Dünden sonra nasıl uyuduğum hakkında tek bir fikrim yok. Başımı yastığa koyduğum gibi uykuya dalmışım. Kızlar da keza öyledir. Sabah uyandığımızda saat 12:33'tü(!)
O da babaannemin zoruyla; Kadın bizim bayıldığımızı falan zannedip bizi uyandırdı. Düşünün o uyandırmasa herhalde akşama kadar uyuyacaktık.
Aşağıya indiğimizde babaannem kahvaltıyı hazırlamıştı bile: pankekler, omletler, el yapımı salçalar ve reçeller... Ne ararsanız var. Sofraya oturduğumda ilk konuşan ben oldum:
- Valla babaanne, keşke her gün kızlar gelse.,
- Gelsinler gelsinler de, o da nereden çıktı şimdi durduk yere?
- her gün böyle masalar hazırlarsan müthiş olurdu.
Ve herkes gülmeye başlar...
Ama sizde de öyle değil mi? Eğer eve birisi gelecekse tüm yemekler hazırlanılır, yapılır. Normal hayatta canınız bir şey çektiğinde ve aile büyüklerinizden onu yapmasını istediğinizde klasik ve hiç değişmeyen cevap şudur:
- Kalk kendin yap, senin elin ayağın tutuyor di mi? Biz siz kadarken böyle miydik?!...
Devam eden azarlar ve biz sizin kadarken böyle miydik'ler... Neyse artık konumuza dönelim...
- Kızım hiç öyle şey olur mu? Ne zaman istedin de yapmadım? Kızlar da aç bırakıyorum zannedecek.
Oradan hemen Selin söze girdi:
- Valla Hayriye teyze, Deniz çok abartıyor, ayrıca biz sence öyle düşünür müyüz?
Yine saniyede arkadaş satma.
Allah'tan Ceylin söze girdi:
- Valla her biri çok güzel olmuş. Ellerinize sağlık.
- Afiyet olsun guzularım. Siz isteyin ben hep yaparım.
Yemeği bitirince kalkıp biraz daha yatakta debelenmeye benim odama gittik. Odama vardığımda telefonuma mesaj geldiğini gördüm:
ERAY
-çatıdayım, İstersen çık:)
-Tamam 5-10 dakikaya geliyorum...
Kızlara beni çatıya götürmelerini rica ettikten 3 dakika sonra çatıdaydık. Üzerinde gözleriyle uyumlu açık mavi bir kazak, altında ise siyah kot pantolon vardı. Benim üzerimde ise pijama ve mont :
-Selam. Naber?
-İyi sen?
-İyiyim bende.
Ve 3 dakikalık uzun bir bakışma
- Bugün bir yerlere gidelim mi?
- Biliyorsun dizimi , bu yüzden pek mümkün değil ama istersen bizim eve gelebilirsin.
- İyi de babaannen var. Nasıl olacak o iş?
- Ya işte kankam falan derim, akşam da artık her şeyi anlatırım. Ne kadar bir kaç hafta dolmamış olsa da babaannem sen bişi saklamak üzüyor.
-Tamam o zaman saat 15:30 gibi gelirim.
-Tamamdır. Ben hemen babaanneme söyleyeyim yoksa beni keser.
-Neden ki?
- Geçen gün Selin'in geleceğini söylemeyi unutmuşum. İşte " neden bana söylemiyorsun? Bizi rezil mi etmeye çalışıyorsun? Bak Deniz bir daha asla bunu yapmaa!" diye bağrışları hala aklımda çünkü.
-İyi peki, sen en iyisi hemen söyle.
- Tamam. Haaa bir dakika Eray sana soracaklarım var, Bize geldiğinde hatırlatırsın.
- Ya şimdi söylesene merak ettim.
-İstersen artık içeri girelim yoksa birazdan tüm mahalle buraya toplanacak.
-he peki tamam. Görüşürüz.
-Görüşürüz..
Hemen şimdi babaanneme söylemeye koşmazsam babaannem beni azar yağmuruna tutacak. Hmm galiba bir şey unuttum: Ben koşamıyorumm...
- Ceyliiin, Seliiin!?...
Aşağıya indiğimizde babaannemin ilk sözü şu oldu:
- Ne bağırıyorsun boğazı sıkılan horoz gibi.
2 dakika sinirli bakışmadan sonra
- Saat 15:30 gibi kankam gelecek hatta hastanede görmüştün, Eray. Sana söyleyeyim dedim.
- Şimdi mi söylenilir bu Deniz. Saat kaç olmuş?
- 14:10
- Ben bir buçuk saatte ne hazırlayayım?
- Bilmem.
- Sonra konuşacağız senle, Haydi kızları geçir sen.
- Peki, Haydi kızlar.
- Görüşürüz Hayriye Teyze.
- Görüşürüz Hayriye Teyzem.
- Görüşürüz guzularım. Bakın hiç çekinmeyin, canınız ne zaman isterse gelin. Oldu mu?
- Tabii ki geliriz.
-Tamam. Geliriz.
- Haydi kızlar gelin.
Dışarı çıkar çıkmaz beni soru yağmuruna tuttular:
- Ne konuştunuz bakiyim Eray'la?
- Hiç. Bu akşam bize gelecek, öyle...
Aynı anda
- Neee!?
-Kızım sen iyi misin? Babaannen anlamayacak mı sanki!?
- İşte Eray gidene kadar kankam diyeceğim, Gidince de her şeyi anlatacağım artık.
- Valla sende deli cesareti var.
- Bence de.
- Artık donmadan biz gidelim en iyisi.
- Hıhıhı... Peki görüşürüz.
- İyi şanslar kanka görüşürüz
- Teşekkürler canım.
Bakalım bu akşam neler olacak? O kadar çok korkuyorum ki...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rüyadaysam Uyandır
Teen FictionBen Deniz. Her şey ben ergenlik çağındayken annemin ve babamın trajedik bir şekilde trafik kazasında ölümüyle başladı. O an, o dakika ve o saniyeden sonra benim hayatım tamamiyle değişti ve bir daha da eskisi gibi olmadı. Yeri geldi bu değişimimin i...
