Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
avril lavigne - mobile
düştüğüm yer ve tekrar ayaklandığım sıra işte tam da o an farklı bir yolu seçtim.
bu yolda yürürken seninle karşılaştım. sen ise benim gerçeklerimi gördün. nasıl aptalca bir fikire kapıldığımın farkındayım şimdi.
senin dünyanı merak ediyordum sadece ben.
ve bunu hiç normal bir şekilde merak etmemiştim.
kapısı kapalı bir kutuyu hergün gözetlemek gibiydi bu. hergün ama hergün.
bu merakın sonu elbet sana ulaşacaktı. ve elbet geçtiğim bu yolda seninle karşılacaktım.
düşündüğüm gibi de oldu. karşılaşmamızı zihnimden silmek mümkün bile değildi artık.
yüzündeki ifadesizlik beni korkuttu. Bir süre birlikte yürüdük ve sen bir sigara daha yaktın. bende tekrar seni izledim, karşında, gözlerinin içine bakarak.
en sonunda, bitirip bana verdiğin izmarite karşı şaşgınlığımı gizleyemememiştim.
sanırım beni bir izmarit koleksiyoncusu olarak görüyordun her ne kadar kulağa garip gelsede.
oysa ben sırf senden kalan değerli bir eşya olarak nitelendiriyordum onu.
"biriktiriyor gibisin, çok fazla sorgulamayacağım neden benimkini de almıyorsun?"
yüzünde dalga geçer gibi hafif bir sırıtış vardı, bu yanaklarımı kıpkırmızı olmasına sebep olurken geceyi daha fazla rezil olmadan bitirmek istedim.
ince parmaklarının arasındaki çöpü temas etmemek adına nazikçe alırken tekrar yüzüne baktım. benim aksime eğleniyor gibiydin ve bu yüz ifadeni ilk kez görüyor olduğum için sana olan merakım da gitgide artıyordu. fakat hiçbir şey demedim ve demek istemedim.
sen kimdin, taehyung?
"ben kim taehyung" dedin elini uzatarak.
biliyorum demek isterdim. seni uzun zamandır izliyordum halbuki taehyung.
"bende lalisa, lalisa manoban"
uzattığın elini tuttuğumda içimde ayaklanan garip bir his tüm bedenime yayıldı.
