Sister of the Badboy •Dutch• {voltooid}

Deel 13

P.O.V. Sammie
We zijn na een half uurtje weer terug gelopen naar het huis. Er staan een aantal auto's voor de deur en ik kijk Fabian vragend aan die zijn schouders ophaalt.

Fabian opent de deur en samen lopen we naar binnen toe. "Oh schatjes." Zegt Miranda bezorgd, terwijl ze ons allebei in een knuffel trekt. Carlos komt er ook aanlopen en doet hetzelfde. "Er zijn nu een paar mensen boven die hem aan het opbaren zijn" zegt Carlos. "Zullen we even iets drinken?" Vraagt Miranda. Iedereen knikt en met zijn vieren lopen we naar de keuken. We gaan aan de eettafel zitten, allemaal met een kop thee of koffie.

Miranda, Carlos en Fabian zijn allemaal mooie en leuke herinneringen aan het ophalen en ik zit er maar een beetje bij, terwijl ik glimlach en ik soms een traan wegpink. Ik ben ineens zoveel meer over hem te weten gekomen en het voelt goed, dit voelt als thuis.

————

Het is inmiddels alweer maandagochtend. Ik ben het hele weekend bij Miranda en Carlos gebleven en ze hebben me gisterenavond weer thuis afgezet. Mijn ouders hebben me meteen in een knuffel genomen en ik heb ze alles verteld. Mijn moeder had tranen in haar ogen en ik heb mezelf die avond in slaap gehuild, waardoor ik nu ook dikke ogen heb.

Ik loop naar de badkamer waar ik mezelf een beetje opfris. Ik doe een beetje make-up op en kleed me aan. Ik ben van plan om gewoon naar school te gaan, want ik weet dat als ik thuis blijf, ik alleen maar depressief ga worden. Ik heb mensen om mij heen nodig. Zoals Jill.

Ik loop naar beneden en mijn ouders zitten al aan de eettafel. "Hey schat" zegt mijn moeder, terwijl ze een kus op mijn wang geeft. "Hey" zeg ik met een zwakke glimlach. "Heb je een beetje geslapen?" Vraagt mijn vader. Ik haal mijn schouders op. "Het kon beter"

Ik ga bij ze aan tafel zitten en maak mijn ontbijtje klaar. "Hoe laat ben je vandaag klaar met school? Misschien wil je samen met mij in de stad kijken voor een mooie jurk voor de begrafenis?" Vraagt mijn moeder. "Dat zou ik heel fijn vinden" zeg ik glimlachend. "Ik ben rond 15:00u thuis" Mijn moeder knikt goedkeurend.

Aangekomen op school, zet ik mijn fiets in de fietsenstalling. Ik loop richting de ingang van de school en ik merk dat veel meiden mij aankijken. Wat heb ik ze aangedaan?

Ik loop naar mijn kluisje en plotseling voel ik twee armen om mij heen. Ik draai me om en zie dat Jill mij een knuffel geeft. Ik sla mijn armen nu ook om haar heen en zucht. Ik probeer de tranen tegen te houden. "Gecondoleerd meis" zegt ze medelevend. "Dankjewel" zeg ik met een zwakke glimlach. "Gaat het wel een beetje?" Ik haal mijn schouders op. "Ik mis hem gewoon zo ontzettend erg, nu al" "Ik ben er voor je" zegt ze met een lieve glimlach. "Je bent de beste" zeg ik, terwijl ik haar weer een knuffel geef.

Nadat ik mijn goede boeken in mijn tas heb zitten, lopen we naar het lokaal toe. Nog steeds kijken bijna alle meiden me aan. "Heb je ook door dat iedereen naar ons kijkt?" Fluister ik naar Jill. "Ja, vind je het gek. Je bent twee keer in de auto van Fabian gestapt, de BadBoy van de andere school in de stad. Iedereen is jaloers" zegt Jill grinnikend. "Oh" zeg ik droog, waardoor Jill moet lachen.

Tijdens de vele lessen die ik vandaag heb, is mijn concentratie er niet helemaal bij. Ik heb besloten met Miranda en Carlos dat ik thuis blijf tot de begrafenis, die donderdag plaatsvind, zodat ik goed alles op een rijtje kan zetten en uit kan rusten.

Het een na laatste uur is aangebroken en ik ga naast Jill zitten, ergens achterin. "Ik ben klaar met vandaag" zeurt Jill. "Ja ik ook. Als ik thuis ben ga ik samen met mijn moeder naar de stad om een jurk uit te zoeken voor de begrafenis" zeg ik glimlachend. "Oh, je moet me wel een foto sturen als je er een hebt" zegt ze. Typisch een opmerking voor Jill... "Zal ik doen. Wil je er trouwens bij zijn donderdag. Dat zou ik heel fijn vinden, maar als jij dat niet fijn vindt, moet je het ook zeggen" vraag ik. "Natuurlijk kom ik je steunen. Ik ben je beste vriendin" Ik glimlach naar haar en geef haar een snelle knuffel voordat de docent begint met zijn verhaal.

Tijdens de les kijk ik naar buiten. Plotseling zie ik een jongen met een fles van iets het terrein op komen en hij wankelt heel erg. Als ik goed kijk en zie dat het Fabian is, schrik ik. Allemaal leerlingen die een tussenuur hebben, kijken hem raar aan. "Meneer" zeg ik afleidend, terwijl ik mijn tas snel begin in te pakken. "Wat is er Sammie? Wat ben je aan het doen?" Vraagt hij verward, terwijl hij mijn blik naar buiten volgt. "Ik uhm... moet even iemand helpen"

Ik zeg verder niks meer en loop het lokaal uit. Ik ren naar de uitgang en duw de deuren open. Ik kijk om me heen en zie Fabian al snel op een bankje zitten, terwijl hij een slok van zijn drank neemt en begint te lachen. Jezus, die is er slecht aantoe...

Een aantal meiden lopen naar hem toe en hij kijkt ze stuk voor stuk met aandacht aan, waardoor de meiden irritant beginnen te giechelen.

Oh god...