"ကုန္ေႂကြး လာေကာက္တယ္ေဟ့"
ကုန္ေႂကြးလာေတာင္းေသာ ဦးေလးႀကီးက ေဘာက္ခ်ာတစ္႐ြက္ကို ေပးလာေတာ့ အထြန္း အေသအခ်ာ ၾကည့္လိုက္သည္။
"ေျခာက္ေသာင္း သုံးေထာင့္ ေလးရာ ေနာ္"
အထြန္းက ေျပာရင္းျဖင့္ပင္ ပိုက္ဆံျခင္းထဲမွ ပိုက္ဆံတို႔ကို ထုတ္ကာ ေရသည္။
ပိုက္ဆံေပးၿပီးေသာ အခါတြင္ေတာ့ အထြန္း သက္ျပင္းခ်ရေတာ့သည္ ။
ကုန္ေဈးေတြကလည္း ႀကီးလာလိုက္တာ ၊ တစ္ေခါက္တစ္ေခါက္ ပစၥည္းေရာက္ရင္ ရွင္းရတဲ့ေငြကမနည္းဘူး ။ ပစၥည္းအနာေတြ ပါလာလို႔ လႊင့္ပစ္ရတာေတြမ်ားတဲ့ အေခါက္ဆိုရင္ အထြန္းတို႔ ထိုင္ပါငိုခ်င္ရဲ႕။
လက္က်န္ေငြေလးကို တယုတယ ကိုင္ရင္း ေတြးမိျပန္သည္ ။ အထြန္း ပိုက္ဆံစုရဦးမွာပဲ။ စုဘူးေလးထဲမွာ ပိုက္ဆံျပည့္ရင္ အေမ့ကို လုပ္ေပးခ်င္တာေတြမွ အမ်ားႀကီး ။
"ဟဲ့ အထြန္း ဒီႏွစ္သၾကၤန္ ခရီးထြက္ၾကမလို႔တဲ့ ၊ နင္ လိုက္ခဲ့ပါလား "
အထြန္း ေခါင္းသာခါျပလိုက္သည္။
"မလိုက္ေတာ့ပါဘူး လွၾကည္ရယ္ ၊ အကုန္အက်ေတြ မ်ားတယ္ "
"အမ်ားႀကီးမကုန္ပါဘူးဟယ္ ၊ အခုလည္း လူစုၿပီး သြားၾကမွာ လူမ်ားရင္ ပိုေတာင္ သက္သာေသး"
"ကုန္တာကေတာ့ ကုန္တာပဲေလ ၊ ၿပီးေတာ့ ငါက ပိုက္ဆံစုေနရတာ "
ထိုအခါမွ လွၾကည္က လက္ေလွ်ာ့ဟန္ျဖင့္ ေခါင္းညိတ္သည္။
"ေအးပါ အထြန္းရယ္ ၊ တကယ္ပဲ တစ္ရက္တစ္ရက္ ဘာလို႔ အဲေလာက္ စုေနမွန္းမသိဘူး "
မ်က္ေစာင္းတထိုးထိုးျဖင့္ ေျပာေနေသာ လွၾကည္ကို အထြန္း ရယ္သာ ျပလိုက္သည္။
ပိုက္ဆံစုတာ သုံးစရာရွိလို႔ေပါ့ ။
စုထားတဲ့ ပိုက္ဆံျပည့္ရင္ အထြန္း အိမ္ေလးကို ျပန္ျပင္ရမွာ ။ ၿပီးေတာ့ အထြန္းတို႔ ၿခံဝိုင္းေလးကိုလည္း ျပင္ရဆင္ရဦးမွာ။
အထြန္း ေတြးရင္းျဖင့္ပင္ လႈိက္ခနဲ ေပ်ာ္လာသည္ ။
အေတြးထဲတြင္ေတာ့ အေမက အိမ္အသစ္မွာ ၿပဳံးလို႔ ၊ ေပ်ာ္လို႔ ။
YOU ARE READING
ပုလဲတို့ဖြင့်ဖွဲ့သီသော ( Completed)
Romance"ကံ့ကော်ဆိုတာ မပြောင်းလဲတဲ့ချစ်ခြင်း သက်သေ"
