Bölüm 4

26 4 2
                                        

Kardeşimle yatağa gittik biraz erken yatmak istedim bugün bedenen de özellikle psikolojik olarak da çok yorulmuşum.

Gece uyanınca kardeşinin yaptığı yastığa elime attım ama kardeşim yoktu gözlerimi açtığımda neye uğradığımı şaşırdım kalbim o kadar hızlı atıyordu ki sanırsın göğüs kafesim kırılacak, kardeşim yatakta oturup bir vaziyette kapıya bakıyordu zifiri karanlığa ve gözleri kapalıydı resmen yutkunamadım bir şeyler söyleyeceğim ama cümleler düğüm olmuştu boğazıma, en sonunda kendimi toparlayıp kardeşimin ismini söylemeden yatırdım.

Sabah anneme bütün olanları anlattım Annem bana tam zamanında uyandığımı ve kardeşimi yatırdığımı söyledi çünkü Slenderman uzun boylu yüzü olmayan bir yaratık mı desem cin desem tam ne diyeceğim bilemediğin bir süliet diyim ben size, onun küçük çocukları alıp götürdüğünü ve bir yerde boğup attığını söylemişti bir gün içinde gerçekten çok macera yaşadım kesinlikle o muska dan dolayı olduğunu kendimi fazlasıyla inandırdım. Ama sadece benim inanmam yetmiyordu anneme hatta herkesi de inandırmam gerekiyordu.

Her zamanki gibi yemeği yedik bulaşıklar gene bendeydi bulaşıkları yıkarken nedense korku videoları izlemeden yapamıyordum neyse biraz izledim filan Işıklar gitti geldi umursamadım sonra tekrardan gitti geldi artık içimi korku sardı ve göz kapaklarım ağırlaşmıştı video izlerken ve bulaşıkları yıkarken ilk defa uykum gelmişti neyse bulaşıkları yıkadım biraz uyumak istedim çünkü yarın işe gitmem gerekiyordu.

4 saat sonra

   Uykumdan sıçrıyarak uyandım ve saat 1.30 olmuştu Rüyamda Annem bana bağırıyor ve ayakları tersi sabah 11:00'de işe gitmem gerekiyordu ve zor da olsa uyumaya çalıştım akşam saat 20:30 ile 21:00 arasıydı eve yaklaşmıştım kullağımda müzik dinleyerek ilerliyordum bizim mahallenin oraya baktığımda kimse yoktu tam müziği değiştirdim kafamı kaldırdım karşıda annemi görmemle irkildim annem bana sinirli sinirli bakıyordu.

"Nerdesin sen?" diye bağırdı biran şaşkınlıkla hiçbir şey diyemedim gözlerine baktığımda kan çanağı gibi kıpkırmızıydı korkuyordum bana tekrardan bağırdığında irkildim artık kendime gelmiştim.

"Nerdesin dedim sana cevap ver hemen" sesi olduğundan da kalın çıkmıştı.
" İşteydim anne nerede olacağım bu saatte çıktığımı biliyorsun işten" dedikten sonra annem bana yan gözüyle baktı daha da ürkütücü olmuştu.

"Yürü gidiyoruz"
"Nereye gidiyoruz?"
"Soruma sorma işimiz var" dedi.

Tam gidiyordum ama duraksadım çünkü hem annem benim bu saatte geldiğimi biliyor hem karanlık yoldan götürüyor hem de uzun bir elbise giymişti oysa annem hiç uzun bir elbisesi yoktu hep pantolon tunik ve  tişörtleri vardı elbisenin az bir şey kalkmasıyla neye uğradığımı şaşırdım ayakları tersti annem değildi bir anda bana döndü.

"Yürüsene geç kalıcaz" dedi
"Sen benim annem değilsin" dediğimde geri geri koşmaya başladım o da hızlı bir şekilde üzerime geliyordu arkamı döndüm ve daha hızlı koşmaya başladım tam arkama baktığım sırada yok diye sevinmiştim ki bir şeye çarpmamla yere düştüm çarptığım şeye baktığımda oydu kolumdan tuttu ve sürüklemeye başladı hem bağırıyor hem de ağlıyordum beni bayağı bir sürüklemiş di en sonunda Ayetel Kürsi okumak aklıma geldi ve okumaya başladım sürüklenmem azaldı daha da bağıra bağıra okuduğumda kolumdaki acı bir nebze de olsa azalıyordu sonki okumam da artık durduğumu fark ettim ve gözlerimi açıp çevreme baktığımda kimse yoktu kalktım ve arkama bile bakmadan eve gittim kapının önüne geldiğimi Zile bastığımı ve en sonunda annemin kapıyı açtığını hatırlıyorum.

    Yaklaşık 3 saat baygın kalmışım uyandığımda Her yerim ağrıyor ama en çokta kolum ağrıyordu kalktın Üstüm hala tozdu içeri gittim annemgil de benim uyanmamı beklemiş olacak ki bir anda ayağa kalktı bana sarıldı ağladığından dolayı gözleri kıpkırmızı olmuştu sonra oturduk ne olduğunu sordu hepsini anlattım annemgil bana şaşkınlıkla baktı ama gözlerinden belliydi bana inanmadıkları artık çok sinirlenmiştim kolumu göstererek bağırmaya başladım.

"Ya bu kolum hadi buna da inanmayın şuna bakın ya kolumun yarısı mos mor  bu kadar büyük eli nasıl açıklıyacaksınız bana hadi yalanlarınızla beni de inandırın" dedim. Bence artık herkes inanıyor du  heleki kolumu gösterince hepsi şok oldu tedirginlik annem ayağa kalktı ve kolumu incelemeye başladı bence artık inanıyorlar dı...

MUSKAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin