Otobüsten iner inmez satın aldığımız küçük bir apartman dairesi olan evime doğru gitmek için bir taksiye bidin yol boyunca sadece dışarıyı izledim.
İlk defa gelmemiş olabilirim ama hayatım Mersinde geçti. Geride kalan herşey şimdi sadece bir anı içimden bir ses burda hayatım çok değişecek.
Adamın üçretini ödedikten sonra eşyalarımı bagajdan alıp apartmanın dış kapısından da durdum.
Anağtarla kapıyı açıp içeriye girdim zaten asansöre binmeme gerek yoktu giriş katında, iki oda, bir mutfak, küçük olan evime girdim.
İçeri girince kendimi direk koltugu atım oturmaktan başka hiçbir yapmadıysam bile yorulmuştum.
Sanırım uykum da var zaten okul iki gün sonra açılıyor bu gün uyusam hiç sorun olmaz. 💤💤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözleri mi açtığım da sabah olmuştu, yeni evimde uyandım çok hoş durum ama anne ve babanın sesiyle uyanmayı çok özledim belki de bu saatte kadar ondan yatmışım ay evet baya geç olmuş onları aramayı unutum.
Hemen onları arıycam telefonumu nereye koydum of nerde bu telefon, masanın üstününden kanepenin altına kadar baktım yok.
Delirmek üzereyim ya bu telefon nereye kaybolur, ay ne kadar salağım ben çantadaydı. Hemen kapının önündeki çantamı açıp içine bakmaya başladım. Evet işte burda. Kanepenin üzerine yaylanıp önce anne mi aradım.
-Alo
-Benim annelerin annesi nasılsın.
-Çok şükür ben iyim asıl sen nasılsın.
-Bende iyim anne.
-Peki neden bu kadar geç aradın?
-Annem ben eve gelince kanepenin üstünde uyuya kalmışım özür dilerim.
-iyi yapmışsın yol yorgunusun sen bide
erken de uyanmıştın ondandır oğlum.
Evin nasıl güzel mi, rahatmısın bir şeye ihtiyacın olursa söyle tamamı hemen gelim yanına.
-Yok benim güzel anam ben hiçbir ihtiyaçım yok olsa da siz ben istemesem de hemen getirsiniz.
Annecim hadi görüşürüz kendine iyi bak benim birkaç işim var.
-Tamam oğlum sağlıcakla kal. Telefonu kapatım. Baba mı aramadan önce kendime bir çay yapmak için mutfağa gidip ocağın üzerine su koydum.
Babamı aradım ama cevap vermedi bundan dolayı kısa bir mesaj "baba müsait değilsin sanırım ben de rahısızlık vermiyim dün akşam otobüsten indim eve gelince uyuya kaldım kusura bakma ondan geç aradım. Kendine iyi bak görüşürüz.
Müsait olunca ara beni." atıp çay kaynamıştı demleyip ocağın üstüne bıraktım.
Buzdolabında bir sey yoktu. Onun için dışarı çıkmam gerek.
Öncelikle sokagın başındaki pastane girdim. Uzun boylu esmer, otuzlu yaşlarında duran bir hanımefendi vardı.
-Hoşgeldiniz ne alırdınız?
-Ben iki tane açma ve şu kurabilerden alıyım.
Kurabiye onunda akşam yerim diye düşündüm.
-Buyrun.
Elindekileri alıp parasını ödedikten sonra.
-Teşekkür ederim iyi günler.
Eve gelince küçük bir kahvaltı yapıp işe koyulmam lazım bu gün çok işim var.
Markete gitmeliyim sonrada eşyalarımı düzetmem gerek.
Ya da önce eşyaları düzeltip öyle markete gitmek daha iyi önce valizimi ve çantımı odama götüp yatagın üstüne bıraktım.
Odamın içerisinde iki kapaklı dolap bir çalışma masası, bir kitaplık ve tek kişilik bir yatak duruyordu odanın içerisinde.
Siyah ve grinin renklerinin hakim oldugu bu odaya başka bir hava katmış ve karamsar bir hava vermiyordu.
Öncelikle dolap yerletireceğim kiyafetlerimi yatağın üstüne serdim ama öncelikle dolabın içerisini silmem gerek.
