Met By Accident

Chapter 13

013

Moan

A tear fell down from my left eye  when I saw him kissed her. It was just a peck but he didn't even let go of her. I breathed heavily and that's my cue to leave.

Galit ako. No scratch that- Galit na galit ako! Hindi dahil kay Cross o kay Genevieve kundi dahil sa 'kin mismo! May kutob na ako eh, sa simula pa lang no'ng pag-uusap nila sa loob ng CR. At alam kong wala naman akong karapatan na magalit o magselos dahil wala namang kami at never naging kami!

Paano ko nalang siya haharapin mamaya? Should I just leave? How can I marry the man I love when I know that he loves someone else.

"Hey, are you okay? Why are you crying?" I tried to avoid Dark when He try to catch my eye while crying because of that sh*t! Nilagpasan ko siya at nag lakad nang mabilis dahil ramdam kong nanghihina ako sa lugar na 'to. But before I can finally escape from this hell, a hand suddenly grasp me and pulled me out here.

Akala ko si Dark 'yon at balak ko na sana siyang sigawan nang maamoy ko ang pabango niya. Hindi pa rin talaga ito nagbabago. Ngunit pumasok ulit sa isipan ko ang nangyari kanina. How dare him touch me after what he did earlier!

Oo at galit ako sa sarili ko dahil umaasa pa rin ako sa 'ming dalawa pero hindi ko maiwasang mainis sa kanya! May gana pa talaga siyang lumapit sa 'kin ha? At anong balak niyang iparating? Na kapag nagsawa na siya kay Genevieve ay sa akin naman siya pupunta?!

"Let go of me!"

Hindi niya ako sinagot at patuloy lang ito sa paghila sa 'kin hanggang sa maabot namin ang daan patungo sa rooftop ng hotel na 'to.

"Cross! Why are you doing this?!"

I never imagine that this will be our first argument after almost 6 months. Unang pagkikita pa lang ay away na agad, paano pa kaya kapag matuloy na ang kasal?

Pagod na akong magsalita at sigawan siya kaya naman hinayaan ko nalang ito na higitin ako patungo sa kung saan. And because it's already past 7 in the evening, I immediately covered my body with my arms. Naramdaman ko agad ang lamig nang makarating kami sa rooftop. Isama pang maiksi pa ang suot kong dress. Cross felt my uneasiness so He carefully remove his coat and gladly put it around my shoulder.

I smiled inside my mind to his sudden move. Tumingin siya sa kalangitan kung saan nagniningning at mga bituin na pumapalibot sa buwan na naghahari sa kanilang lahat.

"The moon is beautiful, isn't it?"

Hindi ko pinansin ang sinabi niya. Sa halip ay pinagtuonan ko ang mga pagbabago sa kanya.

Mula sa itsura, pansin kong mas lalong tumangkad si Cross dahil dati ay halos magkasing-tangkad lang kami kahit naka-heels ako. Ngayon ay tinitingala ko na siya. Back to my perspective from my old self, iisipin ko ang agwat sa pagitan namin ni Cross. Na siya ay langit at ako ay lupa but that would be so cringe right now. I'm not like that before. Just like Tita Selena said that I already belong to their family and I would stick to that.

I walked towards that railings and feel the awesome air that's been slapping my face. Para bang sinasampal sa 'kin ang katotohanang hindi sa 'kin ang lalakeng kasama ko ngayon.

"How have you been?" He said coldly. Naramdaman kong tumabi ito sa 'kin. I can see through my peripheral vision that his eyes are on me. Humarap ako sa kanya.

Akala ko ay makakaya kong tumingin sa kanyang mga matang titig na titig na ngayon sa 'kin. It feels like the tables have turned. Kung kanina ay siya ang hindi makatingin sa 'kin, ako naman ngayon ang iwas na iwas.

"Look at me, Carina." He said with an authoritative tone. My body feels weak just by hearing his command. "W-what?" I can't even talk properly in front of him!