Gölge Timi

66. Bölüm Veda

Selammm kalbimin en içleri;)

Yukarı da ki şarkıyı açmayı unutmayın

Umarım bölümü beğenirsiniz şimdiden iyi okumalar....

Yazardan

Tim üç gündür çökmüş bir vaziyette yoğun bakımın önünde bekliyorlar dı tam üç gün olmuştu Asena'nın durumu ağırdı ve ameliyata alınmıştı alındıktan sonra da yoğun bakıma alınmıştı aslında durumu iyiydi fakat tedbir amaçlı uyutuyorlardı. Turan çökmüş bir vaziyette sevdiği kadına bakarken tim de aynı şekilde koltuklara oturmuş öylece bekliyorlardı. Turan iki gün öncesini düşündü gözleri dolarken.

İki gün önce

Asena bombanın patlamasının etkisiyle düşüp geri savrulduğunda başını sert bir şekilde kayaya çarpmasıyla bilincini yavaş yavaş kapanıyordu zar zor kendini ayık tutmaya çalışarak kuzeni Gökçeyle konuşuyordu ardından da kendini daha fazla ayık tutamayarak gözlerini kapatmıştı. Geriye kalan dört tim de endişeyle kulaklıklara doğru konuşurken kendine ilk gele Mert olmuştu.

"İyi misiniz?"

"Olumlu."

"Olumlu."

"Olumlu."

"Olumlu." Mert bir kişiden daha cevap bekliyordu ama umduğu ses bir türlü konuşmuyor du.

"Komutanım?" Dedi Mert sabırsız ve tedirgin sesiyle.

"Komutanım ses verin." Dedi Fatih.

"Komutanım bizi duyuyor musunuz bir ses verin." Dedi Ateş. Kimse bir ses alamıyordu Mert yerinden doğrulmaya çalışıyordu ama aldığı darbelerden dolayı bir türlü kalkamıyordu. Turan kitlenmiş şekilde Asena'nın olduğu tarafa bakarken Kuzey kulaklığa doğru bağırdı.

"Akat görüş varmı?" Akat ve diğer nişancılar Asenayı ararken Akat sıkıntı ve korkuyla konuştu.

"O-olumsuz." Kuzey telaşla yıkılmış yerlere bakıyordu taş üstünde taş kalmamıştı. Turan yavaşça kendine gelip titreyen bacaklarıyla ayağa kalkmaya çalıştı bir iki denemeden sonra yavaşça ayağa kalkarken tüm bedeni titriyordu. Yavaşça Asena'ya doğru yaklaşıp Asena'nın karnında ki ve bacağında ki kayaları almaya çalıştı ama sadece çalıştı. Time bakıp bağırdı.

"Buraya gelin." Herkes akşam karanlığında Turan'a bakarken ne yapmaya çalıştığını anlayamıyorlardı. Turan bir kez daha bağırdı.

"Gelsenize lan." Hepsi yavaşça yerlerinden kalkıp aynı yavaşlıkta gittiler Turan'ın yanına ama gördükleri bedenle öylece yerlerinde çakılı kaldılar. Kendini ilk toparlayan Mert olmuştu hızla ağrıyan kolunu ve bacağını umursamadan Asena'nın baş ucuna oturdu yüzü gözü hem kan olmuştu.

"Asena." Dedi titreyen sesiyle. "Kendine gel lan beni bırakamazsın." Hepsi Mert'in bağırışıyla kendine gelip Turana döndü.

"Komutanım kayaları alalım." Turan Kuzeyi başıyla onaylayıp time döndü.

"Üç diyince kaldırıyoruz."

"Emredersiniz komutanım." Turan bir köşeye Kuzey bir köşeye ve Ateş bir köşeye geçti ardından hepsi aynı anda birbirlerine baktı.

"Üç." Dedi Turan var gücüyle. Hepsi aynı anda taşı kucaklayıp bir yere fırlattıklarında derin nefes alıp kanlar içinde ki Asena'ya baktılar. Mert gözleri dolu dolu etrafa bakarken diğer timlerin den onların yanına geldiğini gördü. Gece bitmişlik hissini iliklerine kadar hissederken bu yaklaşık iki hafta da tanıdığı kız şimdi kanlar içinde gözlerinin önündeydi. Ne demişti sahi? 'Bu belki benim son konuşmam dır' demişti. Gece acıyla gökyüzüne baktı kardeşi bildiği kişiler birer birer gözlerinin önünde parçalanmıştı. Onlarca yüzlerce şehit düşmüştü, onlarca yüzlerce ocak sönmüştü, yürek yanmıştı bugün. Hepsi teker teker etrafına baktı etraf asker gölüne dönmüştü her yer de kan kokusu vardı, her yerde parçalanmış bedenler vardı. Turan sevdiği kadına baktı kadınına baktı 'şimdi değil' dedi içinden. 'Şimdi yıkılma zamanı değil.' dedi. Kuzeye baktığın da Kuzey de zaten ona bakıyordu gözlerle anlaşıp hızla diğer taşı da alıp kenara çekildiler. Turan yavaşça diz çöktü sevdiği kadının yanına başından kaskını çıkarıp kanlanmış alnına baktı kask bile koruyamamıştı başını. Turan acıyla yüzünü buruşturup kısık sesle Kuzeye döndü.