Bölüm 38🌙

3.7K 236 32
                                    

Yalnızlık Veda edememekti!!!

_________

Miranmir ve Rodan gözleri keskin bir bıçak gibi bakıyordu, elleri tetikte bir anlık şeyle ikiside kurşun yiye bilirdi!!!

Miranmir'in önüne geçtim

"ne yapıyorsun sen Miranmir, değer mi bu adama"

Rodan kahkaha atıp

"Rotinda benim için kocanı mı durduruyorsun"

Miranmir havaya ateş açıp iyice silahı kavradı

"Rodan sen nasıl bir İtsin"

Miranmir küfürler savururken Rozalin aşağı indi iyice çökmüş bitmiş haldeydi

Aşağı inip abisinin yanına geldi

"nolur abi indir silahını değmez abi nolur"

Miranmir Rozalin'i görür görmez silahı atıp Boynuna sarıldı Rozalin öyle bağıra bağıra ağlıyordu ki Rodan hala silahı tutmuş onları izliyordu hırsla yanına gidip silahı elinden aldım attım yere Rodan ilk defa duygusal bakıyordu Rozaline, hüzünle, pişmanlıkla Suna kadın yanına gelip

"ne bakarsın öyle melül melül Rodan"

Rozalin bağırıp

"ne bakması, her şeyi yapan sensin, bırak gideyim Rodan"

Herkes pür dikkat onları izliyordu Rodan dudağını aralayıp

"ama, Azat seni çok seviyordu"

Bağırarak yüzüne

"ama ben sevmiyordum, ve sevmeyeceğimmm"

Rodan sinirle

"çekeceksin Rozalin çekeceksin"

Rozalin'in kolundan tutup odaya götürdü Miranmir engel olsada Rodan'ın erkek kardeşi araya girip

"bilirsin Miranmir ağa gelinlikle giren kefenle çıkar"

Miranmir onlara bağırıp

"duyun beni, bu burda kalmayacak, Rozalin burda size yem olmayacak"

Miranmir'le dışarı çıktık arabaya binip konağın yolunu tuttuk ona

"baban ve Rodan'ın babası çok yakın ve samimi arkadaşlar, ama ne sen, ne Rozalin Sozdar teyze ve idali tanımıyorsunuz ben tanıyorum çünkü annem temizliğe gelirdi onlara"

Miranmir bana bakıp

"Rodan itide seni öyle gördü"

Ses çıkarmadım bana dönüp

"babam bizleri çok götürmezdi, Rozalin desen hiç gelmezdi işte en son kahvaltıya gittik ya oydu o zamanda zaten Delal'in babası ölmüştü bişe anlamdık, yanı babamla Kazım ağa daha samimi kadınlar bu samimiyette yok"

Kafamı sallayınca içimden

Demek Rozalin sırf Rodan'ı görmemek için oraya gitmiyordu ve bu yüzden kimseyi tanımıyordu...

Konağa girince Miranmir bağırıp

"Doğan Ağa in aşağı in"

Herkes avluya çıktı Arin yanıma koşup

"barıştınız mı"

Diye sordu bende ona

"evet detayları sonra anlatırım"

Dedim, Doğan Ağa çıkıp aşağı geldi

"ne oldu oğul nedir böyle seni deliye çeviren''

Miranmir babasına bakıp başını hüzünle salladı

ROTİNDAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin