Kısa AŞK Hikayeleri

22.bölüm

Her gün geç saatte uyanıp geç saatte uyuyordum. Okula canım isterse gidiyordum, sınav günleri dışında. Okula gittiğim zamanlar ya uyur yada bahçede insanların koşuşturmasını izlerdim, daha doğrusu birbirlerine olan sahtekarlıklarını. Dışarıdan baktığın zaman kimin kimi kullandığını görebilirsin. Çoğu kişi ya sevgili arar yada sevgilisi ile takılırdı. Geri kalanlarsa mezun olmaya, iyi bir yere gelmeye çalışıyordu. Ben mi? Hiç birşeydim. Sadece diploma almak için oradaydım işte bu yüzden arkadaş dahi edinmeye çalışmadım. Hem arkadaşın olunca ne oluyordu. İnsanlar aynı ortamda yalnız kalmaktan korktukları için birbirlerine ihtiyaçları vardı. Buna da arkadaşlık diyorlardı. Benim öyle bir sorunum olmadı, yalnızlığın verdiği huzuru tatmadıkları için korkuyorlar dı. Yalnızlığın acı verici olduğunu düşünüyorlardı.

Önceden bende böyle düşünüyordum. Taki gerçek yalnızlığın içine hapis olana kadar. Lisede birinci senem tamamen yalnızlıkla geçti. İkinci seneye geçtiğimde bazı şeyleri yeni yeni fark ediyordum. İnsanlarla nasıl konuşulacağını unutmuştum. Toplum dedikleri o şeyin içerisinde nasıl davranacağımı bilmediğim için insanlar benden pek iyi bakmazdı. Sanki bir serseri muamelesi görürdüm ve dışlanırdım. Artık hergün okula geliyordum fakat ne uğruna diye düşünüyordum. Günlük rutinim değişmişti erken yatıp erken kalkıyordum. okula gidip eve geri geliyordum. Aradan aylar geçtikten sonra sınıfımıza yeni bir öğrenci gelmişti. Sınıftaki tek boş yer, doğal olarak benim yanım boş olduğu için hoca kızı benim yanıma otutturdu. Sınıftakilerin yüz ifadesinden kıza acıdıkları belliydi. Birde sanki duymuyormuşum gibi dedi kodu yapmaları. Yavaş yavaş sıraya yaklaşan kız bana bakıyordu arada gözlerini dedikodu yapanlara çeviriyordu. Sıraya geldiğinde yanıma oturdu. Kolumu dürttü, kafamı ona çevirdiğimde
-Selam. Dedi ve gülümsedi. Kafamı onaylar şekilde salladım ve camdan dışarı bakmaya başladım.
Bütün gün ya uyudum yada camdan dışarısını izledim. Sürekli izleniyor hissine kapılsam da umursamıyordum. Öğle arasında kantinde yemeğimi yerken bir tane anime açtım. Kulaklığımı taktım ve izlemeye başladım. Öğle arası bitmiş ve ders başlamıştı. Birisi bana sesleniyor du. Arkamı döndüm yeni kız bana seslenip yavaş yavaş yaklaşıyordu. Yanıma geldiğinde.
-Hoca derse gelmicekmi diye sormamı istedi.
-Gelmeyeceğim. Dedim ve anime me devam ettim.
-Hangi anime bu? Diye sordu kısık bir sesle.
-Bokuno hero akademia. Dedim. Aradan on saniye geçince jeton düştü. Şaşkın bir suratla ona baktım. Sadece gülümsedi.
-Eğer sende kabul edersen teneffüste beraber izleyelimmi? Ama derse gelmen şartıyla. Dedi ve gitti. İçimden "acaba başkası ile anime izlemek daha zevkli olur mu?" Diye sordum kendime.
Bunu denemek istiyordum daha önce kimse gelip benimle konuşmaya çalışmamıtı bile ama o beraber anime izlemeyi teklif etti. Sınıfa girdiğimde bana bakarak gülümsedi. Sınıfta gene izleniyor hissine kapıldım fakat o değildi başkası daha doğrusu başkaları. Bütün sınıf bize bakıyordu. Kimseyi aldırmadan anime mi izlemeye devam ettim. Aradan bir kaç ay geçti onunla çok yakındık. Her gün beraber sınıfa girer beraber yemek yer beraber gezer beraber anime izler beraber eve giderdik. Çok mutluydum ilk defa bir arkadaşım olmuştu. Ama gün geçtikçe sınıftakiler bana daha farklı daha kötümser bakıyorlar dı. Bir gün derste kafamı onun omuzuna yaslamışken birisi omuzuma dokundu.
-hey iyimisin?
Kafamı ona çevirdim sınıf başkanıymış.
-iyiyim ne var rahat bırak bizi.
Parmağını uzatarak masamı gösterdi. Masa kan içerisindeydi ellerim kanıyordu kanıyordu. Tuvalete koştum. Ellerimi yıkadığımda jilet ile üzerine seda yazmışım. Sonunda gözlerim açılmıştı aslında o yoktu bu yüzden sınıftakiler sürekli bana bakıyorlardı. Çünkü herşeyi tek yapıyordum tek başıma konuşuyor tek başıma geziyor tek başıma yiyor ve de tek başıma anime izliyordum. Dünyam yok olmuştu olduğum yerde ağlamaya başladım ve orada beynimdeki tmöre yenik düşüp hayatımı kaybettim. Ölmeden önce bana anlattıkları bunlardı beni hayal sanıyordu eğer orada ölmeseydi ona aşık olduğumu ve gerçek olduğumu gösterecektim.
SON