ცოტნე მიას ტუჩებს მოწყდა და თვალებში ჩააცქერდა აკანკალებულ გოგონას, ქუჩის განათების მკრთალ შუქზე ვერ გაარჩია მის სახეზე აღბეჭდილი ემოციები მაგრამ გრძნობდა რა საშინელ მდგომარეობაში იყო ახლა მია, გრძნობდა მის დაძაბულობასა და შიშს
-ანგარიშის ნომერი მომეცი-გაისმა მისი ჩავარდნილი ხმა, მიამ აკანკალებული ხელით გაუწოდა ფურცლის დაკუნჭული ნაგლეჯი რომელიც მთელი ეს დრო ხელში ეჭირა, ცოტნემ გაასწორა და ფოტო გადაუღო, შემდეგ კი დარეკა -გადარიცხე-მხოლოდ ეს ერთი სიტყვა თქვა და გათიშა მობილური, კვლავ მიას გახედა რომელიც ერთადგილზე მიყინულივით იდგა და სრულიად უემოციო სახით უყურებდა მასთან ზედმეტად ახლოს მდგომ ბიჭს, გამაყრუები სიჩუმე მიას ტელეფონის ხმამ გაკვეთა, რომელსაც შეტყობინება მიუვიდა
-არ ნახავ?-კვლავ ცოტნეს ჩავარდნილმა ხმამ დაარღვია საზარელი სიჩუმე და მიას ჩააცქერდა თვალებში,
-საჭიროდ არ ვთვლი-დაიჩურჩულა მიამ და ხელები მომუშტა ბრაზისა და მრისხანებისგან, ცოტნემ კარადიდან ვისკის ბოთლი გამოიღო და ჭიქებში დაასხა
-დალევ?-მიას გაუწოდა ჭიქა, რომელმაც მაშინვე გამოართავ და ერთი მოყუდებით დაცალა მისთვის ზედმეტად მჟავე და უგემური სითხე, ცოტნემაც მაშინვე ჩაცალა ჭიქა და ხმაურით დადო მაგიდაზე, შემდეგ კი მიას მიუახლოვდა, ზედმეტად მიუახლოვდა და კვლავ თვალებში ჩააცერდა, მია იმდენად დაიძაბა რომ თავი დახარა, ვერ გაუძლო მის დაჟინებულ მზერას, ცოტნემ ჭიქა გამოართავ და მაგიდაზე დადო, შემდეგ კი ცივი თითები მის შიშველ მკლავზე აასრიალა და ჩანთა მოხსნა
-ეს არ დაგჭირდება-უთრა უცნაური ტონით და ჩანთა სავარძელზე მიაგდო, მიას გულისცემა აუჩქარდა, სისხლი აუდუღდა ძარღვებში, სუნთქვა გაუხშირდა და სულ ოდნავ დააშორა ათრთოლებული ტუჩები ერთმანეთს რომ ჰაერი ჩაესუნთქა, ისეთი შეგრძნება ჰქონდა თითქოს ახრჩობდნენ და ჰაერი არ ყოფნიდა, ცოტნე მიას უკან დადგა და გრძელი გაშლილი თმები ხელებში მოიქცია და ნაზად მოუქცია ცალ მხარზე, შემდეგ კი ცხელი ვნებიანი ტუჩები მიაწება კისერზე, მიას ისეთი შეგრძნება ჰქონდა თითქოს ცეცხლი წაუკიდეს მთელს სხეულზე, გულს ბაგაბუგი გაჰქონდა, ხელის გულები კი დაენამა, ცოტნე მთელი ეს დრო სანამ მია მივიდოდა ფიქრობდა რომ შეცდომა დაუშვა ასეთი უხამსი წინადადება რომ შესთავაზა, ასე რომ დაამცირა, მაგრამ როგორც კი კარი გააღო და მია დაინახა მაშინვე გადაწყვიტა რომ მია ამას იმსახურებდა, რადგან ფულის გამო ასეთ რამეზე წავიდა, ესეიგი ეს მისთვის განსაკუთრებულს არაფერს ნიშნავდა, ამიტომაც არ დაინდო მია...
მია იმდენად დაძაბული და შეშინებული იყო რომ გატოკებასაც ვერ ბედავდა, იგდა სრულიად უემოციო, ცარიელი, ცივი იმ ადამიანის წინაშე ვინც მისი ღირსება სულ რაღაც ას ოცდახუთი ათას დოლარად იყიდა... ვინც საბოლოოდ მიიღო ის რაც ასე უნდოდა მისგან... მისი სხეული...
ცოტნემ თლილი თითები მისი კაბის ელვა შესაკრავზე შეაჩერა ნელნელა ჩვემოთ დაქაჩა, მია მთელი სხეულით აცახცახდა, მაგრამ ცოტნე მაინც არ გაჩერდა, ბოლომდე დასწია ელვა შესაკრავი და ცივი თითები ააყოლა მის შიშველ ზურგს, მიას მაშინვე გააჟრჟოლა და დაფრთხა როცა ცოტნემ თავისაკენ შეატრიალა, ბიჭმა მკლავებში მოიმწყვდი და მის ტუჩებს დააცხრა, კოცნიდა უხეშად მომთხოვნად ძლიერად, ისე რომ მის ტუჩებს არ მოშორებია საძინებლისაკენ წაიყვანა თავგზააბნეული გოგონა, საწოლზე ფრთხილად დააწვინა და ზემოდან მოექცა, მიას გულისცემა გაუჩერდა და სუნთქვა შეუწყდა რამდენიმე წამის განმავლობაში, გონება დაებინდა და აზრები დაეფანტა საბოლოოდ, საერთოდ ვერ გააცნობიერა რა მოხდა შემდეგში რადგან მისი გონება უბრალოდ არ აღიქვავდა ამ საშინელ წუთებს,ისეთი შეგრძნება ჰქონდა მიას თითქოს აქ სხვა იწვა და შორიდან უყურებდა იმ სასოწარკვეთილ და განადგურებულ გოგონას რომელმაც ფულზე გაყიდა თავისი ღირსება და ადამიანობა... ცოტნე გრძნობდა, გრძნობდა ყველა იმ ემოციას რასაც მიას განაცდევინებდა მისი შეხებით, მაგრამ უარი არ და ვერ თქვა მიაზე... იმ გოგონაზე რომელმაც თავგზა აუბნია და ცხოვრება მოუწამლა თავისი სიჯიუტით, ახლა როცა შეეძლო მია დაესაკუთრებინა თუნდაც ერთი ღამით არ შეეძლო უარი ეთქვა ამაზე,ამ სანატრელ წუთებზე, მიას ყოველი მისი შეხება ენით აღუწერელ ტკივილს აყენებდა არამარტო სხეულზე არამედ სულშიც... სტკიოდა, საშინლად სტკიოდა გული მაგრამ ამინც არ უცდია მისი შეჩერება, მაინც არ უთხოვია რომ შეეწყვიტა მისი წამება, მაინც ჯიუტად ჩუმად იყო... ცოტნე კი სასმლისაგან ტვინარეული, აჟიტირებული და ვნება აშლილი აღარაფერზე ფიქრობდა გარდა ერთისა დაუფლებოდა სასურველ და ზოგჯერ საოცნებო გოგონას სხეულს... ციტნემ მის ტუჩებს მოწყდა ყელზე მიაწება ცხელი ტუჩები, ცივი თითები კი მის მხრებზე გადაიტანა და ქვემოთ დაქაჩა კაბის ბრეტელები, კაბაც ქვემოთ ჩააცურა და მალევე მოაშორა მიას აკანკალებულ სხეულს, თავადაც სწრაფად გაიხადა და კვლავ ზემოდან მოექცა მიას რომელსაც უმალ ცრემლები გადმოსცვივდა , ცოტნემ ვნებიანი ტუჩები მის ყელს მიაწება და კოცნით ნელნელა ქვემოთ ჩაუყვა აცახცახებულ სხეულს რომელსაც ფრთხილად მოაშორა დარჩენილი ზედმეტი სამოსი და სრულიად შიშველ სხეულს დააცქერდა ამღვრეული თვალებით, ოდნავ დაიხარა და ცხელი ტუჩები პირდაპირ მის მკერდს მიაწება, კბილებშორის მოიქცია და ოდნავ უკბინა, მიას ხმა აღმოხდა, ცოტნემ მეორე მკერდზე მიაწება ცხელი ვნებიანი ტუჩები და სველი კოცნის აუყვა ზემოთ, მიას გულს ბაგაბუგი გაჰქონდა და სუნთქვაარეული ცოტნეს მიაჩერდა ცრემლიანი თვალებით, რომელიც მოულოდნელად დააცხრა მის ტუჩებს და და როცა ინსტიქტურად მიამ წინააღმდეგობის გაწევა სცადა მაშინვე მაჯებში ჩაავლო ხელი თავსზემოთ დაუჭირა დაძაბული გოგონას და რამდენიმე ძლიერი უხეში ბიძგის შემდეგ დაეუფლა მის სხეულს, მიას უმალ ცრემლები გადმოსცვივდა და თვალები დახუჭა რომ ცოტნეს სახე არ დაენახა, ყოველი მისი შეხება, ყოველი მისი გატოკება, ყოველი მისი ბიძგი გულს ურევდა და ტკივილს აყენებდა სხეულსა და სულში... ისეთი შეგრძნება ჰქონდა თითქოს ნაწილებათ დაიშალა და უმისამართოდ გაიფანტა სივრცეში, ზიზღმა და სიძულვილმა მოიცვა მთი მისი არსება, სძულდა ცოტნე და სძულდ ასაკუთარი თავი. ცოტნე თავდავიწყებაში გადავარდნილი ვერ აღიქვამდა რომ მისი ყოველი შეხება მიას სულს უწამლავდ ადა ტკივილს აყენებდა, როცა მიას საბოლოოდ დაეუფლა მის ათრთოლებულ სხეულს მოწყდა სუნთქვა აჩქარებული და ზურგზე დაწოლილმა ჭერს გაუშტერა თვალი, მიამ უმალ ზურგი აქცია და ცრემლებს უფლება მისცა გადმოღვრილიყვნენ, იმის მიუხედავად რომ უნდოდა ბოლო ხმაზე ეღრიალა სიამაყემ უფლება არ მისცა და ხმა სულის სიღრმეში ჩაახშო, ცოტნე ადგა საწოლიდან, შარვალი ამოიცვა და აივანზე გავიდა, სიგარეტს ნერვიულად მოუკიდა და გააბოლა, არ ეგონა ასე თუ იმოქმედებდა მასზე მიასთან ყოფნა, არ ეგონა ტკივილს თუ იგრძნობდა მიმხდარის შემდეგ, არ ეგონა რომ სინანული დაიმორჩილებდა მის დაუნდობელ სულს... არ ეგონა რომ ვნებას და სიამოვნების გიჟურ განცდას სინანული ჩაახშობდა, დაგვიანებული სინანული მაგრამ მაინც... თავადაც ვერ ხვდებოდა რატომ სტკიოდა გული, მაშინ როცა გამარჯვება უნდა ეზეიმა მის სხეულს და გულს ტკივილმა მოიცვა მთელი მისი არსება, ნახევრად ჩამწვარი სიგარეტი საფერფლეში ჩააჭყლიტა აკანკალებული თითებით და ოთახში დაბრუნდა, მიას მიაპყრო ამღვრეული თვალები რომელიც გადასაფარებლის ქვეშ გახვეული იწვა თვალებ დახუჭული, გაშეშებული და გატოკებას ვერ ბედავდა
-ამის დედასაც შევ.ცი-იყვირა გაბრაზებულმა ბიჭმა და მისაღებში გავარდა, ვისკის ბოთლს დაავლო ხელი და მოიყუდა. ოთახში მოგვიანებით დაბრუნდა, მიას გულისცემა ისევ აჩქარდა, ისევ გაუხშირდა სუნთქვა და უარესად დაეძაბა ჯერ ისევ მთრთოლარე სხეული, ძალიან შეეშინდა როცა იგრძნო ცოტნეს მიახლოვება რომელიც მის თავთან ჩაიმუხლა და მის სახეს დააცქერდა, მიას მაშინვე ეცა ალკოჰოლოს და სიგარეტის სუნის მძაფრი ნაზავი და ცხვირი აეწვა, თუმცა თვალები მაინც არ გაუხელია, შეკრთა როცა მისი ცივი თითები შეეხო მის ცრემლებით დასველებულ ღაწვს, ცოტნემ თმები გადაუწია სახიდან და უფრო მიუახლოვა სახე
-მია-გაისმა მისი ხმა გამაყრუებელ სიჩუმეში, გოგონამ ვერ გაუძლო და თვალები გაახილა, ცოტნემ ხელის ზურგი ჩამოუსვა მის გაფითრებულ ლოყას -მია -დაიჩურჩულა მის ტუჩებთან ისე ახლოს რომ ოდნავ შეეხო კიდეც, მოულოდნელად კვლავ მის ტუჩენს დააცხრა ცოტნე, მია შეეწინააღმდეგა მაგრამ ბიჭი ზემოდან მოექცა და ხელები დაუჭირა, მიას ჟრუამტელმა დაურბინა სხეულში და კვლავ ცრემლები გადმოსცვივდა, როცა ცოტნე მოწყდა მის ტუჩებს და თვალებში ჩააცქერდა მიამ გაბედა და ხმა ამოიღო
-გთხოვ-დაიჩირჩულა მან და თვალები დახუჭა, ძალა არ ეყო კიდევ რამიე ეთქვა, ცოტნე მაშინვე მოშორდა მის სხეულს და გვერდით დაწვა, გადასაფარებელი თავადაც დაიფარა, მიამ კვლავ ზურგი აქცია და შეხტა შიშისგან როცა ცოტნემ მუცელზე დაადო მძიმე ხელი და თავისკენ მოქაჩა გოგონა, სხეულზე მიიკრო სიფრიფანა სხეული და თავი მის კისერში ჩარგო, ღრმად შეისუნთა მისი თმის გამაბრუებელი სურნელი და თვალები დახუჭა, მალე წაართავ ძილმა თავი სასმლისა და ემოციებისაგან მთვრალ ბიჭს.
დილით თვალები მძიმეთ გაახილა ცოტნემ და დაფეთებული წამოჯდა საწოლზე, გუშინდელი გაახსენდა და დაფიქრდა რამდენიმე წამის განმავლობაში ვერ იაზრებდა დაესიზმრა თუ მართალ მოხდა ის რაც მოხდა, თვალები მოისრისა და გვერდით გაიხედა, დააცქერდა ცარიელ ადგილს და აწამში აღიდგინა ყველაფერი, ყველა ემოცია და გრძნობა ერთად მოაწვა და თავი საშინლად იგრძნო, მიას მხარეს გადაბობღდა და იატაკზე დაიხედა სადაც გუშინ მიას ტანსაცმელი დაყარა ,,რათქმაუნდა მია წავიდოდა" გაიფიქრა და გადასაფარებელი გადასწია რომ ამდგარიყო, ადგილზე გაშეშდა როცა სისხლის კვალი შენიშნა თეთრ ზეწარზე, გონება დაებინდა და თვალთ დაუბნელდა რამდენიმე წამის განმავლობაში, როცა აზრზე მოვიდა და კვლავ დახედა ზეწარს იგრძნო როგორ აუდუღდა სისხლი ძარღვებში, როგორ აასხა თავში... საწოლოდან წამოვარდა გაგიჟებული და დაიღრიალა, გაავებული მივარდა საწოლს და ძირს გადმოყარა ყველაფერი, შემდეგ ჯერი კომოდზე მიდგა და რაც ზედ ელაგა ყველაფერი ძირს მოისროლა, უნებურად სარკისკენ გაექცა თვალი რომელსაც მიუახლოვდა ნელნელა და ზიზღით აათვალიერ-ჩაათვალიერა საკუთარი თავი, ისე გააღიზიანა საკუთარი თავის დანახვამ რომ სარკეს მუშტი დაარტყა, რომელიც ნაწილებად დაიშალა და იატაკზე ხმაურით დაიყარა მისი ნამსხვრევები, ცოტნეს სისხლი წამოუვიდა უმალ ხელიდან თუმცა ამას ყურადღება არ მიაქცია, მაშინევ მისაღებში გავარდა, მაისური გადაიცვა, ტელეფონს და მანქანის გასაღებს დაწვდა და გარეთ გავარდა, კისრისტეხვით ჩაირბინა კიბეები და მანქანას მივარდა. მიას მიაკითხა ნაქირავებ ბინაში მაგრამ იქ არ დახვდა, ტელეფონიც გამორთული ჰქონდა, მაშინვე რეზის დაურეკა და უთხრა მარიამი ეპოვა და მასთან მიეყვანა, რეზი ვერაფერს მიხვდა
-რას ბოდავ ბიჭო-გაბრაზდა რეზი
-რასაც გეუბნები ის გააკეთე, მარიამი მჭირდაბა საწრაფოდ
-და ასე მივადგე სამსახურში და შენთან მოვიყვანო?
-ხო ზუსტად ეგრე მიდი და მომიყვანე, ეს მიას ეხება
-არ გამომყვება
-რეზიიი-დაუღრინა ცოტნემ და გაუთიშა. რეზი მაშინვე გავარდა და მარიამს მიაკითხა ოფისში, გოგონას გაუკვირდა სამსახურში რომ მიაკითხა ბიჭმა
-უნდა დაგელაპარაკო საწრაფოა-რეზი მიუახლოვდა მარიამს და ყურში უჩურჩულა, არუნდოდა დანარჩენ ზედმეტად დაინტერესებულ მარიამის თანამშრომლებს გაეგოთ მისი ვიზიტის მიზეზი
-აქ რა ჯანდაბას აკეთებ?-უთხრა გაბრაზებით მარიამმა თან ხელი ჩაავლო მაჯაში და ქუჩაში გაიყვანა
-გირეკავდი და არ მიპასუხე
-იმიტომ რომ მინდა თავი დამანებო-ხელი გაუშვა და უყვორა მარიამმა
-ეს მიას ეხება-უთხრა აფორიაქებულმა რეზიმ
-მიას?-შეიცხადა მარიამმა -შენი არ მჯერა
-წამოდი უნდა მოვძებნოთ-რეზიმ მაჯაში ჩაავლო ხელი და თავისი ანქანისაკენ წაიყვანა დაბნეული გოგონა
-რას აკეთებ, ახლავე გამიშვი-მარიამი შეეწინააღმდეგა თუმცა მის მარწუხივით შემოჭდობილ ხელს თავი ვერ დაახწია და უნებურად მიყვებოდა ჩქარი ნაბიჯით მიმავალ ბიჭს, რომელიცვთავის მანქანას მიუახლოვდა და კარი გააღო
-დაჯექი-ფაქტიურად უბრძანა
-გამიშვი თორემ ვიყვირებ-დაემუქრა გოგონა
-დაჯდები თუ ძალით ჩაგტენო?-თვალებში ჩააცქერდა რეზი, მარიამი მაინც არ დაემორჩილა რასაც რეზის აგრესიული ქცევა მოყვა და მანქანაში ძალით ჩატენა გოგონა და კარი გარედან დაუკეტა, შემდეგ საჭეს მიუჯდა და მანქანა საბურავების ხრჭიალით ადგილს მოწყვიტა.
-რას აკეთებ გაგაიჟდი?-ყვიროდა მარიამი
-ნუ გეშინია შენს მოტაცებას არ ვაპირებ-უთხრა მომღიმარი სახით სახეალეწილ გოგონას
-არ მეშინია-დაუყვირა გაკაპასებულმა მარიამმა და მას შეხედა
-არადა უნდა გეშინოდეს რადგან აუცილებლად მოგიტაცებ-უთხრა სიცილით
-რა სასაცილოა-ტუჩები დაბრიცა მარიამმა
-მოგიტაცებ-დაუღრინა რეზიმ სახეალეწილ გოგონას
-ვერაფერსაც ვერ იზავ
-აი ნახავ მოგიტაცებ და ჩემი გახდები-უთხრა მომღიმარი სახით
-მირჩევნია მოვკვდე ვიდრე შენი გავხდე
-სიკვდილსაც არ დავანებებ შენს თავს-უთხრა ისევ ღიმილიანი სახით და მანქანა გააჩერა. გადავიდნენ და ცოტნეს მიაჩერდნენ დაბნეულები რომელსაც ჯერ ისევ სისხლი სდიოდა დაუდებრად შეხვეული ჭრილობიდან
-რა გჭირს შე ჩამ.-გაოცდა რეზი
-მია სადაა ხომარ იცი?-დააიგნორა ცოტნემ რეზი და მარიამს მიაბჯინა მკვლელი მზერა
-რავიცი გუშინდელს აქეთ გათიშული აქვს ტელეფონი, დედამისმაც არიცის არაფერი, საშინლად ნერვიულობს
-სად შეიძლება წასულიყო?-დაიძაბა ცოტნე
-წარმოდგენა არ მაქვს და შენ რაში გაინტერესებს?
-კარგად დაფიქრდი სად შეიძლება რომ იყოს-მისი კითხვა დააიგნორა
-წარმოდგენა არ მაქვს-უთხრა გაბრაზებული ტონით მარიამამ და ლაპარაკი ტელეფონის რეკვის ხმამ შეაწყვეტინა, მაშინვე უპასუხა -გისმენთ მაკა დეიდა, რაა? მოვიდა? კარგადაა? როგორ გამახარეთ ახლავე მოვალ!-უთხრა და გაუთიშა
-ვინ იყო?-ცოტნე გუმანით მიხვდა რომ საქმე მიას ეხებოდა
-მიას დედა, საავადმყოფოში მისულა მია
-საავადმყოფოში?- აღმოხდა ცოტნეს და ხმა ჩაუწყდა, გონება დაებინდა იმავე წამს
-საავადმყოფოში რა უნდა?-ჩაერია რეზი რომელიც მიხვდა რომ ცოტნეს ამ ამბავმა თავზარი დასცა რატომღაც
-ანა წევს იქ-მარიამი სულ დააბნიეს ბიჭებმა თავიაანთი კითხვებით
-ანა ვინაა?-აღმოხდა ცოტნეს და მარიამს ჩააცქერდა ამღვრეული თვალებით
-მისი დაა-უპასუხა დაძაბულმა გოგონამ
-საავადმყოფოში რატო წევს?-გაისმა ცოტნეს უცნაური ხმა
-სიმსივნე აქვს, მძიმეთაა, მია ძალიან განიცდის, ის ჯერ ცამეტისააა-მარიამს ცრემლები მოეძალა ანას გახსენებაზე-მარიამის სიტყვებზე ცოტნე უბრალოდ გაგაიჟდა, შეიშალა, ვერ დამალა მოზღვავებული ემოციები და იღრიალა
-ამის დედაც, ამის დედაც, ჯანდაბა -ღრიალებდა ბოლო ხმაზე და გამწარებულმა ნატკენი ხელი მანქანის სახურავს დაარტყა, რის გამოც ჭრილობიდან სისხლმა დაიწყო სწრაფი დენა
-ცოტნე-რეზიც მარიამივით დაიბნა მისი შემხედვარე
-დაჯექით ახლავე იქ მივდივართ-უყვირა მათ და თავისის მაქანის საჭეს მიუჯდა, მარიამმა რეზის შეხედა შეშინებული თვალებით, მან მაჯაში ჩაავლო ხელი გოგონას და მანქანში ჩასხდნენ.
მიამ ანა ინახულა და დედა გაიყვანა მიმღებში და თვალებში ჩააცქერდა
-მია სად იყავი მთელი ღამე? რატომ გქონდა გათიშული ტელეფონი?
-სახლში ვიყავი დამეძინა-იცრუა მიამ
-ნუ მატყუებ-უყვირა მაკამ -ვიცი სახლში არ ყოფილხარ
-დედა-მიას ცრემლები მოაწვა
-მია სად იყავი რას აკეთებდი?
-დედა ფული ვიშოვე, შენ და ანა ამ საღამოსვე გაფრინდებით თურქეთში-უთხრა დედას აღელვებულმა თან ისე რომ თვალებში არ უყურებდა
-რას ქვია ფული იშოვე?-გაოგნდა მაკა თან გაუხარდა
-ვიშოვე-მხრები აიჩეჩა მიამ
-როგორ იშოვე?-მაკას სიხარული მალევე გაუქრა სახიდან
-რა მნიშვნელობა აქვს? ვიშოვე და მორჩა-გაღიზიანდა მია
-რას ქვია იშოვე და მორჩა?-აყვირდა მაკა
-შენთვის რა მნიშვნელობა აქვს? -უყვირა
მიამ- მთავარია ანას წაიყვან და გადაარჩენ
-რას ბოდავ?-მაკამ მკლავებში ჩაავლო ხელი და დააჯანჯღარა ათრთოლებული გოგონა
-დედა-მიას ხმა ჩაუწყდა და ცრემლები მოეძალა
-მია რა ჩაიდინე?-დაუყვირა მაკამ და ხელი გაუშვა შვილს -რა ჩაიდინე?-დაუყვირა და სახეში გაარტყა, მიხვდა რომ მიამ რაღაც საშინელება ჩაიდინა, მიამ დედას ზურგი აქცია და ატირებული დერეფანს გაუყვა, მარიამს შეეფეთა რომელმაც დაინახა ყველაფერი და მეგობარს გამოეკიდა
-მია მოხდა რამე? რა ხდება
-გთხოვ ახლა არა-მიამ მარიამს შეხედა მუდარის თვალებით და ქუჩაში გავარდა ციტახანს იბოდიალა და პირველივე გამოჩენილ ტაქსიში ჩაჯდა
-ამის დედაც -დაიღრინა ციტნემ და მანქანას გაეკიდა, მისდა ბედად ტაქსი თბილისიდან გავიდა,
-რა ხდება? რა ჩაიდინე?-არ ეშვებოდა რეზი გაგიჟებულ ბიჭს და ინტერესით კვდებოდა
-ახლა არა ახლა არა-უყვირა ცოტნემ და გაზს მიაჭირა, მალე გადაასწრო ტაქსის და ისე გადაუჭრა გზა რომ გაჩერება აიძულა, მია დაფრთხა როცა ცოტნე და რეზი დაინახა მათკენ მომავალი და ტაქსის მძღოლს სთხოვა კარები ჩაეკეტა და თან სთხოვა უკუ სვლით წასვლა, მაგრამ ცოტნემ იარაღი ამოიღო, რომელიც ქამარში ქონდა გარჭობილი, ტაქსის მძღოლმა მაშინვე ჩააქრო მანქნა და შეკრთა იარაღი რომ მიუკაკინა ცოტნემ მინაზე, მძღომა დასწია უმალ
-გააღე-უთხრა ჩაცარდნილი ხმით მძღოლს ცოტნემ და უკანა კარს მიუახლოვდა, გამოაღო და მიას მიაპყრო ამღვრეული თვალები, გოგონას ცრემლები მოეძალა მისი დანახვისთანავე
-გადმოდი-უთხრა მიას მშვიდი ტონით
-თავი დამანებე , წადი -უყვირა ხმააკანკალებულმა გოგონამ
-ნუ მაიძულებ ძალით გადმოგიყვანო-გამოსცრა კბილებში ციტნემ და მია მაინც რომარ დაემორჩილა რეზის ანიშნა კარი გაეღო მეორე მხრიდან, ბიჭმა გააღო, მია დაფრთხა და ინსტიქტურად ცოტნეს მხარეს გადაიხარა, ბიჭმა მაჯაში ჩაავლო ხელი და გადაათრია აყვირებული გოგონა -შენ მაგას მიხედე-ტაქსის მძღოლზე ანიშნა რეზის, თავად კი მია წაათრია თავისი მანქანისაკენ კარი გააღო და ძალით ჩატენა აკივლებული გოგონა, კარი დაუკეტა გარედან, იარაღი ისევ ქამარში გაირჭო და საჭეს მიუჯდა
