ALACAKARANLIĞIM

89.Bölüm

Eve geldiğimde içeri girdim hemen. Yere çöküp ağlarken sakinleşmeye çalışıyordum. Karnımı sıkıca sarıp elimdeki yüzüğe baktım. "Ben onu çok seviyorum. Onu kaybetmek istemiyorum. Annecim ben ne yapacağım? Ne yapacağım ben onsuz?" Derin nefesler alırken Lucky de yanıma geldiğinde onu da kucağıma alıp okşamaya başlamıştım. "Baba gitti Lucky. Ben ne yapacağımı bilmiyorum. Belki de her şeyi yanlış anladım. Ama... Ben onu kaybetmek istemiyorum."

Ayağa kalkıp koltuğa uzandım. Barış'ın yüzüğünü de oraya bir yere bıraktım. Kendiminkini de hemen yanına. Onlara bakarken burukça gülümsedim. "Aldattı mı beni? Aldatmaz ki o... Ama kız neler dedi biliyor musun Lucky? Ona çiçek almış." Boynumdaki kolyeyi çıkarıp yüzüklerin yanına bıraktım. "Belki bu kolye de ona alınmıştı ama yakalanınca bana verdi. Bilmiyorum. Son zamanlarda aramızda bir duvar var gibi hissediyordum zaten." Derin bir nefes alırken karnımı da okşamıştım. "Sen de mi kızdın bana? Lütfen annene yardım eder misin?"

...

Kapı sesi duyunca derin bir nefes aldım. Yatağa iyice yerleşirken Lucky'nin miyavlamalarıyla Barış'ın da sesini duymuştum. Sessizce onu dinliyordum sadece. "Babacım. Sen beni mi özledin? Gel bakalım minik kedi." Bir süre sesi kesilmişti. Odaya doğru ilerlediğini duyduğumda derin bir nefes alıp gözlerimi kapattım. Odanın kapısı açılırken yavaşça içeri girmişti. Göz ucuyla ona baktığımda küçük bir çanta çıkarıp içine bir iki parça kıyafet koymuştu. Çantayı kapatacakken vazgeçip durdu. Lütfen gitme dedim içimden yüzlerce kez belki de...

Benim tişörtlerimden birini alıp çantasına atarken derin bir nefes aldım. Çantayı kapatıp derin bir nefes alırken yatağın ucuna oturup ağlamaya başlamıştı. Ona sarılıp her şey geçecek demek istiyordum. Ama yapamıyordum işte korkuyordum. O ağlarken derin nefesler aldım. En sonunda dayanamayıp yatakta hafifçe kıpırdayıp oturur pozisyona geçtiğimde ağlamayı sürdürdü. Elimi omzuna attığımda irkilmişti. Elimi iterken bir şey demeden odadan çıktı. Giderken hazırladığı çantayı yanına almayı da unutmamıştı. Dış kapı sertçe kapanırken derin bir nefes aldım.

Gitme diyecektim sadece... Gitme Barış konuşalım. Nerede kalırsın? Diğer evi de satmıştık zaten... Ayağa kalkıp pencereden baktığımda Lucky de yanıma gelip dışarıyı izlemişti. "Bana çok kızgın. Ben ona kızgın mı olmalıyım bilmiyorum bile... Beni aldattı mı? Bunu bize yaptı mı? Normalde yapmaz. Ama ben onun o kadar üzerine geldim ki... Adamın dengesini bozdum." Sıkıntıyla bir nefes verdim ve uzaklaşan arabasına baktım. Karnımın acıktığını hissedince burukça gülümsedim. "O da yememiştir kesin, aç kalmasa bari. Sonuçta o senin baban annecim."

Ertesi Gün Nisa'nın Ağzından ||

Akşama kadar boş boş oturup duvarları izlemiştim.  Tüm gece gözüme uyku girmemişti. Barış'ta kalmıştı aklım... O neredeydi kim bilir? Belki de o kadının yanındaydı... Belki bir başkasının yanında... Belki de masum masum bir yerde... Ama kollarımın arasında değil. Keşke dinleseydim onu. Belki mantıklı bir açıklama... Gerçi aldatmanın mantıklı bir açıklaması olmazdı ki... Beni çok seviyordu hani? Seven insan başkasına ihtiyaç duyar mıydı ki? Ben ondan başkasını istemiyordum mesela. "Onu özledim annecim."

Ağlarken derin nefesler alıyordum. "Onu özledim ve beni aldatmış olsa dahi onu eskisinden daha da çok seviyorum. Onsuz uyuyamıyorum bile. Annecim lütfen bizim için dua et. Babam annemin kollarına geri dönsün de... Çünkü o yoksa ben de ölürüm." Pencereden dışarıyı izlerken derin nefesler aldım. Yemek yemiş midir acaba? Aç kalmasın... O zaman kıyamam ona. Dün ani bir kararla boşanma işlemlerini başlamıştım. Umarım o da ani bir sinirle imzalamazdı.

Dışarıyı izlemeyi sürdürdüm. Barış'ın arabasının ışıkları bahçeyi aydınlatırken hızlıca dışarı çıkıp arabanın yanına gittim. Biraz ileride durup arabadan indiğinde yanına koştum hemen. Bir şey demeden eve girerken derin bir nefes aldım. "Çok korktum. Neredeydin tüm gece?" Cevap vermedi ve hırsla bir çanta çıkarıp eşyalarını tıkıştırmaya başlamıştı. "Sevgilim..?" Barış yere çöküp ağlarken derin bir nefes aldım. Yanına çöktüm ben de. "Bizden bu kadar kolay vazgeçtiğine inanamıyorum Nisa." "Ben de..."