MECZUP KALPLER MATEMİ

9. BÖLÜM

Sert rüzgar yüzümü yalayıp geçerken ellerimi siyah kaşe montumun cebine koyup ağır adımlarla üniversiteye doğru ilerlemeye devam ettiğim sırada ara sokaklardan birinde bir kahve evi olduğunu anımsayınca o tarafa doğru yürümeye başladım.

Saat öğlene doğru gelmesine rağmen etrafta tek tük insan dışında henüz kimse yoktu. Mila, sabah beni arayınca erkenden okula gittiği için beni orada bekleyene kadar birkaç prova yapacağını telefonda anlatmış ve sonra hızla okula gelmem için direterek cevabı beklemeden telefonu suratıma kapatmıştı. Kahvaltı yapmaya bile fırsat bulamadan hızla üstümü giyinip doğrudan okulun yolunu tutmuştum. Derin bir nefes aldıktan sonra kahve evinden içeriye adımımı atıp kasadaki sarışın kıza baktıktan sonra "Bir tane espresso ve portakallı kurabiye alabilir miyim, lütfen?" diye mırıldandım zoraki bir tebessüm eşliğinde. Sarışın kız, benim aksime içten bir gülümseme eşliğinde "Elbette, siz şöyle bekleyin birsz, ben hemen siparişlerinizi hazırlayayım." deyince anlayışla başımı sallayıp köşeye geçerek etrafı incelemeye başladım.

Giriş kısmı komple boydan boya camlarla kaplı olan bu sıcacık kahve evinin içerisinde ağırlıklı olarak toprak tonlarında masa ve sandalyeler kullanılarak duvarlara çeşitli tablolar, kahve çekirdeklerini anlatan resimler ve hangi kahvenin nasıl yapıldığını gösteren kağıtlar asılmıştı. Tuğladan olan duvarın hemen yan tarafında geniş bir kitaplık yer alıyor, az ilerisinde ise ortama hoş bir loşluk katacak şömine bulunuyordu. Közde yapılan Türk kahvesinin huzur verici kokusu içeriye dolduğunda gözlerimi kapatıp birkaç saniye bu eşsiz güzelliğin tadını çıkardığım sırada hafiften bir Latince müzik tınısı kulağıma dolunca gözlerimi açarak derin bir nefes aldım. Hemen hemen her masaya bir mum ve tütsü yakıp indirdiklerini görünce büyüyen tebessümüm eşliğinde içeriyi incelemeye kaldığım yerden devam ettim. Eğer elimde olsaydı şu an zamanı durdurur ve kendimi böylesine coşkulu güzelliğe sahip olan bu kahve evine gömerdim. Masalarda oturan insanlara baktığımda kimi kitap okuyor, kimi kahve içiyor, kimi ise bilgisayarıyla ilgileniyordu. Bu sıcak ortam içimin ısınmasını sağlayınca ufak bir tebessümü dudaklarıma bahşettiğim sırada sarışın kasiyer kızın "Siparişleriniz hazır, buyurun lütfen." dediğini duyunca kasaya ilerleyip kese kağıdı içindeki kurabiyemi ve kahvemi alıp ücreti ödedikten sonra "Teşekkür ederim, kolay gelsin." diyerek mekândan ayrılıp kimsenin olmadığı bu tenha sokakta ilerlemeye devam ettim.

Kahvemden büyük bir yudum aldıktan sonra kurabiyemi ısırarak okula doğru yürüdüğüm sırada bir an arkamda bir gölgenin varlığını hissedince takip ediliyormuş hissine kapılıp dehşet içinde arkamı döndüğüm sırada sokakta benden başka kimsenin olmadığını fark edince nefes nefese kalmış bir şekilde duraksayıp birkaç saniye sakinleşmeye çalıştım. Nabzım ağzımda atmaya başlarken "Sakin ol Elvin, geçti." diyerek kese kağıdında bulunan kurabiyemi kahvemi tuttuğum elime alarak telefonumu çıkardım ve tam Mila'yı arayacaktım ki önce bir el ağzıma kapandı, çığlığım büyük avcunun içinde kayboldu; ardından da elimdeki kurabiye, telefon ve kahve hızla yere düşüp etrafa saçıldı.

Bedenim zangır zangır titrerken ne yapacağımı bilemez bir vaziyette öylece durmuş bir çeşit şok geçiriyordum. Gözyaşlarım eş zamanlı olarak akmaya başlarken nefes almakta zorluk çekiyordum. İğrenç bir nefesi ensemde hissederken midem bulanıyor, görüş açım bulanıklaşıyor, beni hareket edemez bir konuma getiriyordu bütün bu olanlar. Sonra her gece kâbuslarımın başlangıcı olan o sesi duydum...

"Amcanı özledin mi Elvin?"

Kimsenin bulunmadığı tenha bir sokakta ağzıma kapanan kocaman eller ile bir başıma yalnızken duymuştum bu iğrenç sesi. Gözyaşlarım art arda akarken çırpınmaya başlayıp bağırmaya çalışsam da amca demeye dilimin el vermediği bu adamın uyguladığı orantısız güç yüzünden ne bağırabiliyor ne de hareket edebiliyordum.