Fatum in sempiternum

Dzieciństwo na zamku

Beatrice od najmłodszych lat była wychowywana w inaczej niż reszta dzieci. Jej matka zginęła w tajemniczym ataku smoka zza morza. Król Filip załamał się na wieść o nagłej śmierci swojej ukochanej, zamknął się w sobie i pogrążył się w pracy. Ukrył on prawdziwy powód śmierci swojej żony, aby nie wywołać paniki u mieszkańców królestwa. Od tamtej pory spędzanie czasu z córką sprawiał mu ból, ponieważ ogromnie przypominała swoją matkę. Miała ona bowiem rude jak ogień włosy, nieskazitelną cerę, pełne czerwone usta. Jej oczy najbardziej przypominały mu żonę - były czarne, ogromne i miały w sobie iskrę.

Jej dzieciństwo było dalekie od ideału. Na początku czuła, że nie ma przy sobie nikogo bliskiego, była bardzo samotnym i zamkniętym w sobie dzieckiem. Wychowywały ją nadworne służące, które się z nią bawiły, czytały jej i dbały o jej dobre wychowanie. To właśnie jej nauczycielka czytania Pani Shirley wpoiła w nią zamiłowanie do książek, które pochłaniała w mgnieniu oka. Wolne wieczory po nauce spędzała właśnie w zamkowej bibliotece, która na każdym robiła ogromne wrażenie. Z ojcem widywała się bardzo rzadko, tylko na wyjątkowych obiadach lub królewskich uroczystościach, gdzie nawet nie miała z nim szansy porozmawiać. Bardzo lubiła zabawy ze swoimi psami miała wrażenie, że tylko one chciały z nią spędzać czas. O śmierci jej matki nigdy nie rozmawiano, Beatrice myśli, że umarła przez okropną chorobę. Często wypytywała panią Shirley o szczegóły śmierci jej matki ale ta sprytnie omijała ten temat. Czasem tylko pokazywała jej zdjęcia królowej. Beatrice podziwiała piękno swojej matki i bardzo pragnęła bliżej poznać jej historię. Tak właśnie wyglądało jej wczesne dzieciństwo dopóki w wieku 7 lat nie poznała Rivalena. Ta osoba zmieniła jej życie o 180 stopni.

Rivalen był bardzo energicznym, rozrywkowym, ale i odpowiedzialnym chłopcem. Jego ojcem był pisarz, wiec jego rodzina była bardzo uboga, ale szczęśliwa. Chłopak miał marzenie aby uczyć się w szkole rycerskiej, pragnął on bowiem być znanym wojownikiem i dobrze zająć się rodziną. Wszystko by było piękne gdyby nie to,że szkoła była tylko dla synów najmożniejszych baronów. Pewnego dnia ojciec Rivalena napisał świetny artykuł chwalący króla. Władca od razu zwrócił uwagę na utalentowanego pisarza i w ramach podziękowania za świetną pracę pozwolił jego synowi na naukę w jego akademii oraz dobrą opiekę nad nim. Od tamtej pory młody Rivalen mieszkał na królewskim dworze pod opieką króla.

Jak to bywa z dziećmi, a zwłaszcza z tymi z bogatych rodzin, mają skłonności do dokuczania biedniejszym. Tak też było w przypadku Rivalena. Koledzy ze szkoły wyśmiewali się z jego pochodzenia , widząc to król postanowił zapoznać go ze swoją córką. Dzieci bardzo szybko się zaprzyjaźniły. Ich ulubionym wspólnym zajęciem było wspinanie się po drzewach w królewskim ogrodzie i wieczorne wypady do kuchni po świeżo upieczone ciastka. Przyjaciele idealnie się uzupełniali. Beatrice dawała mu spokój i rozwagę, a Rivalen wnosił do życia dziewczyny przygody i radość.

Tak narodziła się przyjaźń dwojga zupełnie innych od siebie ludzi. Król Filip zadowolony był z zapoznania córki z energicznym chłopcem. Odkąd się z nim bawiła widział na jej twarzy radość tak jak to niegdyś widywał u swojej żony. Władca był bardzo dumny z córki, ale tego nie okazywał. Dzieci zaś stały się dla siebie jak rodzeństwo i byli nierozłączni.