im sorry, Harry • drarry {one shot}

im sorry, harry

Cześć, Harry. Powiem ci szczerze, że czuje się jak ostatni kretyn gadając w pustą przestrzeń, ale boje się, że jeśli nie powiem tego na głos, to w końcu z nadmiaru emocji wybuchnę. Wiem, że na wyjaśnienia jest już za późno, ale nie dbam o to. Po prostu mam nadzieję, że gdziekolwiek teraz jesteś słyszysz to co mówię. To dla mnie bardzo ważne.

Pamiętasz ten dzień, kiedy powiedziałeś mi, że nie jestem taki jak mój ojciec i wierzysz w to, że nigdy nie pójdę w jego ślady? Poniekąd miałeś rację. Nie jestem taki jak on, ale na niektóre rzeczy nie miałem wpływu. Nie chciałem przyjmować tego przeklętego znaku. Wiedziałem, że będzie to oznaczać zdradę i koniec naszej przyjaźni, ale musisz zrozumieć, że nie miałem wyboru. Ojciec powiedział mi, że jeśli tego nie zrobię, to zginiemy z ręki Voldemorta. Kto dokładnie? Rodzice i ja. Normalnie miałbym to gdzieś, bo moje życie i tak nie ma dla nikogo żadnego znaczenia, ale nie mogłem dopuścić do śmieci mojej matki. Nie zasługiwała na taki los. Ty i ona byliście moją jedyną rodziną. Teraz został mi tylko ojciec, który powoli wariuje i prawdopodobnie niedługo wyląduje w Azkabnie, ale to i tak nie ma dla mnie znaczenia. Ten człowiek jest dla mnie nikim. Mówię ci to wszystko dlatego, ponieważ chciałbym, żebyś zrozumiał, że jeśli tylko miałbym wybór, to zostałbym po twojej stronie i zrobiłbym wszystko co w mojej mocy, żebyście wygrali bitwę i żebyś przeżył.

Domyślam się, że pamiętasz także dzień, kiedy byłem dla ciebie oschły i nie chciałem z tobą rozmawiać? Właśnie wtedy przyjąłem ten znak i po prostu nie potrafiłem spojrzeć ci w oczy. Do dziś pamiętam twoje słowa. Powiedziałeś wtedy, że mnie nie poznajesz. Szczerze? Ja siebie też nie poznawałem. Mam wrażenie, że wraz z przyjęciem tego znaku stałem się inną osobą.

Jednak wiesz co jest w tym wszystkim najgorsze? Minęły już ponad dwa lata, a ja wciąż nie potrafię o tobie zapomnieć, ani ruszyć naprzód. Tęsknie za tobą, Harry. Tęsknię za tymi momentami, kiedy zirytowany krzyczałeś na mnie, że mam się zamknąć, bo czytasz książkę, a ja ci w tym przeszkadzam. Tęsknię za tym, kiedy się na mnie denerwowałeś, bo wtedy uroczo marszczyłeś nos, a twoje poliki pokrywały się czerwienią. Tęsknię za tym, kiedy po całym dniu spotykaliśmy się w pokoju życzeń, a ty leżałeś w moich ramionach i rozmawialiśmy o przyszłości, nie martwiąc się tym, co będzie jutro. Tęsknię za tym, kiedy kradłeś moje bluzy. Nigdy ci tego nie mówiłem, ale uwielbiałem ten widok. Wyglądałeś wtedy cholernie uroczo. Tęsknię za całym tobą, wiesz?

Oddałbym dosłownie wszystko bym mógł spędzić z tobą choć jeszcze jeden dzień. Pełne dwadzieścia cztery godziny razem. Powiedziałbym ci wtedy, że twoja obecność mnie uszczęśliwia i że tak właściwie jesteś jedynym powodem, dla którego codziennie rano wstaje z łóżka, a później? Później bym cię mocno przytulił, a kiedy miałbyś już dość, pocałowałbym cię. Włożyłbym w to całe moje serce. Zrobiłbym wszystko co chcesz, tylko po to, żebyśmy spędzili ten dzień jak najlepiej. A potem powiedziałbym ci, że cię kocham. Kilka razy chciałem ci to powiedzieć, ale nigdy nie potrafiłem zebrać się na odwagę. Kocham się w tobie odkąd skończyliśmy czternaście lat, Harry.

A wiesz co boli mnie najbardziej? Że już nigdy nie będę miał okazji powiedzieć ci tego prosto w oczy. Nie wykorzystałem swojej szansy, a teraz jest już na to za późno.

Wróćmy jednak do najważniejszej kwestii. Przepraszam, Harry. Nie chciałem cię zawieść i mam nadzieję, że pewnego dnia mi to wybaczysz.

Wraz z końcem wypowiedzianych przez niego słów, Draco poczuł chłód na swoim ramieniu. Uśmiechnął się lekko i pierwszy raz od bardzo dawna ogarnął go spokój. Wiedział już, że Harry tam był i słyszał wszystko co powiedział.

●●●●●

Hej, hej!!

Dawno nic już nie wstawiałam, a bardzo chciałam coś opublikować, więc wpadłam pomysł, na napisanie takiego właśnie one shota. Nie wiem czy ma on dla was jakikolwiek sens, ale ja jestem z niego bardzo dumna.

Mam nadzieję, że wam się spodobało. Miłego dnia xx