"You know who you are, until you lose who you are."
For all the douchebags in the world. Cheers! xx
=========
"Sayang yung ganda niya."
"Tsk, nakarma lang yan."
"Malandi kasi siya yan tulong."
"That's what she get for making kalaban us.Hmp!"
"She's so stupid."
"Di na kayo nasanay sa kalandian niya."
"What a beyotchh. Ugh."
"She's like so prostitute, you know? And that's like, eww."
"Hinabol niya pa kasi, she looks so pathetic."
Yan. Yan nalang lagi naririnig ko sa mga classmates or schoolmates ko. Ang ganda ng bati nila noh? Masyado silang nanghuhusga hindi naman nila alam kung ano talagang nangyayari. Feeling naman nila perpekto sila at hindi nagkakamali eh sa panghuhusga pa lang nila isang kasalanan na rin yan eh. =_______=
One Mistake, just one mistake can change everything. One little mistake changed my life big time.
Yung mga tingin nila pag papasok ka sa kwarto niyo. Nakakainis bakit first time ba nilang makakita ng babae sa tanan ng buhay nila? Hayy T___T
Nakayuko nalang ako at hindi nalang sila pinansin.
Sabi nila...
Bitter daw ako?
Baka sadyang hindi lang maiintindihan kung bakit to nangyayari. Buhay nga naman, di ka hahayang mawalan ng problema.
Buti pa ang mga problema hindi ako iniwan .. haha.
Hindi naman ganoon kalaki ang kasalanan ko eh, alam niyo yun. Mali bang magmahal? Hu? Da Fudge lang eh.
Tinatanong nila kung may crush daw ako sa isang tao... wala.
Dati meron pero ngayon.. wala na as in W-A-L-A.
Broken Hearted ang peg eh..Haha
Bigla na lang akong nadapa ng may tumulak sa'kin sa likod.
"Watch we're going, B*tch!!"
Sinigaw ng isang babae at naglakad na paalis.
Nakita ko yung mga mukha ng mga taong nandoon.
As usual, kinakaawaan nanaman nila ako.
Sabi ko hindi ko kailangan ng awa gusto ko ng Honesty. Mahirap ba yun? Prangkahan na lang.
Inilibot ko ang tingin ko sa paligid lahat sila nakatingin sa'kin habang pinipigilan ang luha ko.
Nakita ko rin siya. Yung lalakeng kinabaliwan ko na nakaakbay na sa kanya ngayon.
Umiling ako at tumawa sa pagkakabagsak at nalakad papalabas ng classroom namin.
Bakit? Bakit ang sakit pa rin? Bakit ang hapdi-hapdi pa rin.
Pinigilan ko ang luha ko sa pagpatak pero kahit anong gawin ko lumalabas pa rin eh, siguro nga masakit pa talaga.
"Ouch." Sa sobrang kakaisip ko nauntog tuloy ako sa pader. nyemas naman oh.
Ang tanga-tanga talaga ako.
"Bliss!" Sinigaw nito sa di kalayuan.
"Ano?!"
"Okay ka lang ba?" Pagtatanong nito.
Natigilan ako sa sagot niya.
"Ha? Oo syempre naman, ang sarap ngang ulitin eh!!" Sarkastiko kong sinabi.
"Bliss naman eh."
"Ano sa tingin mo? May mas sasakit pa ba sa pagkakauntog sa pader? Common Sense naman! Ay oo nga pala, haha! MERON nga pala! Ha! Diba? Grabe ang sakit-sakit na, alam mo ba yun? Sobra na, Durog na durog na ito." Tinuro ko yung parte kung saan naroon ang puso ko.
"I-I'm so so sorry Bliss. I'm sorry sa lahat. I've been a real jerk."
"Ano pang magagawa ng sorry mo!"
"Bliss.. I.. I..."
"Ano?! Magsosorry ka nanaman?! Wag kang mag-alala ako lang naman rin ang may kasalanan kasi pinaasa ko lang yung sarili ko, pero alam mo kung anong hindi ko maintindihan? Bakit siya pa?! Ha?! Sabihin mo nga sa'kin, bakit siya?! Sa dinami-dami ng babae sa mundo, bakit sa sarili ko pang bestfriend?!!"
"Bliss magkaibigan lang tayo.. alam mo yan."
Pinunasan ko yung luha ko. Yun na nga eh, MAGKAIBIGAN lang. Paasa ka masyado, fvck.
"Alam ko... At ang tanga ko kasi umasa ako.. Ha!! Umasa ako san? Sa Wala!! Gago ka. Sobra."
"I'm sorry."
"WALA NG MAGAGAWA YUNG SORRY MO!!" Hindi mo kailangang magsorry ako nga kasi may kasalanan. Ako yung umasa.
"Ano bang dapat gawin ko."
Umiling ako. Magpakamatay ka.
Gusto kong sabihing sana masaktan din siya. Sana maramdaman niya lahat ng naranasan ko. Sana malaman niya yung feeling na pinagtabuyan ng mahal niya. I wish he will know how I cry myself to sleep because of what he said. I hope his heart will break into thousand pieces just like mine did. Sana malunod din siya sa iyak niya. Sana malaman niya kung gaano kasakit yung nararamdaman ko. I want him to feel unwanted at sana mahulog din siya na walang sasalo sa kanya...
Pero hindi ko kayang sabihin kasi alam kong pag nangyari yun hindi lang siya ang masasaktan kundi......
Pati ako. Grabe noh? Sa kabila ng lahat kaya ko pa ring maawa sa kanya. Ang tanga ko talaga.
Kasi kahit ilang beses kong sabihin na ayoko na sa kanya, alam ko na gusto ko pa rin siya. Kahit ilang beses kong ipaalala sa sarili ko na wag ka ng tanga, wala eh in born na yata ito eh. Kahit na sabihin ko na wala na talaga akong pagasa ito umaasa pa rin.
Kaya ito na lang ang masasabi ko sa kanya...
"Wala... Ingatan mo lang ang bestfriend ko... At m-mahalin mo siya, wag na wag mo siyang papaiyakin. Bestfriend pa rin ang turing ko sa kanya kaya ako makakalaban mo pag may ginawa kang masama sa kanya. Y-yun lang." Masakit pero yan ang tama. Masakit pero yan ang kailangan.
Nagulat siya sa sinabi ko.
"G-gagawin k-ko yun."
Yumuko siya bigla.
Tumulo na lang bigla isa-isa yung mga luha ko.
Tanggap ko naman na eh, masakit lang talaga.
Umalis na ko sa harap niya, nilagpasan ko siya iniwan ko na lang siya doon mag-isa. Wala na akong planong bumalik muna sa klase namin dahil sa nangyare, at anong gagawin ko ngayon?
Kakain. Well yun nalang ang nagpapasaya sa'kin ngayon eh.
Minsan kahit ayaw mo kung yun ang tama at nararapat bakit hindi?
Minsan kung alam mo ng masasaktan ka, wag na. Especially when you know that person is not worth risking for. Kasi sa huli ikaw at ikaw rin lang ang mahihirapan at hindi siya.
Ikaw rin lang ang sasalo sa mga naging pabigat sa inyong dalawa. Bakit? kasi ikaw lang yung nagmahal. Ikaw lang yung mas nagmahal at hindi siya. Kasi never ka naman niyang nagustuhan eh, sadyang umasa ka lang talaga.
END
~YourTheBestStranger :)
