Elizabeth (Isla pulang Apoy Series #1)

Chapter One

I'm now heading at Isla Pulang Apoy for my vacation. After all my works done I planned to have a vacation there not just to relax but also to escape my chaotic world. Bringing my DSLR, I hope I could find inspiration there because im planning to join a big photography exhibition.

Lopez's are known for being good in business world specially on his father side. Lahat nasa larangan ng business kahit ang mga ibang pinsan nya ay nahumaling na din sa pag papatakbo ng kani kanilang sariling mga business. But him, he choose photography as his passion. His father always told him na dapat pag aralan nya din ang business dahil sa kanya lang ipapamana ng ama nya ang kanilang kompanya. But now his heart choose his passion, photography.

He's aware that na hindi habang buhay magiging photographer lang sya, kung kinakailangan na talagang hawakan nya ang kompanya nila gagawin nya specially pag mag ka sariling pamilya na sya. Pero wala pa naman syang balak mag asawa ngayon. Mas magandang binata ka ng magawa mo ang lahat ng gusto mo ng walang sagabal.

Finally, I arrived at Isla Pulang Apoy. Ang malamig na simoy ng hangin ang unang bumati sakin, it feels so good to be back here. Ang banayad na sikat ng panghapong araw ay tumatama sa aking balat habang pinag mamasdan ko kung gaano ka ganda ang lugar na to.

This is the place where I grow up, sa tuwing bakasyon noong bata pa ako dito ako dinadala ng parents ko at sa pa balik balik ko dito ay naging paboritong lugar ko na ito.

My family are known on this island, specially the kindness of my grandfather. Lolo help a lot of people here that's why ang mga tao sa islang to ay ganun na lang galang sa aming pamilya. Im not used of people praising me like sobrang taas ko sa kanila dahil lang sa mga nagawa ng lolo ko, lahat naman ng tao pare pareho lang iba iba nga lang ng status ng buhay but i'm that kind of person who treat everyone equally, maybe being kind really runs on our family's blood.

I saw black van waiting on me habang may papalit na lalaki sa akin, I guess sya na yung susundo sakin.

"Magandang hapon po Sir Seth, maligayang pagbabalik po sa Isla Pulang Apoy. Ang tagal nyo na din pong hindi naka bisita dito ah. Binatang binata na po talaga kayo." It was Mang Nilo. I still remember him dahil sya palagi ang sumusundo sa amin pag dumadating kami dito.

"Kamusta po Mang Nilo? Pasensya na po at ngayon lang ulit ako naka punta dito, masyado po kami naging busy sa trabaho sa Manila." it was true, after my grandfather's death ilang years kaming hindi naka balik dito sa isla.

Masyadong nag focus ang parents ko sa naiwang trabaho ng Lolo ko kaya they have no time to visit this island or have a vacation somewhere. As for me, I've focus on my studies too.

Sa byahe na kami tuloy nag usap ni Mang Nilo papuntang mansyon. Leaning at the car's window looking at the beautiful scenery of this island, ang dami ng pinagbago but the beauty of this island still remain. Hoping to find more inspiration on this island too.

We finally arrived at the mansion, walang pinagbago ang itsura nito ganun pa din. It's still the white color mansion at sa labas pa lang ay alam mo ng Spanish inspired ito. Bungad ang malaki at malinis na living room pag pasok pa lang ng mansion, the walls are painted with cream color and all the furnitures are on the right places that made it more relaxing to look.

Umakyat na ako sa taas para malagay ang mga gamit ko sa kwarto at makapag pahinga muna. The hall on the second floor is full of our family pictures, from my grandparents, their children's, and us grandchildren.

Bago pa man ako makarating sa room ko ay nahagip ng mga mata ko ang isang maliit na litrato na nakasabit din malapit sa kwarto ko at ng makalapit na ako doon para matingnan ng mabuti napagtanto ko na ito ang pinaka unang kuha kong litrato ng matanggap ko ang pinakaunang camera na regalo sa akin ng lolo ko at dito na ako nahilig kumuha ng mga litrato.

It's a black and white picture of a little girl with a long curly hair, wearing a floral dress and she's looking straight at my camera that's why I captured her picture perfectly but it's a little bit blurry so I couldn't see her face clearly.

I don't remember where I captured this picture but seeing the background and the quality of it I think we're going somewhere else and we're riding the van and I'm just taking pictures of the beautiful scenery outside the window and accidently captured the photo of the girl walking alone at the road. But why she's walking alone on the road that time? Hmm.

Nag kibit balikat lang ako at dumiretso na sa kwarto. Wala din itong pinag bago, ang mga dati kong gamit ay dito pa din at hindi nagagalaw pero malinis ang buong kwarto. I start unpacking my things and put all my clothes on the closet. Pagkatapos ng pag aayos ko ng mga gamit ko ay humiga na ako sa kama at naramdaman ko agad ang pagod dahil sa byahe. Pero bago pa man ako hilahin ng antok may nakita akong camera sa likod ng lampshade dahil na curious ako bumangon agad ako at kinuha ang maliit na camera.

So this is my first camera. A Nikon N90s camera. Is it still working? So I tried to open it para tingnan kong gagana pa ba at kung may laman na mga pictures and yes gumagana pa nga. So sinimulan ko ng tingnan ang mga laman nitong pictures and some of them is hindi ko na matandaan kung kilan ko kinunan.

Habang tumitingin ako ay napahinto ako sa isang kuha ko. This is the same picture that hanged in our hallway the black and white photo of curly girl.

And damn, ang dami kong kuha sa kanya but all of them are blurred kase nasa sasakyan ako habang kinukuha ang mga pictures na to.

So weird that kahit medyo malayo na ang sasakyan namin nakunan ko pa din sya ng litrato. Bakit ako may mga litrato mo? Who are you?