Beklenmeyen (Querencia)- Acı ve Tutku Serisi 1

Kokun Nerede? - MSM♥ -5

Herkese iyi okumalaarr...

"Sahraa !!""

"Sahraaaa !!"

"Güzel gözlüm, Sahra'm, suyundan kana kana içtiğim gözlerini göster bana..."

Bu... bu kimdi?

"Sen kimsin?" sonsuz karanlığın dibinde, gündüzleri nefesimize nefes olan bu ormanın gecenin karanlığına ev sahipliği yaptığı bu yer neresiydi?

Etrafta deli gibi koşarken bana hitap şeklinden değil de daha çok onu bulamamaktan korkuyormuş gibiydim.

"Heeyyy! Nerdesin? Çık ortayaaa."

Ve yine o titrek ses, fakat titremesi sanki benim benliğimde bir yerlerin titremesini sağlıyordu.

"Sahra'm, çok mahrum ettin beni kendinden. Gel artık!"

Aktığını bile fark etmediğim göz yaşlarıma gitti elim.

Neler oluyor böyle?

Yine mi kabus?

Gözlerimi sımsıkı kapattım, lütfen durun artık, lütfen.

"Deniz gözlüm lütfen ağlama" diyordu sesindeki acı sesle.

"Lütfen, kimsin sen?" Çaresizce söylediğim söz üzerine arkamdan sarılan ellerle korkum bin kat daha artmış, nefeslerim sıklaşmıştı.

"Şşş, ağlama dayanamıyorum artık. Sahra'm bana vaha olacakken neden bir serap gibi çekip gidiyor?"

Benim dediklerimi anlamıyor mu bu adam, delirmek üzereydim artık.

Bir anda burnunu yanaklarımda gezdirirken iç çekti ve "Kokun nerede Sahra? Lütfen sür onu, yeniden. Yoksa beni bulamazsın" diye fısıldadığı cümleler arasında bir anda boşluğa düştüm.

Arkamdaki adam yok olmuş ve gittiğinin habercisi olan soğuk rüzgarlar esmeye başlamıştı.

Etrafta sadece iki kelime yankılanıyordu.

"Dediklerimi unutma..."

"Dediklerimi unutma..."

Yavaş yavaş kaybolan sesle daha gerçekçi sesler kulaklarımı doldurmaya başlamıştı.

"Melodi!"

Kendinden geçmişçesine bağıran kimdi?

"Melodi uyan artık canım, lütfen. Tekrar yaşatma bunu bana. Lütfen..."

Duyduğum çaresiz, acı çeken sese karşı tepki olarak gözlerimi yavaş yavaş açmış ışığa alışmaya çalışıyordum.

Tamamen etrafı gördüğüm zaman tepemde bana dikkatle ve büyük bir rahatlamayla bakan Aytaç'ı gördüm.

Bir anda sarıldığında dudaklarımdan kafamda hissettiğim acıyla bir "Ah!" nidası kaçmıştı.

Hemen geri çekilen Aytaç "Çok, çok özür di-dilerim, ben... Ah, Melodi nasıl korktum haberin var mı?"

Gözlerinden her şeyi belli eden adama baktım ve konuştum "Neler oluyor Aytaç?"

"Melodi'm" dediği gibi yavaşça beni sarmalamıştı.

"Seni aramıştım, arabadaydın ve, ve sonra lanet sesler yükseldi etrafta. Kaza yaptığın o an nasıl kötü oldum haberin var mı?"

Başımın üzerine öpücük bırakırken "Ben özür dilerim. Birine bir şey oldu mu?" dedim telaşla.