Copyright © 2015 via Wattpad
Lira's POV
Tinawagan ko na ang barkada para kumain kami sa kabilang restaurant.
Nandito na kami sa first floor pero wala parin si Nean. Pumunta naman ako sa gawi ni Jefferson. "Anong nangyari sa bestfriend ko? Bakit wala pa siya dito?" tanong ko naman sa kanya.
Napakamot naman siya ng ulo. "Sabi niyang ayaw niya akong kasama, tapos nilagay nalang niya yung maleta niya sa harapan ng pintuan" ha bakit anong nakain ni Nean? "Yun lang" pagtutuloy niya sa mga sinabi niya.
Agad ko namang tinawagan ang cellphone ni Nean. Nagri-ring naman pero bakit ganun? Walang sumasagot ehh, baka naka-silent.
Tinry ko namang i-find phone siya at naka-open nga ang GPS niya. What a luck! Ang sabi naman dito sa phone ko is nandoon siya sa taas.
Pumaitaas nga kami ni Jefferson sa taas at ng magka-tapat na ang red and green lights ay saka kami lumabas doon.
"Baka bumalik na ata, dito sa floor na ito yung room namin" sabi naman ni Jefferson at naka-tingin sa cellphone ko.
Sinundan lang naman yung lights sa phone ko at malapit ng takluban ng green light yung red light.
Tumingin naman kami sa tapat ng room para tignan kung nasaan nga kami. Nasa room 69 kami. "Teka dito ang room niyo diba?" pagtatanong ko sa kanya.
Binuksan na namin yung pintuan ng hotel at nag-simula na kaming mag-hanap. Pumunta ako sa CR samantalang si Jefferson ay hindi ko alam ko saan siya nagsusuksuk.
Wala naman akong nakita. Bumalik na ako sa sala at humalandusay sa sahig. Hinanap ko sa contacts ko yung number ni Nean.
Calling Nean (09355727720)
Nag-aalala na ako sa bestfriend kong iyon, baka mapano siya ehh ako pa ang pagalitan ng family niya.
~
This is how we do
Yeah! Chillin' laid back
Strait' stunin yeah we do like that
This is how we do
Do,,do,,do,,do,,
This is how we do
[2x]
~
Naka-rinig kami ng ringtone. Nagkatinginan kami ni Jefferson at tsaka sabay kaming lumingon sa maletang katabi ko.
Sinimulan ko nang buksan yung maleta. At bingo! Nandito pala yung phone niya. "Sh*t!" sino ang may sabi nun?
Biglang tumakbo palabas si Jefferson at iniwan akong mag-isa doon. Hinabol ko siya pero ng makalabas ako ng kwarto natanaw ko pa siya, at pasara na ang elevator.
Mabilisan naman akong tumakbo papunta doon at nahuli na ako. Sarado na yung pinto ng elevator at kahit anong pindot ko sa pang-open button is ayaw bumukas.
Naghintay ako sa harapan ng elevator. Makalipas ng ilang minuto ay bumukas narin sa wakas.
Dali-dali kong pinindut ang First floor.
*ting*~
Pagkabukas ng elevator ay sumalubong sakin ang mga bestfriend ko. Yinakap ko naman silang lahat.
Nang maupo ako, nagsi-buhos naman sila ng mga katanungan sakin. Lahat may koneksyon siya pagtakbo ni Jefferson.
Bakit nag-trending ba ito sa Twitter. Nag-trending ba ito na may hashtag na #JeffersonRuns.
Denedma ko nalang sila at pumunta sa isang sulok. Nanlalabo na ang mga mata ko at halos hindi ko na makita ng malinaw ang mga taong dumadaan. Ang babaw din ang kalungkutan ko no.
Ang hirap din kasing pigilan ang mga luha. Alam niyo kung bakit? Kasi hindi naman ang mga utak natin ang kumokontrol sa mga luha natin ehh. Hindi ang utak natin kundi ang puso natin. Ang sinisimbolo ng luha ay malalim na karamdaman.
Tulad nalang ng pagtawa magiging tears of joy. Kapag nagagalit ka, namumula ka na sa inis at tutulo nalang ang luha mo kasi hindi na kaya ng katawan ang nararamdaman mo.
Letche! Parang nag-bigay narin ako ng trivia. Ano 'to teh, nasa shobiz ba tayo?
Pinunasan ko ang mga luha ko at tumayo na. "Mauna na tayong kumain mamaya nalang sina Nean, tutal gutom narin kayo ehh" sabi ko at nag-smile.
Sumunod naman sila sa sinabi ko.
_____☆
Nandito na ako ngayon sa room ko. About pala sa rooming, wala akong kasama. Wala rin sina Nitch, Lorie, Espie, and Ghene.
Ang magkaka-room mates naman ay sina Kurt ang Garry, Christian and Rhandell, Jeremy and Brian and Jefferson and Nean.
Nakadungaw lang ako dito sa bintana ng room ko at naka-off naman ang cellphone ko.
Maya't-maya ay nakita kong pumasok sa parking lot ang van ni Garry.
Dali-dali naman akong lumabas at pumunta sa parking lot.
_____☆
Nandito na ako ngayon sa parking lot. Kumatok ako sa bintana ng drivers seat sa van kasi hindi kita sa loob, tinted ang bintana.
Kumatok ako and after a couple of seconds, bumukas yung bintana.
I was in the state of shock then suddenly she snapped infront of my face.
"Hoy!" bulyaw niya sakin.
Nagulat talaga ako. "Makausap nga kita mamaya Nean.." kumunot ang noo nito "Private" pagtutuloy ko sa sinabi ko.
Tumango naman siya. Pumunta ako sa pintuan at binuksan ito.
Mas nagulat ako sa nakita ko ngayon. I never thought that may sugat sa labi si Jefferson and may ilan siyang sugat sa katawan.
Naawa naman ako. Pumasok naman si Nean at tinulungang tumayo si Jefferson. Naglakad na silang dalawa at iniwan naman akong mag-isa dito.
Agad akong tumakbo patungo sa kanila. Buti naabutan ko sila at pasara na ang elevator. Ang tahimik naman. Anu ba iyan!
Pagkabukas naman ng elevator. Gitla ang nakapinta sa mukha ng mga kasama namin. Nandito ako sa kaliwang banda ni Nean samantalang si Jefferson is nasa kanang banda niya.
Agad namang inalalayan nina Garry at Brian si Jefferson. "Kami na ang tutulong sa kanyang maghatid sa room ninyo" sabi ni Brian kay Nean.
"Salamat" maikli naman sagot ni Nean.
Sumunod naman sa kanila si Nean. Sinundam namin sila ng tingin.
"Anong nangyari?" sabay-sabay na tanong nitong mga kaibigan kong muntanga--JOKE.
"Tanungin niyo sa mga walang utak!" sabi ko ang tumakbo papunta sa room ko. Ini-lock ko ito at napasandal.
Nagsi-katok naman sila at puro deadma naman ako.
"Lira Yanna Hurst!" sabay-sabay sigaw ng mga kaibigan kong babaeng mga muntanga. Ay paulit-ulit noh? Sorry tao lang! Bwahaha.
■■■■■
Author's Note:
_ano pasok na ba?
