TÝM || NisBar

CONFESS

Sellaammm. Hızlı geldi bölüm bu sefer sizi bekletmek istemedim. Bir soru soracağım size. Eskiden bölümler 200 yorum oluyordu, şimdi 50 maksimum. Eskisi kadar sevmiyor musunuz hikayemi :(( eğer öyleyse beğenmediğiniz yönleri söyleyin düzeltmeye çalışayım.

Vote sınırı koymak istemiyorum ama siz oy ve yorum yapınca daha çok yazasım geliyor hevesleniyorum.

Neysee çok konuştum. Muah muah😘 yorumlarınızı bekliyorum.

Ayy bu arada Henry Cavill sevenler var mı?? Ben bayılıyorum ve onunla ilgili bir hikaye yazmaya karar verdim. Siz okumasanız da ben kendim yazar kendim okurum artık, çünkü aşığım o adama🧡🧡

Hadi musmutlu okumalar.

--------

Herkes şok içinde Ezgi'ye dönmüştü. Gözlerimi sıkmış babamın tepkisini bekliyordum ve barış da benden farklı değildi.

Babam ezgiye baktı''Ezgi ne sevgilisi kızım?''

Ezgi kırdığı potu farketmişti ve gözlerini korku kaplamıştı. Ne diyeceğini bilemiyordu sanırım. Birden Ece kahkaha atmaya başlayınca hepimiz ona döndük. Alper koluyla Eceyi dürttü. ''Napıyosun kızım''

Hiçbirimiz ecenin bu tepkisini anlamamıştık ve açıkçası hepimiz babamdan kopacak kıyameti bekliyorduk. Ece masaya döndü. ''Yaa anlamadınız mı Ezginin esprisini? Hani Nisa geldiğinden beri milli takım falan diyordu, şimdi de alındı ya, ezgi ondan bahsediyor Nisanın sevgilisi diye.''

Ecenin gülüşüne masadakiler de katılmıştı. ''Haa doğruu''

Babam da gülümsedi, sanırım inanmıştı. Derin bi oh çekip şükran dolu gözlerle Eceye baktım. Gnü kurtarmıştı ama bu yalanı daha fazla sürdürmek sağlıklı değildi. Tatlıları söyledikten sonra babama baktım, Barış ve Berkanla koyu bir sohbete dalmışlardı. İyi anlaşmışlardı sanırım. 

Hatice bana döndü ''Şimdi dışarıda kesin basın vardır, baya ünlü bir restorant burası. Sizin sevgili olduğunuzu düşünüyorlar hele barışın kuzeninin paylaştığı fotoğraftan sonra ama siz inkar ediyorsunuz , baban sevgili değilsiniz diye biliyor, ama siz sevgilisiniz. Nasıl davranacaksınız?''

Ofladım. ''yani nasıl bir durumda olduğumuzu sen anlatırken yoruldum.''

Hatice elimi tuttu ''babana söylemen lazım Nisa. Bu şekilde nereye kadar?''

''Haklısın, söylemeliyim.''

Yerimden kalkıp babama yaklaştım. Sandalyesinin kenarına oturdum. Hatice ''şimdi mi dedim kızım'' diye mırıldanıyordu.

Babam bana döndü ''Prensesim?'' 

Derin bir nefes aldım. ''Babacım, şimdi Haticeyle konuştuk da... Dışarıda basın vardır dedi, onlar da biz sevgiliymişiz gibi davranıyorlar yani bir şeyler itiraf ettirmeye çalışıyor gibiler....''

Babam kafasını salladı. ''Tamam eğer varsa o zaman düşünürüz tamam mı? Sen sıkıntı yapma, bir işe kalkışmışsınız, ben senin yanındayım.''

Eğilip babamın yanağını öptüm. Ondan gizlediğimi bilse yine de yanımda olur muydu acaba?

Babam ayaklandı. ''Hadi kalkalım çocuklar. Çok güzel bir akşamdı hepinize teşekkür ederim.''

Eceyle Alper el ele önden yürümeye başlamıştı. Ece arkasını döndü ''Basın var'' Barışla kısa bir an bakıştıktan sonra babamın koluna girdim. Eceyle Alper muhabirle sohbet etmeye başlamışlardı bile. Zaten onlar da, Haticeyle Berkan da ilişkilerini gizlemiyordu. Sohbetlerinden sonra biz de restorandan çıktık. ''Nisa hanım babanız mı'' gülümserken kafamı salladım.