The truth behind your eyes

20) feelings?

Pov harry

~ 'zeg me wat jij voelt' ~

Nog steeds ligt hij op zijn zij waardoor hij me niet aankijkt. Wat voel ik juist? Ik kan niet ontkennen dat er niets is tussen ons... maar hij heeft me wel ontvoerd, in opdracht van Liam maar dan nog. Ik blijf nog enkele seconden stil, het voelt als uren. Ik weet mijn antwoord en leg een hand op Louis' schouder. Hij draait zich om en kijkt in mijn ogen.

Ik kijk naar Louis en ik druk mijn lippen op de zijne wat hem even lijkt te verbazen. Hij gaat meteen mee in de zoen en ik glimlach. Yep, er is zeker wat meer tussen ons.

We laten elkaar los en beiden met een glimlach op onze lippen. Meteen kleuren zijn wangen rood en ik ben er zeker van dat ik net zo hard aan het blozen ben.

'Zullen we een filmavond houden, met de andere?' Ik knik en volg Louis naar de woonkamer.

'Net op tijd! We gaan een film kijken.'

'Welk genre?' Zayn lacht even en zegt: 'u favoriet! Horror!' Zayn maakt een gek gezicht dat er eng moet uitzien maar wat mij net aan het lachen maakt. 'Hou op!' Louis gooit een kussen naar zijn hoofd en ik lach. 'Louis is doodsbang voor horrors!' Lacht Niall en Louis steekt zijn tong uit.

'Jij beschermt me wel he?' Ik knik lachend wanneer hij dat in mijn oor fluistert en hij knuffelt zich dicht tegen me aan meteen.

'Mogen ze het wel merken?' Louis haalt zijn schouders op en komt tussen mijn benen liggen, met zijn hoofd tegen mijn borstkast. Zo kijken we al liggend onder een deken, met een bak popcorn naar de film.

Pov. Louis
Na de film besluiten we allemaal te gaan slapen. Ik laat Harry alvast naar mijn kamer gaan en besluit zelf wat drinken te nemen voor ons. 'Lou?' Ik draai me om naar Niall en haal mijn wenkbrauwen op. 'Is er wat Ni?'

'Hebben jij en Harry iets?' Ik zie hem met een kleine grijns naar me kijken en meteen voel ik dat ik bloos. 'Hoe kom je daarbij?'

'Ik zie hoe je naar hem kijkt. Zayn merkt het zelfs! En als Harry bij je is, ben je vele gelukkiger.' Ik ben even stil en besef dat het ook echt zo is.

'Misschien wel, Ni. Maar Liam die mag niks weten en hij gaat dit nooit laten goedkeuren! Hij zal harry pijn doen.' Zeg ik sip.

'Dat weten we. Maar we verzinnen er wat op.' Op dat moment gaat de telefoon af. Nieuwsgierig loop ik naar Zayn die zijn mobiel in zijn hand heeft en tegen zijn oor drukt.

'Hallo, ja daar spreekt u mee.' Hoor ik Zayn zeggen en ik en Niall kijken hem verbaasd aan. 'Wat? Gaat alles goed met hem?' Het is even stil en nagelbijtend staart Zayn voor zich uit. 'We komen er aan.'

'Zayn wat is er aan de hand?' Vraag ik bezorgd. 'Het is Liam.'

'Wat is er met hem?'

'Hij... hij heeft een ongeluk gehad.' Meteen vullen tranen mijn ogen. Ook al ben ik kwaad op Liam, ik blijf zijn kleine broertje! Liam mag me niet verlaten!

Ik hoor voetstappen en merk nu pas dat harry naast me staat en me troost. 'Wat is er?'

'Liam heeft een ongeluk gehad.' Zegt zayn zacht en meteen begin ik te huilen en voel Harry's armen om me heen. 'Lou, rustig.' Harry haalt zijn vingers door mijn haar en wrijft over mijn rug. 'Kunnen we naar hem toe?' Zayn knikt en ik trek aan Harry's hand. 'Kom nou!'

We rijden met z'n allen naar het ziekenhuis en huilend zit ik op de achterbank met Harry. 'Wat als hij dood gaat!' Roep ik uit en snik. 'Nee, Louis. Het komt goed, ja?' Ik kijk naar Harry die mijn hand op zijn borst legt. 'Volg mijn ademhaling.' Rustig adem ik in en uit. Dankbaar knik ik en kijk even naar zijn lippen. Ik druk snel mijn lippen op de zijne. Het is een korte kus, maar het betekend wel wat voor me. Heel veel zelfs. Ik proef mijn eigen, zoute tranen en Harry veegt ze al snel weg.

Wanneer we het kamernummer hebben, loop ik Liams kamer in. Hij is nog buiten bewustzijn. Ik ga naast heb bed zitten en neem zijn hand.

Pov Harry
'Liam... verlaat me niet, niet zoals mama deed! Ik heb je nodig, je blijft mijn broer. en het spijt me van onze ruzie.'

Ik kijk verbaasd wanneer Louis hem 'broer' noemt. 'Liam is zijn broer. Ik zag je verbaasd kijken maar het is waar.' Niall bijt op zijn lip en kijkt naar Louis. Ik probeer hem te kalmeren en trek hem op mijn schoot.

Even later opent Liam langzaam zijn ogen en knuffelt Louis hem stevig. 'Sorry li!'

Hij glimlacht zwak en zijn blik gaat door de kamer. Wanneer zijn blik bij mij beland, kan ik niets van zijn gezicht aflezen. Is het woede? Haat? Begrip?

'Harry.' Zegt hij zacht. Ik knik alleen en weet niet wat doen. Het is stil en Louis kucht even. 'Ik ben blij dat je niet ernstig gewond bent.' Al wat hij heeft is een lichte hersenschudding van de klap wat hem alleen veel hoofdpijn geeft.

Liam glimlacht even en zegt: 'Lou, kan je buiten wachten met de rest? Ik wil even met harry praten.'

'Doe hem geen pijn he.' Liam schud zijn hoofd maar toch ben ik bang.

Jullie mening over dit stukje en het boek in het algemeen? Jullie mening zou me echt helpen zodat ik kan kijken of ik wat kan veranderen zodat het nog beter word!x