalang ang sarili kong nasa loob ng organization, kinakawawa ang punching bag. Napa-upo ako sa sahig ng makaramdam ako ng pagod at kirot sa bandang braso. I'm alone here kaya hindi na ako nag-abalang magmaskara.

Nakaramdam ako ng hindi lang ako mag-isa kaya napalingon ako sa likod at nakita ko doon ang lalaking naka-business attire.

"It seems like you're having a hard time, miss." Napakunot ang noo ko ng makita ko ang kabuuan niya.

Luminga muna ako sa paligid upang i-check kung may tao paba bukod sa kanya nang wala akong makita ay tumayo ako sa humarap sakanya.

"What are you doing here?" Kunot noong tanong ko dito habang nagpapagpag ng pang-upo.

Ngumisi muna ito bago sumagot. "Just visiting, miss." Mula sa likod nito ay may inabot siya sakin supot na may tatak na Starbucks.

I frowned. Just visiting? In my fucking organization? Who's this man.

"I hate repeating myself, Julian. What the fuck are you doing here?"

Ngumiwi ito at kinamot ang batok. "Galing ako sa Companya niyo, I bought one of your shareholder." So technically one of our shareholders is now Julian. Great!

"And he told me to give this to you." I don't need to ask kung sino ang nagbigay. Hindi ako nagdalawang isip na kunin iyon at inilapag sa pinakamalapit na upuan.

I crossed my arms and asked him again. "What else?"

"You're scaring me, miss. He told me that don't trust someone in your house even your parents. That's all."

Yumuko ito sakin at nagmadaling umalis hindi ko na ito pinansin at nagpatuloy na lamang sa pagenensayo.

. . . . . . . . . . 

I gritted my teeth when I saw the man pointing his gun in old lady's forehead and I didn't waste a time, tumakbo ako ng walang ginawang tunog papunta sa pwesto nila. Kakalabas ko lang galing sa organization hindi ba niya alam kung anong lugar to kaya dito niya naisipang manghold-up.

Maingat akong gumalaw patungo sa likod ng lalaki, he looks like he didn't notice me and I have an idea na hindi siya tiga organization.

"Ibigay mo sakin ang bag mo!" Said the man to old lady. Old lady begged and said that her grandchild needs to go in a hospital because of illness.

The man didn't care and still pointing his gun while holding the bag to the old lady.

Mula sa madilim na parte, pasimple kong kinuha ang kunai na naka-ipit sa boots ko at hindi na nag-aksaya ng oras itutok iyon sa leeg ng lalaki.

"Making your own grave." I said still pointing my kunai ti his neck. Dali-dali naman niyang binitawan ang pagkakahawak sa bag ng matanda pero hindi niya inalis ang pagkakatutok ng baril sa noo nito.

Diniinan ko ang pagtusok ng kunia sa leeg niya at saka hinataw ko ito sa batok ng pagkalakas kaya naman tumusok na dito ang kunai. Napatili naman ang matanda at nanginig sa takot pero hindi iyon tumakbo.

Binitawan ko ang katawan ng lalaki at tinanggal ang kunai na nakatusok sa leeg nito staka pinunas sa damit niya ang dugo.

Huminga ako ng malalim at hinawakan ang palapulsuhan ng matanda pinasakay ko ito sa sasakyan.

"Pasensya na po kayo, yun lang po ang paraan para hindi niya pindutin ang gatilyo." Nakita ko naman huminahon na ito at hindi na nanginginig katulad kanina.

"Salamat ng marami, Ineng. Kung hindi dahil sayo ay baka pareho na kaming matuluyan maglola. Ang apo ko ay nangangailangan talaga ng pang-ospital at pang-gamot, hindi naman sapat ang kita ko bilang isang tindera ng mga isda."

Sabi nito habang nangingiyak na sa hirap. Poor people kung sino pa yung mga masisipag yun pa yung mga hindi pinagpala, samantalang yung ibang mayayaman ay puro tapon lang ng pera ang ginagawa at hindi lang man tumulong sa mahihirap.

"Ano ho ba sakit ng apo niyo, tutulungan ko ho kayo sa isang kondisyon." Nag-angat ito ng tingin sakin.

"May sakit sa puso ang apo ko, kailangan niya ng heart transplant ang kaso hindi ganonn kadali maghanap. Naisipan ko na ibigay nalang sakanya ito tural matanda naman na ako at bata pa siya."

Sobrang hirap makahanap ng ganon dito dahil iilan lang din ang pinalad. Dahil ang iba ay hindi na inaabot kaya bumigay na sila. Mahihirapan ka talaga mag hanap ng ganun kung wala kang connection sa iba't ibang bansa.

"Kung ganon ho, Ipapasundo ko ho kayo sa driver namin basta ho kayo ang tumao sa bahay ko. Ako po magpapagamot sa apo niyo basta ho ang hiling ko kayo po magbantay ng bahay ko sa batangas. Hindi ko ho kayo sisingilin dito."

At least even I'm a bad person I can do a good to people that I did not know and it makes me happy in this world full of hatred.

Don't forget to vote and leave a comment. 

Thank youuuu! ❤

Slow update.