Ηλιοβασίλεμα

άθελά μου

Είναι εκείνες οι φορές, που θέλεις να κάνεις αυτό που έχεις στο μυαλό σου,
Χωρίς τον υπολογισμό για το τι θα χάσεις.

Σε έναν κόσμο
που ο ήλιος ανατέλλει και δύει..

Που κάθε μέρα ελπίδα μέσα στην βάρκα της ζωής, μαζεύοντας αυτά που άφησα πίσω, για να τα πετάξω λίγο πιο πέρα!

Μέσα σε ένα καταγάλανο τοπίο, εγώ και εκείνη με μια μελωδία, και έναν αέρα να μου θυμίζει ιστορίες δίχως τέλος!!

Με μια νυχτερινή αγκαλιά για Καληνύχτα,
Και ένα συγνώμη που στοιχίζει περισσότερο στα θέλω μου για αυτά τα λίγα που ζήτησα!!

Με ένα γέλιο ξεχνώντας εκείνα για το τίποτα...

Εκείνα τα πρωινά με τον καφέ στο χέρι, που ανάσες μετρούσα για να περάσει η ώρα να σε δω.

Σε εκείνα τα σοκάκια που το μυαλό εξιστορούσε, εποχές από τον Μεσαίωνα..

Και μέσα στης νύχτας την αγκαλιά
εγώ να σου κρατώ το χέρι άθελά μου

Ήταν για το μαζί σου
Άθελά μου..