Chained Love (El Señorita Series #2)

Chapter 6

Isang marahang katok ang gumising sa akin mula sa banyo ng aking silid. I open my eyes slowly then I find my self soaking wet. Nakatulog ako sa loob ng bathtub habang may tubig sa loob. Buti na lamang at hindi ako nag slide papasok sa bathtub. Kung hindi ay lunod ako. Masyado ring mabigat ang kaniyang ulo ngunit hindi niya ininda iyon. Wala siyang oras para sa  mga ganoong bagay.

Umahon ako mula doon at binuksan ang shower. I let my self feel the coldness of water. Ilang minuto pa ay tuluyan ko nang tinapos ang pag ligo at nag suot ng roba. Namamaga na ang kamay kong ginamit para ipangsuntok sa pader kagabi.

I open the door using my left hand dahil hindi kaya ng kanan ko. My room was back to its normal again. Walang basag na vase. Walang magulong kama. Walang bakas ng dugo sa dingding.

"Inayos ko na ang kwarto mo. Walang nakakita ng ayos nito liban sa akin" saad ni Nanay Edita habang may tipid na ngiti. .

"Thank you po Nanay. I just carried away last night Nanay kaya ganun" dahilan ko. Naupo ako sa harap ng salamin at pinagmasdan ang aking sarili.

Nanay Edita comb my hair. And after she blow it dry. Marahan ang pag haplos niya habang titig na titig sa mukha ko.

"You look like your mother" saad ni nanay. Bahagya pa akong napangiti dahil nag english ito.

"Yaya. Ikaw ah. Nag e-english ka na"

"Ewan ko sayong bata ka. Hindi ko nga alam kung bakit nakangiti ka pa rin gayong dapat ay humahagulhol ka na"

"Nanay. Papanget lamang ako pag nag kataon. Ayoko kayang pumanget. No way. Kahit na sabi ng iba na nakakaganda daw ang pag iyak ay wala na akong balak dagdagan pa ang ganda ko. Kasi naman nanay nakakahaba ng buhay pag tawa" I said to her.

"Hala sige na. Bumaba ka na at ng makakain ka na. Bababa na rin ako para ako na ang mag subo sa iyo. Namamaga ang kamay mo. Mahihirapan ka niyang kumain" saad ni Nanay bago ako binigyan ng masusuot at pilit pinapunta sa baba.

Napangiwi pa ako ng masagi niya ang kamay kong walang benda. Napangiwi na rin si Nanay ng mapuna niya iyon.

Pag dating sa hapag ay tahimik lamang sila. Tulad ng dati. Tahimik lagi sila kapag kumakain. I sit down to my permanent sit at nag simula ng mag lagay ng agahan sa plato ko. I use my left hand to put something in my plate. Agad iyong napuna ng mga naroon kung kaya't napangiti ako.

"Sinasanay ko lang ang sarili kong kumain gamit ang kaliwa. Sabi nila maganda daw yun" dahilan ko. Tinusok ko ng tinidor ang hotdog sabay ngiti ulit saka kagat sa aking pag kain.

"Ayusin mo ang pag kain mo" ani lolo sa malamig na paraan.

"Ayos na to lolo"

"Aayusin mo o hindi ka kakain buong lingo" he said in deep commanding voice. Wala akong nagawa kundi ang ilabas ang namamaga kong kamay at iyon ang gamitin upang kumain.

Kahit na mangiyak-ngiyak ako habang pilit na inaayos ang pag hawak ko sa tinidor ay dumadaplis parin. Hindi ako naiiyak dahil sa sakit. Naiiyak ako dahil hindi ako makakakain ng marami. Paborito ko pa naman ang nakahain.

"Bakit namamaga ang kamay mo" tanong ni Dad sa akin.

"Wala Dad. Don't mind it. Kaya ko naman" I smile. Tuluyan ko ng naiangat ang tinidor na may hotdog at sinubo iyon. I use to pain. Hindi na bago iyon.

"Mag papa-hospital tayo. Baka mag ka-infection yan" usal ni lolo.

"Hindi na po. Ayos lang po ito. Hindi naman po ito ang ikakamatay ko. Saka don't worry. Masamang damo ako"

"No. Pupunta tayo ng hospital sa ayaw at gusto mo. Huwag matigas ang ulo Larissa" my grandfather speak with finality.

At dahil ako si Larissa ay hindi ako sumunod. Ayoko sa hospital. Wala daw lasa ang pag kain doon.