Bir Canavar Yarattın

|•|FİNAL|•|

     "Kırılsa da seviyor ya..."

     Mike, bayılttıkları adamın kıyafetini giydikten sonra derince bir  nefes aldı.

 
     "Diğer adam da barajın öteki tarafında olacak."  diyen Dany, Rose'un elini tuttu ve Mike'a uzattı. "Rose bulmuş ve bununla ne yapacağını sormak için gidiyormuş gibi davran." sonra cebinden bir cihaz çıkardı ve Mike'ın boş elini tutup cekti. Kolunun içine doğru şok cihazını soktu ve gözlerine baktı.

     "Doğru anda yandaki düğmeye bas ve adama bastır. Anında cız bız." diyerek bir diğer şok cihazını çıkarıp tuşuna bastı. Çıkan ses ve mavi ışıktan korkan Rose biraz geri gitti.

     "Tamam anladım."

     Dany derince bir nefes aldı.

     "Sen barajın altında bekle. Garaja gidene kadar içeri girmek zor olacak. Bayılttığınız adamların kıyafetini aşağı atın."

    Rose ve Mike oradan giderken Mike sıkıca Rose'un kolunu tutuyordu.

      "Neden yardıma geldin?" dedi Rose derince bir iç çekip.

    Mike  birkaç adım atıp kafasını salladı.

     "Senin gibi bir kız gelebiliyorsa ben neden gelemeyeyim?" dediğinde Rose sinirle göz devirmişti.

     "Bahsettiğimin bu olmadığını biliyorsun, konuyu dağıtma." dediğinde Mike derin ve oldukça sesli bir nefes aldı.

     "Aslında ezik gibi dolanan, sessiz kızın birden sesini çıkarıp kahramanlık yapması ilgimi çekti." diyerek kaşlarını kaldırdı. "Anlarsın ya adamlara saldırırken ağlıyorsun." demişti.

      "Çünkü her gün adamlara saldırmıyorum." demişti.

    
     "Doğru. Seni değiştiren şeyin ne olduğunu merak ediyorum." dediğinde Rose sessiz bir nefes çekti.

      "Eshra."

      Mike anlamayarak yüzüne baktı.

      "Ne?"

      Rose omuzlarını silkerken merdivenin ilk basamağına çıplak ayağını koydu.

     "O konuşamıyordu, anlamıyordu ve özellikle geçmişi o kadar...kan dondurucu olmasına rağmen hiçbirinize gerçekten zarar vermedi." dedi. "Eğer onun geçmişini görseydin insanlığa ikinci bir şans vermek istemezdin ama o. O gerçekten büyük bir yüreğe sahip. Onun sayesinde geçmişimdeki kızların veya erkeklerin bana yaptığı kabadayılık umurumda değil. Çünkü benimkiler onunkinin yanında bir şey bile değil." dediği sıra Mike genç kızın kollarından tutmuş ve kendisine çevirmişti.

    "Bana söyleyebilirsin." dedi kahverengi gözlerini mavi gözlerinde gezdirirken. "İnan, belki senden başta hoşlanmasam ve güzel bulmasam da hiç kimseyle boş yere kavga etmedim. Mesela sana hiç kötü davrandım mı? Genel olarak soğuk oluşumu hesaba katma." dediğinde Rose adamın kahverengi gözlerine uzunca baktı.

     Mike, arka sırada uyuyan okul çıkışı kavga ettiği söylenen ve sınıfta neredeyse hiç konuşmayan çocuktu. Birini dövdüğünü hiç görmemişti. Birine bağırdığını da. Sadece kötü bie biçimde bakar ve insanları korkuturdu. Ama okulda herkes onun okulun kabadayısı olarak tanırdı.

     "Tamam görmedim." dediğinde Mike geri çekilmiş ve başını sallamıştı.

     "Çünkü dışarıdan bakıldığında içeridekileri görülmüyor. Bazı şeyler yaşanılarak hissedilir."