Addicted Cuteness Overload [ACO] || Mainstreet

Hoofdstuk 1 | Stomme kwallen en een lelijke oranjebruine school vloer

Met een zucht slinger ik mijn rugzak over mijn rug. Ik schuif mijn stoel met een luid kabaal aan, en verlaat net als de rest van mijn klas het lokaal. Emily staat bij de deur al op me te wachten. “Ooh Ally nog 3 dagen.” Dat klopt inderdaad. Nog maar 3 daagjes, en we hebben vakantie. Ik heb er onwijs veel zin in. Even niet al die drukte van school.

Ik haak mijn arm in de hare, en samen lopen we richting de kluisjes.

In de gang zie ik mijn broer al aan komen lopen. “Eey Ally daar heb je Devon.” Emily stoot me aan. Mijn broer wandelt rustig door de schoolgang. Met zijn arm heeft hij de band van zijn rugzak vast die hij over zijn rug heeft hangen, en zijn andere hand zit nonchalant in zijn broekzak.

 En toen hadden we daar Thomas die het kwam verpesten.

Hij loopt recht tegen mijn broer aan. Zijn rugzak valt op de grond, en zijn boeken verspreiden zich over de lelijke oranjebruine school vloer. Met een irritante arrogante grijns loopt Thomas verder. Blergh stomme kwal.

Emily duwt hem geërgerd aan de kant, terwijl ik Devon help met zijn boeken. Hij schenkt me een klein droevig glimlachje. “Dankje” mompelt hij. Devon heeft al een hele hoop meegemaakt, en hij zit gewoon niet lekker in zijn vel. Met dat gekloot van die jongens. En dan heb je natuurlijk nog Isabel de bitch van de school die ook over iedereen zo haar mening heeft.

Ik sta op en geef de laatste boeken aan Devon. Emily komt er ook bij staan. “Raaf dit gaat zo niet langer.” “Inderdaad Devon dit moet stoppen” mengt Emily zich erbij. Hij zucht, en slingert zijn rugzak over zijn schouder. Hij trekt zijn muts recht, en doet zijn capuchon goed. Hij sjokt weer verder. Emily kijkt me hoofdschuddend aan. “Ally het gaat zo niet verder die jongen zit echt niet lekker in zijn vel.”

Ik knik.

Ze heeft helemaal gelijk. Devon woont nu al bijna 9 maanden bij ons. Thuis is er niks aan de hand. Hij heeft het volgens mij gewoon naar zijn zin. Hij is aardig tegen iedereen. Hij helpt Mae met haar veters strikken, of Aiden met zijn autootjes. Maar op school word hij geklierd. Mensen vinden hem raar, omdat hij altijd een muts draagt met een capuchon erover. Niemand behalve ik weet dat hij onder die donkerblauwe muts een bos prachtige zwarte haren heeft. Door de schaduw van zijn capuchon ziet niemand zijn ijzig blauwe ogen. Niemand ziet het…. Ziet het….

“Dat is het!”

Ik spring op van het bankje in de kantine. Mensen om me heen kijken me aan. Emily begint te grinniken, en met een hoofd bijna zo lelijk als de school vloer ga ik weer snel zitten. “Ik heb een idee” sis ik naar Emily. “Je kunt ook gewoon op normaal volume praten slimmerd.” Ik zucht, en kijk haar aan met een blik van haha-heel-leuk-hoor . “Waarom vind Isabel Devon een rare dweil?” “Ehm omdat hij raar doet?” Ik sla mijn hand voor mijn hoofd. “Nee omdat hij in de zomer met een muts op zijn hoofd loopt doos.” Emily kijkt me beledigt aan. “Nou sorry hoor.” “Nou goed, maar iedereen vind hem raar, omdat hij een muts draagt. Maar hij draagt die muts, omdat hij bang is voor hun reactie.” Emily begint te glunderen. Voor dat ik kan afmaken waar ik mee bezig was schiet ze ertussen. “Dus geven we hem een makeover, en zal iedereen versteld staan hoe knap hij eigenlijk is, en dan zullen mensen ook zien hoe lief hij eigenlijk is, en dan…-“ “Jaja Emmy”

Ik eet snel mijn brood op. Over 5 minuten gaat de bel. “Wwannee gwwaaannnn wwee dann bwegwinnen?” vraag ik met volle mond. “Laten we vanmiddag met hem naar de stad gaan we zijn toch vroeg uit.” Ik knik. We horen de bel gaan, en staan op. “Get ready for mission destroy the unhappy boy.” We haken ons armen weer door elkaar, en vervolgen onze weg naar de les.

(A/N In de media een foto van de hoofdpersoon Alysha (Ally) gespeeld door Taylor Marie Hill. Kunnen jullie commenten, als jullie meer van de personen in het boek willen weten. Dan geef ik jullie een klein voorstelrondje. Ik zeg doen!)