Πόσο σίγουρος μπορείς να είσαι για τις αποφάσεις που παίρνεις; Πως ξέρεις ότι το "ναι" ή το "όχι" που θα πεις, θα είναι και το σωστό; Πόσο μάλλον στην σωστή στιγμή και στον σωστό άνθρωπο.
Οι άνθρωποι... Άπειρα πρόσωπα συναντάς στη διάρκεια της ζωής σου. Στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στα ταξίδια, στον δρόμο για τα ψώνια του σπιτιού, στην στάση του τρένου, ενώ ακούς μουσική και διαβάζεις που και που ένα βιβλίο που κρατάς λες και είναι ο θησαυρός σου, η ζωή σου όλη. Που να ξέραμε... Που να ξέραμε πως μεγάλο ποσοστό αυτών των ανθρώπων, είναι γραφτό να τους ξαναδούμε, να ερωτευτούμε, να πιούμε μαζί, να κλάψουμε, να πληγώσουμε... Και πάλι από την αρχή!
Κοιτάζω την Κλειώ απέναντι μου που με κοιτάζει σκεπτική. Αποφεύγω όσο το δυνατόν περισσότερο το βλέμμα της. Την γνωρίζω από την σχολή, δεν κάναμε παρέα, είχαμε όμως τις τυπικές σχέσεις. Ένας λόγος που την επέλεξα ήταν επειδή αποφοιτήσαμε μαζί και ήταν καταπληκτική στην δουλειά της. Είναι ένα έμφυτο ταλέντο, και εν μέρει χαίρομαι που δεν είχα στενές σχέσεις μαζί της... Τώρα θα αναγκαζόμουν να βγάζω τα εσώψυχα μου στον οποιοδήποτε ξένο.
«Πως είσαι;» με ρωτάει με ένα χαμόγελο απλό. Τα μάτια της προδίδουν μία τρυφερότητα και μία ειλικρίνεια. Ό,τι έχω ανάγκη την δεδομένη στιγμή δηλαδή.
«Δεν ξέρω... Επικρατεί μία σύγχυση μέσα μου» σκύβω με τρόπο να ακουμπάνε οι αγκώνες μου στα γόνατά μου και τα χέρια μου να καλύπτουν με δραματικό, σχεδόν, τρόπο, το πρόσωπο μου.
«Φαίνεται» σηκώνω έκπληκτη το βλέμμα μου «Μην αγχώνεσαι. Δεν το καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε... Μόνο ένας άνθρωπος που σε γνωρίζει σαν την τσέπη του, ή καλή ώρα, ένας ψυχολόγος» γελάει.
«Κλειώ...» αφήνω μετέωρη την πρόταση μου, γιατί η αλήθεια είναι, πως δεν ξέρω τι θέλω να της πω, ή μάλλον να της πρώτο πω.
«Αφέσου Ιφιγένεια. Απλά ξάπλωσε, κλείσε τα μάτια σου, κατέβασε τους παλμούς σου και μίλα μου. Ξεκίνα από όπου θες»
«Και αν δεν ξέρω από που να ξεκινήσω;» στρέφω το ξαπλωμένο κεφάλι μου προς το μέρος της.
«Τότε σημαίνει ότι πρέπει να αναλάβω δράση εγώ» βγάζει τα μυωπικά γυαλιά της και με κοιτάει σοβαρή «Πως ήταν η Αγγλία;» και να το. Το πρώτο χτύπημα.
«Μουντή, βροχερή, καταθλιπτική, μα ονειρικά πλασμένη. Τα περισσότερα που ακούς για την Αγγλία ισχύουν, παρεμπιπτόντως» σηκώνω τον δείκτη μου, ως ένδειξη ότι αυτό που της είπα μόλις, είναι πολύ σοβαρό.
CZYTASZ
All This Love
AkcjaΠαρελθόν και Παρόν. Μία πρωτόγνωρη, μυστήρια υπόθεση δολοφονίας, που μόνο σύγχυση μπορεί να επιφέρει. Στο τμήμα υπάρχουν μόνο καλοί και έμπειροι αστυνομικοί, με επικεφαλή της υπόθεσης την εγκληματολόγο, Ιφιγένεια Ανδρέου. Η Ιφιγένεια λατρεύει το επά...
