right here • yoonnie + taelice ✔

rh ✘ 2.7 "don't hurt me."

Madison : Hurt me

•
Jennie

Karışmış kafamla yeni güne başladığımda düşünmeden edemedim tüm olanları. Her günkü gibi halsiz uyanmıştım ve yaşananlar aklıma geldiğinde bu durum daha da kötü hissettiriyordu bana.

Yoongi birkaç gündür benimle konuşmamıştı. Yanına onu kontrol etmek için gittiğimde bile uzak davranmıştı ve beni ciddi anlamda kırmaya başlamıştı.

Onları korumak amaçlı da yapmamıştım işte. Lalisa bana güvenmişti ve ben de ona.

Gerçi Lalisa abime söylemişti.

Tüm bunları geçersek, ailelerimiz Yoongi ile olan ilişkimizi kabullenmiştiler. Abim kontrol altındaydı, eve uygun zamanlarda gelip gidiyordu.

Şu anlık memnundum, tek rahatsız olduğum şey, Yoongi'nin soğuk davranmasıydı.

Onu da dün yanına uğradığımda dolan gözlerimle yüzüne bakmamla biraz kırmıştı. Yine eskisi gibi değildi, ama mesafeli de davranmıyordu.

Okul için hazırlanmaya kalkarak rutin işlerimi halledip, makyaj masama yerleştim. Yüzümdeki kusurları kapatırken tekrar düşünmeye başladım. Açıkçası orada herkes bizim hakkımızda konuşarak bakışlarını bize dikecektiler. Korkuyordum da ama güçlü görünmeliydim, Yoongi'nin yanımda olacak olması da güç veriyordu.

Dudaklarımı gergin bir şekilde dişlerken, hazır olmamla çantamı omzuna asmış ve odadan çıkmıştım.

Annem ve babam kahvaltı masasındaydı, abim çoktan evden ayrılmıştı belli ki.

Onunla zaten gün içinde neredeyse hiç karşılaşmıyorduk, aynı evde olsak dahi. İşime geliyordu bu da. Yüzünü görmek istemiyordum, her ne kadar onun için üzgün olsam da.

Akşam yemeklerini odasında yiyordu, odasında tedavi görüyordu. Dışarı sadece dolaşmak için çıkıp birkaç dakika sonra geri geliyordu ve bu cidden şaşırtıcıydı.

Abim hep sosyal ve belalı bir çocuk olmuştu ama şimdi cidden durumu iyiye gidiyordu.

Bu beni de mutlu ediyordu tabii ki. O yaptığı halt beni ne kadar kırsa da, abim olduğu için ona ne kadar kırgın olabilirim bilemiyordum.

Tüm bu düşüncelerin ardından aileme hızlıca 'günaydın' dedikten sonra evden çıkmış ve beni bekleyen arabaya yerleşmiştim.

Yoongi okulda görüşeceğimizi söylemişti ve bu yüzden de heyecanlı hissediyordum.

Parmaklarımı dalga yaptığım saçlarımdan hafifçe geçirerek düzeltirken çantamı da kucağıma almıştım. O sırada araba okulun bahçesine giriş yaptı.

Ufak teşekkürün ardından çantamı omzuma atarak arabadan indiğimde tam da tahmin ettiğim gibi herkesin bakışları beni bulmuştu.

Fazlasıyla tedirgindim, kendimi çok kötü bir şey yapmış gibi hissediyordum ve Yoongi yanımda olmadığı için korkuyordum da.

"Jennie!"

Tüm bu düşüncelerle birlikte insanlarda göz gezdirirken ismi duyduğumda gelen sese döndüm.

Karşımda çizik kaşına yapıştırdığı bantla bana bakan Jongin'i gördüğümde şaşkın ve sinirli bir yüz ifadesiyle ona baktım. Günümü mahvetmek için vardı resmen.

"Artık herkes öğrenmiş, ha?"

Sırıtarak bana baktığında sinirle bir nefes bıraktım.

Yoongi'yi bıçaklaması ve onun arkasından onca oyunlar oynaması yetmiyormuş gibi bir de bana gelmesi artık sinir bozucuydu.