Karmakarışık

YGS yi sonunda atlatmıştık ama asıl atlatılması gereken ailelerimizdi.Üniversitede istediğimiz bölümü kazanamadığımız için sorun çıkartacaklardı.Biz 5 iyi arkadaşız.İçimizden sadece 2 miz Kore dili ve edebiyatını okumak istiyoruz, diğer 3 ü ailelerinin baskılarından sıkıldıkları ićin yurt dışına kaçmak istiyor.YGS puanlarımız açıklandıktan sonra   ailelerimize puanlarımızı söylemeden kafede buluştuk.Merve'nin Kore'de uzun zamandan beri görüştüğü bir arkadaşı vardı ve anlattığına göre Kore'nin en zengin adamının oğluymuş.Merve onun bize yardım edeceğıni söyledi ve vidyolu görüşme yapacağını söyledi. Tabi herzamanki gibi olayı anlamamıştım.Belliki beni yine kandıracaklardı.Öylede oldu zaten.Kore biletlerini ayarlayıp Seul Üniversitesi'ni kazandığımızı söyleyecek ve Koreye gidecektik.Elime bir kağıt yazıp beni eve gönderdiler. Kağıtta şöyle yazıyordu **2015-2016 Kore Seul Üniversitesi  Rüwyda nur  Yılmaz isimli öğrencinin okulumuza kabulkartıdır.05.01.2015 tarihinde ismi yazılıöğrencininstenilen tarihte Güney Kore Seul Universitesi Kız pansiyonuna giriş yaptırması gerekmektedir.**   yazıyordu.Eve gittiğimde sadece kağıdı uzattım ve yalanı anlamamaları oçin Allah'a dua ettim.Kağıdı okuduklarında biraz şaşırmışlardı,ikiside kazanamayacağımı düsünüyordu.Babam biraz düşündükten sonra kabul etmişti ama annem şüphelenmişti.Zaten bişey olduğu zaman babam anlamazdı ama annem hemen anlardı.Elimdeki kağıt işimi biraz da olsa kolaylaştırmıştı.Sonunda annemde kabul etti ve ne zaman gideceğimi sordu.Gülüzar annemi tanıdığı için böyle bir soru karşısında **Koreden öğretmen gelecek, o geldiği zaman açıklama yapacak**  de dedi.Dediğini baya  zorlanarak yapmıştım.Aileme daha önce hiç yalan söylememiştim.Bunun huzursuzluğu içinde debelenirken birde  ortaya Kore'ye gidince ne yapacağım korkusu çıkmıştı

                          Sabah olduğunda dünkü huzursuzluğumu üzerimden silmiş,negatif enerjileri yollamıştım bile.Kapının çalınmasıyla irkildim ve ''içeri gelebilirsin,uyanığım '' dedim tüm neşemle.Tabiki içeri meraklı ve şüpheci annem girdi.Küçük çaplı günaydınlaşmadan sonra annem o koca ve merak dolu bakışlarını bana yollayıp''nezaman gelecek şu Kore'deki oğretmen?"diye sordu.Bu bakıştan oldum olası nefret etmişimdir, çünkü beni hep zor durumda bırakır :(... Usta bir yalancı gibi görünmeye çalışarak ''bugün öğlene doğru gelmesi gerekiyor annecim,şimdi izin verirsen üzerimi giyeceğim'' dedim ve odadan çıkmasıni sağladım.Bir yandan üzerimi giyiyor bir yandanda beni zora sokmamaları için dua ediyordum.Üzerimi giyinip aşağıya indiğimde herkes kahvaltı masasındaydı.Çok sevdiğim ve aşırı düşkün olduğum aileme günaydın diyip her zamanki yerime oturdum.Kahvaltımızı yaptıktan sonra odamı toplamak için ,daha doğrusu annemin şüpheci bakış ve meraklı sorularından kaçmak için cıkmıştım odama. Ardından kapımızın zilinin çaldığını duydum ve yarım ay şeklindeki merdivenlerden hızla aşağı indim.Annem çoktan kapıyı açmıştı bile.Kapıda daha önce görmediğim ve resmi kıyafet giymiş bir bayan vardı,ardındada benim arkadaşlarım olan''Gülüzar,Merve,Tuğçe ve Büşra'' vardı.Onları hemen tanıdım ama bu kısa boylu ve gözlüklü bayan da kimdi.Ben bunları düşünürken annem çoktan içeri davet etmişti bile.Hep beraber oturduk ve konuşmaya başladık ,gözlüklü bayan kelimelerinin arasına Korece ve daha önce hiç duymadığım ve varlığından şüphe ettiğim bir dil daha koyarak konuşuyordu.Mevede kadının konuştuğuyla hiç alakası bulunmayacak şekilde türkçesini çeviriyordu.İşin içine Merve'de girince bu kadının ,kadın görünüşlü genç kızın bizim Tuğçe olduğunu anladım ve gülmemek için kendimi zor tuttum.Doğrusu rolünü güzel oynuyor e arkadaş birazcıkda Korelilere benzediği için anlaması biraz zaman aldı.Annemlerin bu hararetli ve terletici konuşmaları bittiğinde annem ikna olmuştu.İşin içinde benim arkadaşlarım ve extra Merve olunca son kaçınılmaz ikna edici oluyor:)...Biz Gülüzarla eşyalarımı hazırlamak için odama gittigimizde annem misafirlerimize çay ve kek ikram ediyordu.Odama girince zor tuttuğum kahkahamı gönül rahatlığıyla serbest bıraktım.