Schlau, still | Jeon Jungkook

; 05:45

Oy ve yorum görmek istiyorum.
İyi okumalar!

#

Sen gittiğinden beri beni seven insanlar; ağabeylerim, ailem ve hayranlarım için yaşamaya devam etmeye çalıştım.
En çokta senin için yaşamaya çalıştım.
Ama sevgilim, artık bu mümkün değil.
Sensiz biraz daha bu hayata katlanamayacağım.
Benimle olduğunu bilmeye ihtiyacım var.

Çünkü ben hala seninleyim.

#jeonjungkook

Nefes almakta zorlanıyordum. Ellerim titriyor, göğüs kafesimin içinde sadece kan pompalamaya ve o'nu sevmeye yarayan kalbim sıkışıyordu. Oturduğum yeşil koltuk her bir hücreme batıyor ve beni rahatsız ediyordu. Algılarım tamamen kapalıydı. Düşündüğüm tek şey eğer gerçekten o'ysa ne yapacağımdı. Aylar önce ölüsünü gözlerimle gördüğüm, hatta kollarımın arasında bana gülerek can veren sevgilimi canlı görmeye hazır mıydım bilmiyordum.

Kesinlikle hazır değilsin Jeon.

Kafamın içindekiler tekrardan sahalara döndüğünde kendimi daha iyi hissetmeye başlamıştım. Onlar konuşuyorken artık her şey olması gerektiği gibi hissediyordum. Onlar bana sevdiğim kadından emanetti; ve emanetimi teslim edebilmem için sevdiğime kavuşmam gerekiyordu. Onu görmeliydim.

"Ne düşünüyorsun?"

Taehyung'un sesini duyduğumda, gözümün dalmış olduğu lekeli parkelerden bakışlarımı çektim. Yatağın bir köşesine oturuyordu. Üzerinde sadece pantolonu vardı. Dirseklerini dizlerine yaslamış ve kafası hafif öne doğru eğikken, terden ıslanmış saçlarının arasından bana bakıyordu. Bakışlarındaki saf endişenin sebebini biliyordum. Sessiz kalmam onu korkutuyor olmalıydı. Üstelik Jane ile olan anlaşmamızı yerine getirmiştik. Şimdi gün aydınlanmaya başlıyorken ve Jane odadaki küçük banyonun içinde duşunu alıyorken, korkmamız normal gibiydi. Jane duştan çıktıktan sonra bizi ona götürecekti.

Eğer gerçekten o'ysa.

"Taehyung, ya gerçekten o'ysa?"

Aklımdan geçen şeyi sesli dile getirmek yutkunmama sebep olmuştu. Hala adını söyleyemiyor olmak acı vericiydi. Ama onun adını zikretmek hakkım değilmiş gibi hissediyordum. Ona kendimi affettirmeden, ona tekrardan kavuşmadan dudaklarım asla adını söyleyemeyecekti.

"Ne yapacağımızı bilmiyorum kardeşim. Sadece sanırım neler olacağını düşünmek yerine akışına bırakmamız gerekiyor."

Kim Taehyung, grubumuzun en mantıklı üyesiydi. Herkes Namjoon'un zekasından konuşurken, aslında grubun beyni her zaman Taehyung'tu. Grubu her zaman o yönlendirir ve çıkış yolu bulamadığımız zamanlarda en mantıklı o davranırdı. Şimdi kurduğu cümle ne kadar sakin kalmaya çalıştığının bir göstergesiydi. Kendini sakin kalmaya zorluyordu. Çünkü eğer o da benim gibi düşüncelerinin içinde boğulursa, mantıklı karar vermemiz mümkün olmazdı.

Derin bir nefes alıp gözlerimi kapatırken, kafamla karşımdaki adamı onayladım. Gergindik. Kendimi kan ter içinde kilometrelerce koşmuş gibi hissediyordum. Taehyung ise belki de benden daha beter bir haldeydi. Hem benim için, hem de kız kardeşi gibi gördüğü kadın için başka bir kadınla birlikte olmuştu. Gerçi gördüğüm kadarıyla Jane seks konusunda çok profesyonel bir kadındı; ve Taehyung onunla birlikte olduğu saatlerden fazlasıyla keyif almış gibiydi. Yine de içindeki pişmanlık çöken omuzlarından belli oluyordu.