yüreğimde kal

1.Bölüm

Sabah gözlerimi açtigimda derin bi nefes aldim. Yagmuru dinlemeyi severdim,izlemeyide.. Bugun is olmamasinin verdigi keyifle kendime guzel bir kahvalti hazirladim , yemek istediklerimi bir tepsiye koyup oturma odasina gectim. Tabi annem bunu gorse kiyamet kopmustu ama ben televizyon izlerken birseyler tikinmaya bayilirdim. Tam kahvaltima baslarken kapi caldi icimden sovsemde gidip kim olduguna baktim kapiyi actigim gibi bir ayak daldi iceriye buseydi gelen en yakin arkadasim hatta birak arkadasi kardesimdi o benim.

" hosgeldin buse hanim siz bu saatte buralardasiniz" dedim sitemkar bi sozle

" off hayal bi dur allah askina zaten neye ugradigimi sasirdim kovuldum kizim ya inanabiliyomusun benim gibi bi insani kovdular" dedi buse azcikda olsa egoist biriydi severdi kendni. baska insanlarda ne kadar hos bulmasamda ona cok yakistigini dusundum icimden

" heey sana diyorum ya dinlemiyomusun benii ko vul dumm" dedi bagirarak hemen ona odaklanip

" gel otur biraz sakinles kizim noldu anlat bakiyim" dedim.

" bak simdi sabah ise gittim herkesin surat bes karis noldu falan demeden patron geldi odasina cagirdi beni herkes arkamdan birseyler yumurtlamis, patronda onlara benim agzimdan biseyler sylemis olcakki onlrda bana kizgin bakiyolardi. Neyse patron bagirdi cagirdi bi ton laf kovdu beni ama inan kovulma sebebimi hala ogrenemedim"

Buse bunlari anlatirken icimden her ne kadar kahkaha patlatmak gelsede kendimi tuttumm uzulmusumde aslinda ama busenin o tarz insanlarin yaninda calismasinida istemiyordum ortamlari pek iyi sayilmazdi.
" bosver kizim ya hem biz seninle cafe acicaktik unuttun mu bak buda vesile oldu iste " dedim ama yuzu gulmedi aksine kizmis bi hal olustu yuzunde

" ne cafesi kizim hangi parayla Allah askina tamam senin ailenin durumu iyi olabilir ama biz ortak olacagiz ben sana destek olmadan o ise  girmem" dedi ama ben onun Aklini celmesini bilirdim ne de olsa bu yuzden pek ustunde durmadim konunun. Buseyi biraz teselli ettikten sonra kalkip gitti bende yarim kalmis keyfime dondum. Ama o cafe acilacakti belkide tek hayalim buydu..

Biraz yuruyuse cikmak istedim yagmurda yurumeyide severdim. Gidip esofmanlarimi giydim anahtarlari alip evden ciktim he bide sigarami.. Yurumeye basladigimda yagmurun siddeti artmisti herkes bi yerlere dagiliyodu ama ben hic umursamadan kahkaha atarak yurumeye devam ettim o kadar guzel yagiyorduki, huzur tam yuregimdeydi kendi etrafimda kollarimi acarak donmeye basladim taki dengemi kaybedp denize dusene kadat malesef ki yuzme bilmiyodum ve bogulmak uzereydim yardim istiyodum delice bagirarak. Sonra biri atladi suya yuzunu goremedim beni kucakladigi gibi cikardi sanirim bayilmis olmaliydim. Gozlerimi actigimda kahverngi minik gozleri olan hokka burunlu hafif sakalli kumral ve gercekten etkileyici bakan biriyle karsilastim hemde dudak dudagayken ne oldugunu anlamadan ittim ustumden ve bagirmaya basladim.

"Naptigini saniyosun sen be öpmeye mi calisiyosun?" dedim kaslarimi catarak o birden gulmeye basladi

"Evet bogulmak uzere olan bi kiz gordugumde direk gidip kurtaririm ama ölmesin diye degil sadece öpmel icin " dedi alayci bir sesle. Ben hemen dogruldum yerimden hatami anlamistim tesekkur edecegime bide azarlamistim koca adami neyseki sinirlenmemisti. Tatli bi gulumseme koydum yuzume ve " kusura bakmayin lutfen ne oldugunu sasirdim ayildigimda size patladim oysa siz benim hayatimi kurtardiniz tesekkur ederim " cok nazik bi sekilde.

Bana bakislari cok degisikti sanki icimi okuyabiliyormus gibi hissettirdi ellerini ellerime koyup " iyimisin?" dedi. İcim titredi bana dokunumca o kdar sicaktiki gulusu elleri yuzu.. birden kendime gelip "evet tesellur ederim tekrar benim gitmem lazim hoscakalin" dedim hizlica ve hemen uzaklastim ordan. Arkama baktigimda hala ordan bana baktigini gordum garip bi heyecan vardi icimde eve dogru yurumeye koyuldum.