Sevgili Lan Zhan,

İlk Mektup

Sevgili Lan Zhan,

Benim, Wei Ying. Biliyor musun? Ben öldüm! Ha-ha-ha. Biliyorsun, biliyorum. Oradaydın. Ben o uçurumdan atarken bedenimi, sen uzanıp tuttun elimi. Gözlerinin önünden kayıp gitmek istemezdim Lan Zhan, sana, senin ellerinden ölmenin, ölmeye değeceğini söylemiştim. Ama gözlerinde gördüğüm o anlamlandıramadığım acıya, pişmanlığa, korkuya hiçbir şey değmez. Bir daha ölmek isteyecek olursam, bunu yalnızken yapacağım, söz.

Lan Zhan. Lütfen kendini suçlama. Sen, yaşadığım süre boyunca hiç kimsede hissetmediğim bir güçle tuttun o gün elimi. Beni yukarı çekmek için elinden geleni yaptın. Senin bir suçun yok. Hiç olmadı. Yemin ederim.

Jiang Cheng'e de kızma. Biliyorsun, shijiem benim yüzümden öldü. Jiang Amca, Yu Hanım benim yüzümden öldü. Nilüfer Rıhtım benim yüzümden yakıldı. Rulan benim yüzümden annesiz ve babasız kaldı. Ondan çaldığım hayatların öfkesi sardı Jiang Cheng'in bedenini. Öfkenin nasıl ele geçirici bir duygu olduğunu çok iyi biliyorum. Ona kızamıyorum. Ben de, kendimi öldürmek istemiştim.

Hem zaten o gün ellerin öyle kanıyordu ki Lan Zhan. Jiang Cheng kılıcını o kayaya saplamasaydı bile, ben elini bırakacaktım. Sen kolların kopana kadar beni tutardın, biliyorum Lan Zhan. Bir daha kolunu kullanamayacak bile olsan, bir kez olsun yakınmaz, beni kurtardığın için teşekkür etsem kaşlarını çatar giderdin. Canın çok yansa dahi hiçbir şey söylemezdin.

Hiç söylemedin. Seninle geçirdiğim tüm süre boyunca, sözlerinin hep boğazında takılı kaldığını hissettim. Yaşayamadığın her şeyin kırgınlığı takılıydı sanki dilinin ucunda. Aslında ben Bulut Perdesi'nde olmayı severdim. Seni görmeyi, seni kızdırmayı, kütüphanede bir şeyler yazarken, okurken, meditasyon yaparken, yürürken, tavşanları gördüğünde yüzünde hafif bir gülümseme oluşurken seni görmeyi, orada olmayı severdim. Benim Bulut Perdesi'nde sevmediğim tek şey kurallardı. O kuralların varlığına kızmamın tek sebebi, senin yarım kalmışlığını görmemdi Lan Zhan. Aldığım cezalar, çektiğim acıların hiç önemi yoktu. Sadece sendin Lan Zhan. Yarım kalmandı. Sektinin her yeri yanarken, Zewu-jun ortalarda yokken, bir kez olsun koşup kollarına sarılamadığın annen öldüğünde bile senden göz yaşlarını çalan o kurallardan nefret ettim. Senden çaldıkları her şey için nefret ettim. Oynayamadığın oyunlar, besleyemediğin tavşanlar, hiç tereddüt etmeden kıvıramadığın dudaklar ve söyleyemediğin her söz için. Başka hiçbir şey için değil.

Yunmeng'e gelip benimle geçiremediğin vakitler, yüreğine ve dilinin ucuna takılan her şey için. Senden çaldıkları.. kimi kandırıyorum ki? Benden de, beraber geçirebileceğimiz vakitten de çaldıkları için. Seninle oyunlar oynamayı, vakit geçirmeyi gerçekten istemiştim.

Lan Zhan. Sen gördüğüm en güçlü insansın. Beni birçok kez Gusu'ya gelmem için çağırdın. Beni cezalandırmak istediğin için çağırdığını gerçekten hiç düşünmedim. Böyle olduğunu söylemek, dilime kolay geliyordu sadece. Aksini düşünmek beni mahvediyordu. Senin iyiliğin, gözlerindeki o koruma isteği beni mahvediyordu Lan Zhan.

Gelemezdim seninle Lan Zhan. Senin beni korumana izin verdiğim anda, senden sahip olduğun her şeyi almış olurdum. Saygınlığını, aileni, içindeki, dünyayı sarmaya yetecek o iyiliğini. Benim kurtarılabilmem imkansızdı Lan Zhan. Sakın kendini suçlama, bunun için de. Sen daha çok ısrar etseydin dahi hiçbir faydası olmazdı.

Benim ölmem, herkes için en doğru olandı. Ama beni kurtarmak istediğin için, bana ne olursa olsun hep inandığın için teşekkür ederim Lan Zhan. Bu sefer kaşlarını çatıp gitmen için söylemiyorum. Öyle çok teşekkür etmem gerekiyor ki sana. Öyle çok özür dilemem gerekiyor ki senden. Artık hiçbirinin bir anlamı olmasa bile, teşekkür ederim Lan Zhan. Sen olduğun için. Sen olmak sana çok acı vermiş olsa da, küçük bir çocuk hiç olamamış olsan da, sen olduğun için çok teşekkür ederim Lan Zhan.

Şimdi, gidiyorum. Burada yalnızım, ama belki, sadece belki shijiemi görürüm, belki kibirli Zixuan'dan ve ondan özür dileme fırsatı bulabilirim, oğullarıyla yaşayabilecekleri mutlu bir hayatı ellerinden çaldığım için. Beni sokaktan alıp kurtardığı için Fengmian amcadan, her şeyin sorumlusu olduğum için Yu Hanım'dan, Yunmeng'le birlikte yanan ve öncesinde bana hep inanan tüm shidilerimden, onu bir canavara dönüştürdüğüm için Wen Ning'den, herkesten özür dilemeliyim.

En çok da senden ve Jiang Cheng'den özür dilemeliyim, daha önce ölmediğim ve benim yüzümden yaşadığınız her hayal kırıklığı için.

Lan Zhan, arada sırada gülümsemeyi ve tavşanları sevmeyi sakın unutma.

Hoşça kal,

Wei Ying