HAYAL

Hikayemin Başlangıcı

Bugün okulun ilk günüydü. İlk gün derken 11.sınıfa başlamamın ilk günüydü yani.Okulda eğlensem bile "okul" kelimesini sevmiyordum.Ama arkadaşlarım hariç tabikide.Bu düşünce ile gözlerimi açmak bugünü lanetlemek için yeterliydi bence...

Yatağımdan kalkıp yüzümü yıkadım. Aslında bu duruma alışmak biraz zaman alacaktı.3 ay uyumaya alışkın bedenim nasıl kalkıp hemen bu ortama uyum sağlayacaktı ki?

Annem ve babam çoktan uyanmış kahvaltı yapıyorlardı. Bende hemen aralarına katıldım. Her zamanki gibi sabah haberlerini izliyorlardı .Annem bana güler yüzle bakıyordu.Bende ona güler yüzle karşılık verdim.Annem "nasılsın,okulun ilk günü heyecanlı mısın?" diye sordu.Bende canı sıkkın bir surat ifadesiyle ''çok heyecanlıyım anlatamam'' dedim.Ve masadan kalkıp odama gittim.Kıyafetimi değiştirmek için dolabımın kapağını açtım.Üzerime siyah bir Jean ve yazlık ince bir beyaz tişört seçtim.Fazla abartıyı asla sevmeyen biriyim ve diğer kızlar gibi şıklık yarışına giremem tabiki buna şıklık denirse! Hemen hazırlandım ve saçlarımı açık bıraktım. Yanına küçük yandan çantamı ve telefonumu almayı da ihmal etmedim. Evet hazırdım hemen odamdan çıkmadan siyah vansımı ayağıma geçirip odamdan çıkıp kapıya yöneldim ve '' ben gidiyorum '' diye bağırıp evden çıktım annem bu huyumdan nefret etsede ben çok seviyordum.

Arkadaşlarımla önceden haberleştiğim için sitenin parkında bekliyorlardı yine ben en sona kalmıştım. Onları görünce ister istemez kocaman gülümsedim çünkü onlar benim en yakın arkadaşlarımdı.Hepsine teker teker sarıldım sanki hiç yazın görüşmemişiz gibi.sonra okulun yolunu tuttuk beşimiz.Beş kişilik harika bir arkadaşlık grubumuz vardı.Ayşegül, Melis,Atakan,Mert ve ben Zeynep. Lisenin başından beri arkadaştık çünkü hem aynı sitede oturuyorduk hemde çok iyi anlaşıyorduk.Evlerimiz okula yakın olduğu için yürüyerek gidip geliyorduk ve bu dünyanın en eğlenceli yürüyüşü oluyordu.

Yolda ilerlerken Ayşegül '' acaba sınıf arkadaşlarımız değişmişler midir '' diye sordu değişmekten kastı büyümekti. Melis incecik sesiyle '' bence değişmişlerdir sonuçta büyüyüp olgunlaşmışlardır '' dedi. Ortaya atlayan Mert '' Kızlar değişmemiştir hala ergen ergen düşünüyorlardır '' dedi biz kızlar buna ağız birliği yaparak ''hayır tabiki de !!'' dedik .Mert ve Atakan kahkaha atarak tokalaştılar. Biz itiraz etsekte Mert bu işte bir şeyler söyleyince susmak bilmezdi.Ardından kendimin bile anlayamayacağı şekilde '' Gizem değişmemiştir '' dedim ve ekledim '' sonuçta 2 yıldır aynı ve bu yıl değişeceğini zannetmiyorum '' dedim.Nasıl gizemin aklıma geldi kendime bile hayret ettim. Ardından Ayşegül ''bence de aynıdır, sessiz ve gizemli'' dedi ardından Atakanda '' bence de '' diyerek Ayşegül'e katıldı.Ardından kimse çıt çıkarmadan yürümeye devam ettik zaten okul çoktan gözükmüştü.

Meraklı gözlerle okula girdik. Okulun içine doğru ilerken bir bir sınıf arkadaşlarımızı gördük tam bir ŞOOOK hepsi aynı duruyordu tabi düşünceleri aynı mı orası belli değil ama dıştan aynı duruyorlardı. Selamlaştık ve sıraya geçtik. Ve müdürün o lanet olası saçma sapan bir konuşması vardı ki insana resmen okula gelmeyin diyordu. O kadar çok sıkıldım ki etrafıma baktığımda tek kişinin ben olmadığını anladım.

Sonra sınıflara dağıldık.11.sınıf olduğumuz için geçen seneki arkadaşlarımızla aynı sınıftaydık, sınıf artık hiç yabancı gelmiyordu. Bizde her zamanki yerimize oturduk, grupça dikkat ettiğimiz tek bir olay vardı oda Gizemdi tabikide sessizce geldi en arkadaki sıraya oturdu. Sınıf 15 kişilikti ve herkes birbiriyle çok iyiydi tabikide Gizem hariç , onu asla çözemeyecektim sanırım.

Sınıfa her zamanki güler yüzlü haliyle Lale hoca geldi. Oda geçen sene ki sınıf öğretmenimizdi. İnsanı sıkmayan ufacık bir konuşma yaptı ve yoklama listesinde herkesin adını okuyup yoklama aldı. Sonra sınıfa görevli öğretmen girdi ve yanında üç-beş öğrenci ile kitaplarımızı sıralarımız üzerine koydular bizde kitaplarımızı dolaplarımıza yerleştirdik ve ders programını telefonumuza kaydettik. Okul öğlene kadar olduğunu duyunca mutlu oldum çünkü çok yorulmuştum. Okuldan çıkışta grupça bir şeyler yapalım dedi Melis ben gelemeyeceği söyledim çünkü uyumak daha cazip geldi diğerleri onayladılar onlarla okul kapısında ayrılıp ben eve doğru yol aldım. Yanımda daha önce hiç görmedik bir çocuk vardı.Onu göz ucuyla süzdüm biraz yakışıklı duruyordu ama biraz neyse ya umrumda değil şuan tek düşüncem eve gidip uyumaktı.O yüzden adımlarımı hızlandırdım ve onu geride bırakıp evin önüne geldim evimiz 10. katta olduğu için asansörle yukarı çıkmak için asansörü bekledim geldi tam kapı kapanıyordu ki '' bir dakika '' diye ses duydum bu o çocuktu geldi yanında durdu ve 11 bastı ve bana dönüp '' teşekkür ederim '' dedi bende ''önemli değil'' dedim güler bir yüzle sonra ''yeni taşındık buraya ben Mete seni daha önce hiç görmedim '' dedi bu soruyu benim sormam gerekmez miydi? bende '' Zeynep '' dedim ve '' tatilden döneli birkaç gün oldu daha '' diye ekledim Mete de ''hım anladım '' dedi sonra bişe demedim asansörün kapı açıldı ve ben dışı çıkarken '' görüşürüz'' dedim oda 'görüşürüz'' dedi ve kapı kapandı bende hemen anahtarımla kapıyı açtım evde kimse yoktu bende hemen odama gidip kendimi yatağıma attım yatağımı çok seviyordum ya ve sanırım bende yatağı ile evlenmek isteyenlerdendim sonuçta her zaman huzur veriyor...