နန္းေတာ္ကို ျပန္ေတာ့ လံုလံု႔ကိုပါ တစ္ခါထဲ
ေခၚလာလိုက္သည္။
ရိေပၚကို အကိုရင္းတစ္ေယာက္လို ခင္တြယ္ေနတဲ့
လံုလံု႔က တုန္႔ဆိုင္းျခင္းမရိွ ေပ်ာ္ရြင္စြာ
လိုက္ခဲ့သည္။
နန္းေတာ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔က
တိုင္းျပည္ရဲ႕ အေရးကိစၥမ်ားေၾကာင့္
အလုပ္႐ႈပ္ေနသည္။
ညီလာခံတက္လိုက္ ၊ တျခားတိုင္းျပည္ေတြရဲ႕
သံတမန္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔လိုက္
ျဖစ္ေနရတယ္။
စာေရးတာနဲ႔ စာဖတ္တာေတြကို ရိေပၚကသင္ေပးထားတာေၾကာင့္
သံတမန္ေတြနဲ႔ေတြ႔ရသည္မွာ မခက္ခဲပါ၊၊
အလုပ္ေတြ ႐ႈပ္ေနတဲ့ၾကားက သူ႔ကိုသားေတာ္လို႔မသတ္မွတ္တဲ့
ခမည္းေတာ္ရဲ႕လုပ္ၾကံခံရသည့္ ကိစၥကိုေဖာ္ထုတ္ဖို႔
ေဆာင္ရြက္ေနရေသးသည္။
သူ႔အေပၚ ျပည္သူေတြရဲ႕အျမင္ကို ေျပာင္းလဲေပးရမည္။
သံတမန္ေတြနဲ႔ေတြ႔ၿပီး အျပန္မွာ
နားေနေဆာင္သို႔ သြားလိုက္ၿပီး
ဆြဲေနလက္စျဖစ္တဲ့ ပန္းခ်ီကားကို
အဆံုးသတ္ဖို႔အတြက္ စုတ္တံကိုကိုင္ကာ
ပန္ခ်ီကားေပၚ ေရးဆြဲလိုက္သည္။
ပန္းခ်ီကားထဲ စိတ္ေရာက္ေနခ်ိန္မွာ
သူ႔ေနာက္မွေျခသံၾကားရတာေၾကာင့္
ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေတာ္ကိုလွပတဲ့
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္၊
မိဖုရားအသြင္ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးက
က်ိန္းေသမိဖုရားတစ္ပါးပင္။
" အရင္မင္းႀကီး ေ႐ွာင္းရန္႔ရဲ႕ မိဖုရား
ေခ်ာင္ခ်င့္ယီလို႔ ေခၚပါတယ္
ခုနန္းေတာ္နဲ႔ မသက္ဆိုင္ေတာ့တဲ့လို႔
'ယန္'တိုင္းျပည္ကိုပဲ ျပန္ပါေတာ့မယ္
အဲ့ဒါ မင္းႀကီးကို လာႏႈတ္ဆက္တာပါ"
" ေကာင္းပါၿပီ ဟိုတစ္ခါ ကူညီခဲ့တဲ့အတြက္
ေက်းဇူးပါ အရာရာအဆင္ေျပပါေစ မိဖုရား"
" မိဖုရားမဟုတ္ေတာ့တဲ့အတြက္ ေခ်ာင္ခ်င့္ယီလို႔ပဲ
ေခၚပါ မင္းႀကီး"
" အင္း ျပန္ရင္ လမ္းမွာေစာင့္ေ႐ွာက္ဖို႔
ရဲမက္ေတြနဲ႔ စစ္သူႀကီးကို ထည့္ေပးလိုက္မယ္"
" ေက်းဇူးႀကီးမားလွပါတယ္ မင္းႀကီး"
" စကား နည္းနည္း ေျပာလို႔ရမလား"
" ရပါတယ္ မင္းႀကီး"
ေ႐ွာင္းက်န္႔က ေခ်ာင္ခ်င့္ယီကို ခံုမွာထိုင္ေစၿပီး
သူလဲ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခံုမွာ ထိုင္လိုက္သည္။
နန္းတြင္းသူမ်ားက ေရေႏြးခရားအိုး လာခ်ေပးေတာ့
ေခ်ာင္ခ်င့္ယီက သူ႔အတြက္ ေရေႏြးငွဲ႔ေပးသည္။
