UMUT

~4~

Multiye İnşirah suresini koydum kısa zaten dinleyebilirsiniz.:)

  Asel, içinde bir sıkıntı ile uyanmıştı bugün. Hemen kalkıp İnşirah suresini okuyup kendini rahatlatmak için abdest almaya başladı.
  
   İnşirah suresini birkaç defa okuduktan sonra okula geç kalmak üzere olduğunu fark eden Asel, acele ile hazırlanıp evden çıktı. Geç kalmak üzere olmasına rağmen hiç stresli değildi İnşirah suresini okuyunca rahatlamıştı. Kendisini daha iyi hissediyordu.
  Nihayet okula kazasız belasız varınca zilin henüz çalmadığını fark etti. Mutlu olmuştu, en azından geç kalmamıştı. Gözleri Liva'yı aradı. Bulamayınca "Acaba okula gelmedi mi? Bir derdi mi var?" diye düşünmekten kendini alamadı.
Bir kaç dakika sonra dersin başlayacağını fark edip mecburen sınıfına geçti.

Ders başlamıştı ama Liva hala ortalıkta yoktu.Asel içten içe başına bir iş gelmiş olabileceğinden korkuyordu.
"Rabbim sen Liva'yı koru." dedi içinden.

  Kapıya bakmaktan dersi dinleyememişti Asel. Liva hala ortalıkta yoktu içini  merak ile beraber endişe  duygusu sararken dersin bittiğini belli eden zili duyması ile aceleyle sınıftan çıktı. Belki kantidedir umuduyla kantine inmeye başladı. Bu sırada içini ferah tutmak amacıyla bol bol İnşirah suresini okuyordu.

    Nefes nefese kantine geldiğinde etrafına baktı ama Liva'yı göremedi.
Halbuki Liva, okula çok acil birşey olmadığı sürece gelmemezlik yapmazdı. İnşallah dedi içinden "İnşallah başına kötü birşey gelmemiştir."

-.-.-.-.

Telaşla kantine giren kızı görünce bıyık altından gülümseyi görevini yerine getirmek için mesajını yazdı.

"Tamamdır.Kız yeteri kadar telaşlandı👍"
Mesajı mavi tik olunca telefonunu kapatıp kantinden çıktı. Bu işlerle uğraşmayı pek sevmesede yapmak zorundaydı.
-.-.-.-.-.-.

İstediği mesaj sonunda gelince sinsice gülümsedi kız. Bu gülümsemenin içten olması beklenemezdi zaten değil mi?
Yanında baygın olarak yatan kıza baktı. Onu buradan çıkarmanın zamanı gelmişti. Yanındakilere işaret ederek onu buradan çıkarmalarını söyledi. Diğerleri de başladını sallayarak kızı onayladı. Yapabilecekleri başka birşey yoktu çünkü.

 
    Kızı bıraktıktan sonra herkesin evlerine dağılmasını söylemişti. Onlarda birnevi patronlarının sözlerini dinlemişti.

Daha fazla telaş yap. Kaybetme korkusunu dibine kadar yaşa. Sonra da bana karşı gelmemen gerektiğini anlayıp sessizce boyun eğ ya da bu okuldan çek git.
Diye geçirdi içinden kız. Kirli bir zihniyete kapılmış gidiyordu.
Onun bu duruma düşmesini sağlayanlar yanlış koşullar,yanlış insanlar,yanlış dülüncelerdi ya da belki de kendisi bile isteye bu duruma gelmişti.

-.-.-.-

Hafiften gözlerini araladı Liva. Neredeydi? En son okula gitmek üzere yola koyulduğunu anımsadı ama şuan da bir çardağın üzerinde uzanıyordu.

Bu duruma nasıl geldiğini bilmiyordu. Acele ile saatine baktı okul çıkış zamanıydı.
İyi diye düşündü"En azından ailem endişelenmiyecek. Okulda olduğumu düşünüyorlardır. Peki ya Asel? O da beni çok merak etmiştir. Yarın okula gidince ilk işim Asel'e olanları anlatmak olmalı."
diyerek yarını kendi kendine planlamış oldu.

Ayağa kalkıp üstünü başını düzelttikten sonra eve doğru yürümeye başladı.

 -.-.-.-.-.-

Asel çantasını aldığı gibi eve gitmek için yola koyuldu. Liva'yı tüm gün boyunca görmemişti ve neden gelmediğini merak ediyordu.
 
Eve girdiğinde içeriden tıkırtılar geliyordu. Babası nihayet eve gelebilmişti galiba. Yavaşça salon olarak kullandıkları odaya doğru yürümeye başladı. Kapının girişinden yavaşça içeri baktığında babasının koltukta uyukladığını gördü.
İyi de babası uyurken nasıl bu kadar ses çıkarıyordu ki?  Belki de yeni uyumuştur diye düşündü.
Sabah okula gittiğinde olacaklardan habersiz gününü bitirdi.