Since We Met That Night

CHAPTER 22

"Ang ganda ng simbahan dito, Ivan!"

I said while looking around. Mabuti nalang nakisama ang panahon sa lakad namin ni Ivan dito sa Bataan, ma-araw pero mahangin. Ang sarap mag lakad kapag ganito ang panahon.

"Nasaan ulit tayo?" I asked him while admiring the church.

"Balanga Cathedral." He said before wearing the shades. Lumapit siya saakin at hinawakan ang kamay ko, "tara na baka magsimula na 'yung misa."

Magkahawak  kamay kami hanggang sa naka pasok kami sa loob. Ang ganda naman ng simbahan dito, very historical ang datingan. If Kiko is with us, he would probably love it. Humanap kami ng upuan bago kami na-upo doon.

"Eto ba 'yung sinasabi mo na gusto mong mapuntahan dati pa?" I asked him.

He chuckled, "hindi! Dumaan lang tayo, sunday ngayon 'no. Magsisimba muna tayo bago tayo pumunta sa sinasabi ko!"

I just smiled at him. He's still holding my hand, ayaw niya na ata pakawalan kamay ko simula kagabi no'ng umamin ako. Hindi na din namin nagawa pag usapan relasyon namin dahil sobrang dikit saakin ng Ivan na 'to, doon nga siya natulog sa kwarto ko. Naglatag lang siya sa baba ng kama ko.

"Have you been here before?" I asked him. "The church is really beautiful and good. I loved here!"

"Oo. Taga dito si Drexter, pag nauwi siya dito sa Bataan minsan sumasama kami tapos i-totour niya kami dito sa province nila!" He smiled at me before kissing my hands. "You loved here? Do you want us to marry here at this church?"

"Kasal agad nasa isip mo, hindi pa naman tayo!" I laughed at him, "mas gusto ko i-kasal sa Korea!"

"Sige doon tayo magpapa kasal!" He chuckled.

I just looked away. Nagsimula na 'yung misa, isang oras din 'yon bago kami kumain ng lunch na malapit dito sa simbahan. Hapon na kami ng makarating sa Mariveles, Bataan.

"Dahan dahan lang!" Ivan said before he holds my right hand, we need to walk uphill and there's a lot of rocks. "Huwag ka mag madali maglakad, pag ikaw nadisgrasya, bahala ka diyan."

I glared at him. Ilang minuto ata kami naglakad, hingal na hingal ako ng makarating kami sa tuktok kung saan makikita namin ang dagat at ang sunset. Ang ganda! Naiiyak ako sa sobrang ganda ng lugar. Kakaunti lang tao dito, mabibilang mo lang sa kamay.

"Ang ganda dito Ivan, now I know why kung bakit gustong gusto mo 'to mapuntahan!" I said before closing my eyes and feel the wind, "nakaka relax."

Parang nawala lahat ng problemang iniisip ko habang pinakiki ramdaman ang hangin dito sa lugar na 'to. Nanatili kaming tahimik ni Ivan habang tinitingnan ang magagandang tanawin dito sa Batanes. Ang ganda, wala akong masasabi.

I looked at Ivan who's closing his eyes while crossing his arms, mas maganda pala ang tanawin kapag tinititigan ko siya. Nanatili lang ang paningin ko sa kanya hanggang sa minulat niya na ang mata niya at lumingon saakin bago ngumiti.