The TEEN-sitter

8

Note: This chapter is the edited version of Chapter 12 of LWTG.

Last Edited. 5/18/15

**** start ****

2.0

"Y-yo. My name is Reian Castillo. 15 years of age. Hobbies? Don't have much. Clubs? I'm still planning to join at least one," I smiled as I introduced myself to them. Grabe naman ng systematic intro nila.

"Is that all, Miss Castillo?" tanong ng guro namin.

"Yun lang po, wala na po akong maidagdag. Baka matagalan pa tayo sa pag-recess mamaya," nahihiyang sagot ko sabay hawak sa batok ko. Narinig ko namang tumawa ang iba, pati rin si Uno. Blanko lang ang kay Sven. "Anong nakakatawa?" inosenteng tanong ko. Ano kaya ang nakakatawa?

I noticed that the teacher looked amused at something. "You may now take your seat, Miss Castillo. Beside Mr. Avellino, if you'd like." Turo niya sa lalaking nasa likod ng silid na malapit sa bintana.

"Opo," nakangiting sang-ayon ko at nag-umpisang lumakad papunta sa upuan. Ewan ko lang ba o ano pero parang nararamdaman ko ang mga mata nilang nakatitig sa bawat hakbang ko. Nang nakarating na ako sa pwesto, agad ko silang nilingon na nakasimangot pero napalitan rin ito ng pagkagulat kasi ... NAKATINGIN TALAGA SILA SA AKIN!

A-awkward...

"Uh, may something ba sa likod ko?" tanong ko sa kanila. Pero hindi nila ako sinagot. What's with their stares? May mantsa ba ako sa mukha? O baka nagandahan lang sila sa akin?? Hohoho. Ang saya naman siguro nun.

At dahil sa pagtataka ko, I exchanged them one by one with a confused look. But then, it hit me. Seriously? I can feel my head sweating. O baka.. Sheemmss, alam ba nila na meron ako ngayon? Natagusan kaya ako? Oh Mi Gad. Natagusan ata ako?? Noooooo!!! Kababago ko nga lang, may issue na. HUHUHU.

Their lingering gazes gave me chills. EEEEEKKKK!!! Di ko na keri. Ano ba ang problema nila?

Think, Rei. Think! BRAIN BLAST!

Alam ko na. Itatanong ko nalang sa kanila kung kailangan ko pa bang mag-CR kasi natagusan ako o ano.. "Uh, k-kailangan ko bang...."

"Just sit," narinig kong wika ng isang malalim na boses sa may kalayuang kanan ko. It was Sven. Unlike them, he was not staring at me but at the teacher, whose attention was now focused on me.

"Okay," sumimangot ako sa sinabi niya. Ang bossy talaga, kahit kailan. Pero ginawa ko naman ang sinabi niya. Umupo ako, not minding their stares anymore, at lumingon sa kaliwa ko. Nakita ko ang katabi kong nakatingin sa bintana na parang bored na bored siya sa klase.

Hmmm.. Makilala nga.

"Hi!" Bati ko sa kanya. By the moment na nasabi ko iyon, I heard gasps everywhere. I looked around and saw them wide-eyed with matching hands on their mouths (well, most of them).

Whatever.

Hindi pa ako nakuntento. Bumaling pa ulit ako sa kanya pero hindi pa rin ito tumitingin, "Ako nga pala si Rei. Ikaw? :D Diba si Avellino ka? Anong pangalan mo?" Ayyy, feeling bata naman ako.

Nakita ko ang paglingon niya sa akin. At nang akala ko'y magpapakilala siya, sinabihan niya lang ako ng, "Hindi naman ako bingi para hindi ko marinig ang introduction mo kanina." At tumigin ulit ito sa bintana.

What the??!

Napaatras ako sa sagot niya. Aba naman. "Hindi ko alam na may dalawang Sven pala rito," I mumbled.