Bunları yaşarken bir mum gibiydim.Bazı yerlerde eridim bazı yerlerde erimiş mumun donduğu gibi dondum , bazı yerlerde de mumun yanışındaki sıcaklığı hissederek titreyen mum ışığı gibi de güldüm....Şu yaşadıklarım , hangi çıkmaz yolda olursam olayım...
Selammm bu ilk kitap yazma deneyimim.Ve aşşırı korkuyorum eğer beğenmezsiniz falan diye.Bu arada bu yazdıklarım kendi yaşadıklarım olucak , sadece karakterlerin ismini değiştiricem.Umarım beni anlarsınız. Birbirimizi sevicez bundan eminim..Her neyse siz benim hayat hikayemi dinleyin..Umarım beğenirsiniz
Bu arada ben Eda ve benim ismim hikayede Beste olarak geçicek.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kendi acılarıyla , kendi dertleriyle yalnız başına kalmış Beste ben..Memnun oldum.
Okullar şu Covid19 dedikleri virüs yüzünden kapandı.Derslere online devam ediyoruz.
Ve size şunu söyleyeyim hiçbirşey anlamıyorum.Bazen sınıftan diğer arkadaşlarım anlıyor ve bende biraz olsun anlamak için dersi dinlemeye çalıştım.
Ama olmuyor.Hiçbirşey anlamıyorum.
Bu sene 7. sınıfa başladım.Tabii ergenlik dönemleri falan.Baya kötü oluyorum.
Her neyse bide seneye LGS var tabi LGS de başarılı olabilmek için temelleri 7. sınıfta atmak gerektiğini de biliyorum.Ve bunu düşündükçe daha kötü oluyorum.
6. sınıfta baya kötü bir çocukluk geçirdim. Ve şuan 6. sınıfta yaptığım haraketlerden dolayı utanıyorum gerçekten.
Her neyse birde şu aşık olma olayları falan hiç düşünmüyordum 7. sınıfa geçerken ama tabii yine olmuyordu.Sözümü tutamıyordum.Aşık oluyordum.
Bir yandan da aile baskısı falan.
Ben mi çok görüyorum bunları yoksa gerçekten ağır şeyler mi yaşıyorum hiç bilmiyorum.Belki de ben yaşadıklarımı çok abartıyordum .
Bir gün bana gelen EBAda puan kasma isteği ile EBAya girdim ve sınıf listesine bakıyordum.Acaba bu sene bizim sınıfa kimler geldi diye.
Malum okula gidemiyoruz sınıf defterine bakamıyoruz falan bende EBAdan bakardım kimlerin geldiğine.
Sonra sınıf listesine bakarken 4. sırada ben vardım tabi kocaman BESTE GÜLER yazıyordu. Sonra aşağılara doğru inmeye başladım.
Herşey normaldi , herkes vardı , yeni gelen kimse de yoktu..Sonra birkaç kişiyi gördüm farklı , yeni gelen öğrencilerdi bunlar..
𝙼𝙴𝚃𝙴 𝙲̧𝙰𝙻𝙸𝚂̧𝙺𝙰𝙽...
𝙰𝚁𝙰𝚂 𝙶𝚄̈𝙽𝙳𝙾𝙶̆𝙳𝚄..
𝚄𝙼𝚄𝚃 𝙱𝙾𝚉𝙺𝚄𝚂̧......
Umut..Umut...Umut..
Her zaman en sevdiğim isimlerden biriydi Umut ve istemsizce anlamıştım çok iyi anlaşıcağımızı yakın arkadaş olucağımızı..
Hemen bunların ekran görüntüsünü alıp sınıf grubuna attım.Tabi bizim sınıftaki kızlar kaçırırmı.Hemen INSTAGRAM hesaplarını bulmuşlar.
Ben ise çok üşendiğim için hiç araştırmadım.Kızlar hemen sınıf grubuna çocukların resimlerini atmaya başladı.
Bende çok umursamasam da bi göz gezdirdim şöyle..
Mete idare ederdi ama hiç benlik değildi esmerdi ve kısa boyluydu..
Aras hafif kumral kısa boylu bişeydi o da geçen sene bizim okuldaydı ama bizim sınıfta değildi.Bildiğim ve gördüğüm kadarıyla baya şımarık bi çocukluğu geçti.
Her neyse sırada Umut vardı..Resmine tıkladım ve onu gördüm...Umutu..Hani demiştim ya anladım ne kadar yakın arkadaş olucağımızı onu gördüğüm an başlamıştı herşey,o herşeyden çok güzeldi ben ona aşık olmuştum ve onu asla bırakamazdım, ben onu o ilk gördüğüm gözlerinde gördüm o herşeyi..ve o an aklımdan geçen tek cümle şuydu, müsaade ederseniz bu güzelliğiniz karşısında bi ilahi okumak istiyorum evet evet gerçekten aklımdan bu geçiyordu.
Sonra Umut'un resmine bakmayı kesip sınıftakilerin mesajlarını okumaya başladım.Ve size şöyle özetliyeyim sınıftaki kızlar tahmin ettiğiniz gibi kendini Umut ile yakıştırıyordu.
Ama Umutcuğum onların yüzüne bile bakmazdı..Yani..herhalde bakmaz..Umarım bakmaz..
Ve o an bir mesaj gördüm sınıftaki Pelin isimli bir kız Umutla konuşmuştu..EVET EVET KORKTUĞUM BAŞIMA GELDİ.Her neyse sonra mesajın tamamını okudum.
Cumartesi günü umutla parkta buluşucaaz demişti Pelin dediğim o şerefsiz.
Hayır yani anlayamıyorum nasıl bu kadar hızlı olabiliyor.Neden yani.Ne bekliyorsun.Peki Umut..O nasıl kabul etmişti bunu.
Demek ki baya iyi anlaşmışlar.
Hemen Umutun instagram hesabına istek attım.Ve anında kabul etti..Hemen stalklamaya başladım.
Sarı saçları vardı..Açık kahverengi gözleri..Orta boyu..Kaşları falan o kadar uyumluydu ki saçıyla..Ten rengi zaten bi o kadar uyumlu..
O çocuğa sınıfta ki bütün kızlar aşık olmuştu..Ama benimki bir başkaydı..Ne bileyim yani nasıl anlatılır bilmem ama mevzu derin , aşığım ona..
Hemen bi mesaj atma isteği geldi bana.Tabi kendimi zor tuttum ve mesaj atmadım.Sınıf grubunun yöneticisi ben olduğum için Pelinin bana attığı Umutun numarasını sınıf grubuna aldım.
Herkes ile selamlaştı.Ve birtek ben hoşgeldin diyememiştim.Çok utanıyordum.Ve böyle giderse çocukla hiç konuşamıyacaktım
Sonra bi karar aldım.Ne kadar normal arkadaşı olarak yazmaya çalışsam da çocuğa 'cumartesi günü parka gidicek misin'diye sormuştum.Ve şuan tepkisini düşünebiliyorum.
Eğer kaba biriyse 'sanane aq ' der.Ya da bilmiyorum işte şuan onun gözlerini düşünmekle meşgulum.
O antelefonuma bildirim geldi Umut'tan geldiğini düşünerek telefonu açtım ve baktım mesaj Annem'den.
Eve geç geliceğini söylemiş.Bende üzülmedim değil.Evde tek başıma olunca çok eğleniyorum.
Sonra bir bildirim daha.
Evet evet bu sefer Umut'tan geldi.
Ve mesajı görür görmez şoka uğradım.Gerçekten bunu da beklemezdim.
Sanki içimde kelebekler uçuyodu çok mutluydum.
Bi insanın bi mesajın sadece ama sadece 3 kelimelik bir mesajın beni bu kadar mutlu edebilmesi imkansızdı.Ve bu içimdeki umut bu şekilde başladı..
EVEET UMARIM BEĞENMİŞSİNİZDİR.
VE BİLİYORUM O MESAJIN NE OLDUĞUNU ÇOK MERAK ETTİNİZ.
AMA BÖLÜM SONU KRİTİĞİ YAPMAK İÇİN BURDA BİTİRMEK ZORUNDAYDIM.
