Chapter 7
CONTINUE
Still Jennie's P.O.V
Habang kumakain kami ng mga kaibigan ko at kwentuhan biglang pumasok sa kusina sina Mama at may mga kasamang tanod.
Mama: kakausapin daw kayo??
ChaeNnieCy: B-bakit daw po?
Tanod: Kasi kagabe sumuko ang dalawang lalaki na may babae daw silang hinabol at napasok sa La Enchante! Sino sa inyo ? Nagtanong tanong kasi kami kung sino yun kaya baka kasi kayo?
ChaeNnieCy: *tinginan nameng tatlo*.
Jennei: Ako po!
Tanod: pwede ba nameng malaman ang nangyari?
Jennie: Sige po!
Matapos ko makwento ,nagpasya na silang umalis.
Tanod: salamat Hija! Mabuti at walang nangyari sayo doon! Sige paalam po! *sabay bow*
Jennie: *nod*
Mama: Salamat at nahuli na ang dalawang lalaki na yun,kahit sabihin pa nating hindi nila nagawa pero pinagtangkaan ka! Pasensya ka na anak ha ako may dahilan eh!
Jennie: ok lang po Mama ang mahalaga ok ako,at yung lobo ang nagligtas sa akin!
ChaeCy: wow Jenjen mukhang type ka ng lobo haha!! Ako type ko yung agila!!
Jennie: *gummy smile*
Mama: haay kayong mga babae kayo kumekerengkeng na naman kayo ang lalandi nyo!! *sabay kurot ng mahina*
ChaeCy: aray Tita naman eh!! Baka lang naman magkalablayp!! *sabay peace ngiti at pout*
Mama: hahahaha!!
Jennie: tara na nga magwork na tayo maya mawalan tayo ng raket eh!!
ChaeCy: mabuti pa nga! Bye Tita!
Jennie: bye Ma! *sabay kiss and hug*
Mama: oh sya sige mag-ingat kayo ha!
ChaeNnieCy: opo! *leave*
1 week later.....
Lisa's P.O.V
Hindi ko na maamoy ang babae ,hindi ko makalimutan ang kanyang mukha mga mata na parang pusa mga pisngi na nagtatabaan mga labi na nangaakit.
Pinikit ko ang aking mata mukha nya ang aking nakikita hindi ko na sya nakikita lagi ako nag-aabang sa gubat kung babalik sya pero wala akong nahintay labis na kalungkutan ang bumalot sa akin gabi-gabi.
Ang kabangisan ko sa mga nagdaang gabi ay kalungkutan ang bumalot umiibig ako sa dalagang aking nakilala sa dilim.
Naamoy ko ang pagpasok ni Jisoo patungo sa aking silid.
Ilang minuto pa ay dumating na sya.
Nakaupo lamang ako sa aking malaking upuan.
"Lisa,let's go outside your Daddy said pasyal tayo ulit" - jisoo said *nakaupo sa sofa at nakacrossarms while smirking*
"Huh!! Kahit kailan Chu!! So where we going??" - i said
"Tara sa mga palengke ,kasi may mga naresearch ako eh na para matuto pa tayo ulit sa mga buhay ng tao lalo na ako!!" - jisoo said
"Paran di tayo nakapagtapos ng college, graduate na nga tayo eh let's go na nga!!" - i said
Matapos ko magbihis agad kaming bumaba ni Jisoo. Mula pinanganak na ako ay aninag na ang aking paningin pagtao ako normal ang kulay ng mata ko brown eyes ngunit kapag lobo ako dyamante ang mata ko. Nang mag-18 ako kaya ko maglakad mag-isa kasi kahit paano nakikita ko ang dinadaanan ko kahit aninag lang.
May kalabuan man ang aking paningin pero sa amoy dun ako bumabase at malakas na pakiramdam.
Nararamdaman at naamoy ko kapag ang tao o ano pa man ang papalapit sa akin malalaman ko kapag ito ay masamang tao kapag mabaho ang amoy at mabigat ang pakiramdam ko sa kanya ay nilalayuan ko ito o hindi man nilalabanan ko.
Ngunit kapag ang amoy ay parang fresh air ang amoy ng isang tao hahayaan ko lang panatag ako dahil mabuti syang tao at kapag malamig ang pakiramdam panatag ako dahil maganda ang awra.
Pero kapag amoy mabango at napakatamis na parang isang bulaklak na mahalimuyak ang amoy at napakapalamig na pakiramam espesyal sa akin na pang-amoy yun, sa halos limang taon ko ng pagiging lobo ang amoy na yun ang pinakaespesyal at the best na naamoy ko ngayon ko lang naamoy yun pero nakakabaliw hinahanap hanap ko.
