အစိမ်းရင့်ရောင် စာမျက်နှာ { Completed }

Before he saw 3

[Unicode]

(ဝါကျွတ်ပြီ အချစ်ရယ် အသက်ရယ် ××× သီတင်းကျွတ်ခဲ့ပြီကွယ် ××× သီတင်းကျွတ်ခဲ့ပြီကွယ် ××× ဝါကျွတ်မီးပွဲကြည့်မယ် တူတူကွယ် )

သီတင်းကျွတ်ခါနီးဖြစ်၍ အသံချဲ့စက်မှ ထွက်ပေါ်နေသော သီချင်းများက မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင် ရှိလှသည်။ နေရာမှာ ရပ်ရင်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို နှံ့အောင် လွမ်းလတ်နောင် ကြည့်လိုက်မိ၏။ ငယ်စဉ်က ကစားခဲ့သော ဘောလုံးကွင်း‌ဟောင်းသည်လည်း မပြောင်းမလဲရှိနေဆဲ။ ထိုကွင်းထဲတွင်လည်း ဘောလုံးကန်နေကြသော ကလေးများစွာ ရှိနေဆဲ။

မိုးရွာရွာ၊ နေပူပူ။ သူတို့လည်း ဤကွင်းထဲမှ မပြန်ဘဲ အဆော့မက်ခဲ့ကြသည်။ ရန်ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ တစ်ယောက်ပုခုံး တစ်ယောက်ဖက်ကာ ကျောင်းတက်ကျောင်းဆင်း လုပ်ခဲ့ကြသလို တစ်ယောက် စက်ဘီးနောက်ကလည်း တစ်ယောက်လိုက်စီးခဲ့ကြသည်။

ထို‌ကောင်းတူဆိုးဖက် သူငယ်ချင်းမှ ချစ်သူ ဖြစ်လာသော ဦးနှင့် သူက ဤသို့ဤပုံ ကြီးပြင်းခဲ့ပါလား တွေးမိတော့ ရင်ထဲမှာ ချမ်းမြေ့သွားရ၏။ သူတို့ကြားမှာ ရှိသည့် အမှတ်တရတွေဟာ မရေတွက်နိုင်။ စက္ကန့်တွေဟာ မရေတွက်နိုင်။ သံယောဇဉ်တွေဟာ မရေတွက်နိုင်။

တသွင်သွင် စီးဆင်းနေသည့် တောင်ကျချောင်းငယ်၏ ရေအလျဉ်လို ဤအရာတွေကို ဘယ်လိုဓားနှင့်မှ ခုတ်ဖြတ်၍ မပြတ်နိုင်။

ဦးတို့အိမ်ရှေ့မှ ဖြတ်ပြန်လာ၍ အရိပ်အခြည် ကြည့်လိုက်တော့ လူမတွေ့။ ကြိုသွားနှင့်ပြီ ထင်၍ လမ်းထိပ်သို့ ခပ်မြန်မြန် လျှောက်လာခဲ့လိုက်သည်။

ထနောင်းပင်ရိပ်အောက်မှာ ဦးက တကယ် ကြိုရောက်နေ၏။ တစ်ညလေး ခွဲရုံဖြင့် ရက်ပေါင်း ၇၀၀ ဆွေးရသော ကိန္နရီမောင်နှံတို့လို အပြေးသွားကာ အနောက်မှ ဖက်ထားလိုက်မိသည်။

"အစောကြီး ရောက်နေတာလား"

"ဟင့်အင်း ခုလေးတင်။ လတ် ဘယ်သွားနေတာလဲ။"

ရာသီဥတု ပူ၍ ဦးက ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ရှပ်လက်တိုလေးသာ ဝတ်ထားလေသည်။ ပွေ့ထားရင်းမှ ဆင်စွယ်ရောင် ဖြစ်နေသော လက်ဖျံရိုးတစ်လျှောက်ကို ပွတ်သပ်လိုက်မိ၏။ လွမ်းလတ်နောင့် ရည်းစားက ဘာလို့ ဒီလောက်အထိ ကောင်းခြင်းတွေနဲ့ ပြည့်စုံနေရပါလိမ့်။