çocukluk arkadaşım // kuroken

6

"Kenma, gel buldum oyunu."

"Nerde buldun ya? Beş saattir arıyorum."

"Yatağının altındaki yığından çıktı, bi ara burayı temizlememiz gerekicek galiba."

Heyecanla oyunu elinden alıp televizyona bağladım.

"Ben odamın halini seviyorum bi kere, her şey elimin altında oluyo."

"Hıı, farelerde seviyo belli ki."

"Fare mi? Yine mi geldi pislik şeyler."

"Ben, şaka yapmıştım..."

Kolundan tutup yanıma oturttum. Oyunu açıp başlattık, hikayeli bir oyundu. Film izler gibi izlemeye başladık.
Bir saat sonra acıkmıştık, annem bize atıştırmalık getirmişti.

O gün akşama kadar oyun oynayıp film izlemiştik. Sonra da Kuroo bizde yatıya kalmıştı. Yatağımda beraber yatarken tavanımdaki yıldız stickerlarına bakıyorduk. Kuroo dirsekleri üzerinde doğrulup bana baktı.

"Pişt Kenma, uyudun mu?"

"Hayır, neden?"

"Şimdi senin tek arkadaşın benim dimi?"

"Evet, öylesin."

"Yani sonsuza kadar benim yanımda olucaksın dimi?"

Ben de dirseğimin üzerinde doğrulup Kuroo'ya baktım.

"Neden böyle sorular soruyosun ki?"

Loş ışıkta yanaklarının kızarıklığını görebiliyordum. Gözlerini kaçırdı.

"Şey, hani biz ilerde evlenicez ya, o zaman senin hiç arkadaşın kalmıycak. Yalnız hissetmez misin?"

Ciddi ifadesine bakıp kahkaha atmaya başladım. O beni susturmaya çalışırken ben gülme krizine girmiştim.

"Ayh, hiç güleceğim yoktu Kuroo."

"Ya, neden gülüyosun. Senin için endişeleniyorum burda."

"Kuroo, benimde arkadaşlarım olucak tabi. Üstelik ben yalnız hissetmem ki, yanımda sen varsan yeter bu bana."

"Peki, ya ben yanında olamazsam, ya b-"

Elimle ağzını kapattım ve başımı iki yana salladım.

"Böyle bişey olmıycak Kuroo, sen her zaman benim yanımda olucaksın. Ayrılsak bile beni bulucaksın. Buna eminim."

Bir anda üzerime atlayıp sıkıca sarılmıştı. Ben de kollarımı ona dolarken yavaş yavaş uykuya daldığını fark ettim.

Umarım sonsuza kadar beraber oluruz Kuroo.

Ter içinde kaldığım yataktan yavaşça doğruldum. Masanın üzerindeki suyu bir dikişte bitirmiştim. Gözyaşlarımı tutamazken iki haftadır Kuroo'yu görmezden geldiğim gerçeğini unutmaya çalışıyordum. Rüyalarda beni suçlu hissettirmek istermiş gibi artmıştı.

Ayağa kalkıp pencereden karşı daireye baktım. Hiç kapatmadığı perdeleri son birkaç gündür kapalıydı. Onun için endişeleniyordum ama kayıp hafızam bana yeterince yardımcı olmuyordu.

Çoğu zaman çocukluğumuza ait rüyalar yüzünden uyanıyordum. Bir süre gökyüzünü izleyip tekrar uyuyordum. Bugün bir türlü uyuyamamıştım. Yatakta dönüp dururken telefonumun yanan ekranıyla irkildim. Mesaj gruptandı.