Unspoken Feelings

17...

"Ooooh... kita mo nga naman oh." Mapang-asar na ngiti agad ni Rica ang bumungad sakin kaya nag mid finger lang ako sa kanya bago tumungo sa kusina.

"Someone's been knocked up last night!" May pasipol-sipol pa ang ulol!

Hindi ko na lang ito pinansin, ramdam ko din kasi yung tingin ni Ellie sakin. Mukhang biyernes santo kasi pagmumukha nya kaya zip up lang ako. Tahimik lang akong kumuha ng pwede kong papakin.

"Nubayan! Matuto ka naman maligo Fransya! Nangangamoy tahong ka- myghad!" Hindi ko na talaga napigilan ang sarili ko at sinabunotan sya. "Aray naman!" Chismosa talaga ng babaeng toh!

"Kara was looking for you..." seryoso lang si Ellie na naghahanda ng sandwich kaya behave lang ako. Baka kasi ako pa mahiwa nya eh.

"Ano daw kailangan?" Neutral na tanong ko.

Kibit balikat lang naman naging tugon nya kaya nangunot ang noo ko. Alam ko medyo nakakagago pero it's just that from the past few days i somehow found myself doubting of what i truly feel. I was having second thoughts. Siguro nga ay tama lang at hindi nya ako sinagot, maybe deep inside ay naramdaman niyang may pag-aalanganin ako sa sarili ko.

"Gumala ka kagabi."

"Yeah."

Tahimik. Halos walang umimik not until Nica sliced the tension i didn't know was there.

"Kara actually invited us sa kanila."

"Oh." Wala, di ko lang alam ano pa sasabihin.

"That's all you have to say?" Damn! Bat ba ang strikto ng taong to ngayon?

"Yeah..." humarap ako kay Nica at tipid na ngumiti sa kanya. "You should go, may gagawin pa'ko." At di na nag-antay pang may magmaldita na naman.

May narinig akong napaismid pero di ko na lang iyon pinansin pa.

.....

Kahit mabigat pang katawan ko ay pinilit kong mag focus sa pag aaral. Nakakabiyak na ng utak pero go lang! But i was snapped ng may marinig akong katok at dahan-dahang pagbukas ng pinto. And was greeted by the least person i'd like to see right now.

"I heard you're not coming." Kunot iyong noo niya na napabaling sa mesa ko.

"I'm busy." As much as possible ay ayoko siyang makasalamuha ngayon. "They'll be there."

"Seriously, Franz?" Tsk!

Di na lang ako umimik pa. Kaso nakakabother talaga iyong itim ng aura nya.

"What else do you want, Kara?" Nakakadistract kasi eh!

"So, ganun-ganun na lang yun?" This time ay dismayado itong lumapit sakin challenging me. "Ano, tatalikuran mo na lang ako ng ganun kadali? Mawawala ka na lang as if it was just nothing? Is that it? That's all you got? Huh?!"

"I don't have time for this-"

"What?! You have time fucking somebody else then you have no time to talk to me? Ano to Franz, lokohan?" Sarkastiko itong napatawa sa gawi ko kaya naikuyom ko na lang iyong aking kamao.

Damn! Sometimes i don't know kung sino kaibigan ng mga bwesit na yun.

"Don't walk out when I'm talking to you!"

"Bakit ba?! Ano bang paki mo?!" Then something hit me head on. Halos mabingi ako habang nag-init ng sobra iyong buong ulo ko. "Ano, masaya ka na? Was that enough?" Then another one.